ให้แล้วไม่เอาคืน

ดั่งดวงหฤทัย ทยุติทร(ฐากูร)ประลองฝีมือการต่อสู้ กับท่านเจ้าคุณกลาโหม(กลศ) แล้วเขาก็แพ้ แม่ทัพโควินท์(วัชรชัย) จึงอาสารับภารกิจทางการทหารของทยุติธร นับจากนี้ ธารเทพ(โกสินทร์) เป็นห่วงทยุติธรมากไม่วางใจทั้งท่านเจ้าคุณกลาโหม และโควินท์ ด้านมณิสรา(มทิรา) อยากให้มีการเจรจา เพื่อแลกเปลี่ยนเชลยศึก แต่ทยุติธรไม่ยอม พอดีพระเทวี(จินตหรา)เสด็จกลับมาที่วังพันธุรัฐ ทยุติธรยังไม่กล้าบอกความจริง ว่าพามณิสรามาซ่อนไว้ มณิสราปลอมตัวเป็นสาวใช้ และบอกว่าเป็นหลาน ของพระนมสิริน(ปาริฉัตร) แต่พระเทวีไม่เชื่อ สุดท้ายทยุติธรบอกว่า มณิสราเป็นสาวชาวป่าที่ตนหลงรัก พระเทวีจึงให้ให้มณิสราไปอยู่ที่ตำหนักของตน เพื่ออบรมกริยามารยาทของพันธุรัฐ เมืองกาสิก รังสิมันต์(เจษฎาภรณ์)พาทรรศิกา(คิมเบอร์ลี่) เดินทางโดยขบวนรถไฟ ไปวังสุธารา ซึ่งเป็นสถานที่เงียบสงบ ไว้ใช้สำหรับฮันนีมูนในราชวงศ์กาสิก ทรรศิการู้จากมาลัย(รัญญา) ว่ารังสิมันต์เสด็จพันธุรัฐบ่อยครั้ง ก็ไม่พอใจ เข้าใจว่ารังสิมันต์ต้องการเข้าไปสืบเรื่องราวทางการทหาร แต่รังสิมันต์ ยืนยันไม่มีเจตนาเช่นนั้น เขาไม่ต้องการให้มีการแบ่งแยกดินแดน เพียงแต่เห็นพันธุรัฐ เป็นเหมือนมิตรแท้ก็เท่านั้น รังสิมันต์พาทรรศิกามาชมดอกไม้จากวินไท ที่เขาเก็บมันเพื่อมอบให้กับเธอ และตั้งชื่อว่า ดอกหัวใจทรรศิกา เมื่อถึงวังวสุธารา พระตำหนักบนยอดเขาของกาสิก รังสิมันต์จัดงานต้อนรับทรรศิกา อย่างสมพระเกียรติ ราชิด(ฉันธนะ)กับเบนลี(พิเชษไชย)ต่อสู้กันอย่างชายชาติทหาร กระวานชวนทรรศิกาไปดูการต่อสู้ด้วย ราชิดแพ้เบนลี รังสิมันต์จึงให้ราชิดเป็นกรรมการ ระหว่างที่เขาต่อสู้กับเบนลีต่อไป และรังสิมันต์ก็ชนะในที่สุด รังสิมันต์พาทรรศิกาเสด็จไปที่เหมืองเพชร ด้วยขบวนรถไฟ พอดีเกิดเหตุเหมืองถล่มรังสิมันต์เข้าไปช่วยคนในเหมืองด้วยตนเองทรรศิกาเป็นห่วงมาก