ตายด้วยเขี้ยวหมาพันธุรัฐก็ยังดีกว่าตายด้วยน้ำมือคนกาสิก

รอยต่อชายแดนพันธุรัฐ และกาสิกขบวนม้าของรังสิมันต์กำลังจะพาทรรศิกาไปยังกาสิกรุ่งเช้า เมื่อทรรศิกา(คิมเบอร์ลี่) ตื่นขึ้นมาก็รู้ตัวแล้วว่าตนเองถูกจับตัวมา ทรรศิกานำเสื้อผ้าของกระวาน(มะปราง วิรากานต์) สาวชาวป่าที่ดูแลเธออย่างใกล้ชิดมาใส่แทน เพื่อหาทางหลบหนีอำพรางตนแต่ก็ไม่สำเร็จเพราะรังสิมันต์(เจษฎาภรณ์) มาพบเข้าเสียก่อนแล้วในที่สุดทรรศิกาก็รู้ความจริงว่าคนที่ลักพาตัวเธอมาก็คือเจ้าหลวงรังสิมันต์แห่งกาสิกนั่นเอง ทรรศิกาพยายามหนีอีกครั้ง แต่กลับเจอกับฝูงหมาป่าจนรังสิมันต์ต้องเข้าช่วยเธอ และพาขี่ม้าหนีไปในป่าจนทำให้คืนนั้น ทรรศิกาต้องค้างคืนกับรังสิมันต์เพียงลำพังจนรุ่งเช้า ขบวนม้าของรังสิมันต์ที่มี ราชิด (ฉันธนะ) เบนลี(พิเชษฐไชย) องครักษ์คนสนิทของรังสิมันต์ ตามมาสมทบ และมีกระวานติดตามมาด้วยตลอดเวลาในการเดินทางไปกาสิก รังสิมันต์ดูแลทรรศิกาเป็นอย่างดี แต่ก็แกล้งพูดขู่ให้ทรรศิกากลัวทำทีว่าตนเป็นคนโหดร้าย จนทรรศิกาหลงเชื่อพลอยหวาดกลัวในตัวของรังสิมันต์ไปด้วย พันธุรัฐ ฝ่ายผู้นำทางการทหารของพันธุรัฐก็ระส่ำระสายคิดหาทางออกด้วยการหาตัวทยุติธร(ฐากูร) ให้พบ และส่งตัวมณิสรา(แยม มทิรา) ไปที่กาสิกเพื่อขอแลกตัวทรรศิกาคืนมาทยุติธร และธารเทพ(โกสินทร์) ก็ลำบากใจไม่น้อยที่ต้องซ่อนตัวมณิสราไว้ ทยุติธรตั้งใจจะคืนตัวมณิสราให้กับรังสิมันต์อย่างเงียบเชียบที่สุด เพื่อไม่ให้ฝายหญิงเสื่อมเสียที่หลบหนีมาอยู่กับตนมณิสราป่วยเสบียงที่มีก็ใกล้หมด ทยุติธรจึงให้ธารเทพออกไปหาเสบียงเพิ่มเมื่อมณิสราฟื้นขึ้นมา ก็บอกกับทยุติธร ยืนยันจะไม่มีวันแต่งงานกับรังสิมันต์