บ้านเรือนที่อยู่ริมฝั่งลำน้ำ มักเป็นพื้นที่ได้รับผลกระทบจากน้ำหลาก ทั้งมาก่อนและเชี่ยวแรง จนยากที่จะอยู่อาศัยได้

แม้ปริมาณน้ำจากพายุเตี้ยนหมู่จะไม่มาก แต่เพราะเป็นพื้นที่รับน้ำชี และเป็นที่ลุ่มต่ำ ทำให้ที่นี่ประสบอุทกภัยเสมอ โดยเฉพาะหากน้ำท่วมชัยภูมิ ที่นี่ก็เป็นลำดับถัดมา

ในปี 2521 เป็นปีที่ถูกจดจำว่าเป็นน้ำท่วมใหญ่ในอีสาน ถัดจากนั้นก็เป็นปี 2553 และ 2554 ส่วนน้ำท่วมใหญ่ที่อุบลราชธานี ไม่กระทบฝั่งตะวันตกของภาคอีสาน หนึ่งในข้อสังเกตสำคัญของชุมชนริมน้ำ คือแม้จะมีข้อสังเกตหรือเฝ้าระวัง แต่มักคาดการณ์ผิดในแง่จำนวนหรือปริมาณน้ำที่หลากมา

มีชุมชนอีกไม่น้อยที่มีสภาพเหมือนตำบลชลบทวิบูลย์ คือ เป็นชุมชนที่อยู่ท่ามกลางถนนสูง ไม่ต่างจากพนังน้ำ ด้านหนึ่งเป็นคลองกุดโง้ง ที่เป็นคลองสาขารับน้ำหลากจากทุ่ง อีกด้านหนึ่งเป็นแม่น้ำชี ที่เป็นสายหลัก เมื่อปริมาณน้ำมาก หลากมาพร้อมทำให้ชุมชนกลายเป็นวงวนของน้ำ

ตอนนี้หลายชุมชนได้รับการช่วยเหลือจากหน่วยงานภาครัฐในท้องที่ และมูลนิธิ ซึ่งนำเรือมาช่วยลำเลียงขนย้ายชาวบ้านที่เข้าออก จนกว่าวิกฤตน้ำหลากจะคลี่คลาย