ด.ช. ป.6 สู้ชีวิต เก็บขวดไปขายระหว่างเลิกเรียน หาเงินเลี้ยงดูแม่พิการเดินไม่ได้

หนูน้อย ป.6 วัย 11 ปี ชีวิตรันทดต้องเก็บขวด-ลังกระดาษ ไปขายเพื่อเลี้ยงดูแม่พิการเดินไม่ได้

วันนี้ (6 ก.ค. 66) ผู้สื่อข่าวได้รับแจ้งจากผอ.โรงเรียน มีเด็กชายอายุ 11 ปี เดินเก็บขวดระหว่างทางกลับบ้านเพื่อนำไปขายหาเลี้ยงแม่แท้ๆ พิการเดินไม่ได้มากว่า 3 ปี ทางผู้สื่อข่าวจึงได้เดินทางไปตรวจสอบที่โรงเรียนดังกล่าว พบกับนางสาวปาริฉัตร ครูประจำชั้นของนักเรียนชั้น ป.6 สอบถามเบื้องต้นทราบว่า ทางโรงเรียนได้มีการจัดกิจกรรมเยี่ยมบ้านนักเรียน

โดยในระหว่างการดำเนินกิจกรรมนั้นก็ได้ไปที่บ้านของ ด.ช.ศรัณย์ อายุ 11 ปี เบื้องต้น ทราบว่าอาศัยอยู่กับแม่ที่พิการตั้งแต่ช่วยเอวลงไปไม่สามารถเดินได้มือขวามีอาการสั่น ไม่สามารถหยิบจับสิ่งของได้อย่างปกติ สภาพบ้านมีความเป็นอยู่ที่ลำบาก รอบบ้านใช้สแลนปิดเพื่อบังไม่ให้ฝนสาด พื้นบ้านใช้ไม้ไผ่ทุบเป็นซี่แล้วนำมาปูเป็นพื้นบ้าน ห้องน้ำไม่มีประตูใช้เพียงผ้ามาปิดไว้กันอุจาด นอกจากนี้ที่บ้านยังไม่มีไฟฟ้าใช้เนื่องจากไม่มีเงินจ่าย ก็จะอาศัยเพื่อนบ้านขอหุงข้าววันละหนึ่งครั้ง ไฟก็จะใช้เพียงแผงโซล่าเซลล์ต่อลงมากับหลอดไฟ ใช้ได้ไม่นานก็หมดไฟ

ที่ผ่านมาก็จะอาศัยเพื่อนบ้านและญาติๆ นำมาแบ่งปันให้และมีลูกชาย วัย 11 ปี คอยออกเก็บของเก่า เช่น ขวดน้ำพลาสติก ลังกระดาษ กระป๋องน้ำอัดลม ขวดแก้ว ฯลฯ เก็บรวบรวมนำไปขายเพื่อนำเงินมาจุนเจือครอบครัว ใช้ซื้ออาหารและใช้จ่ายในชีวิตประจำวัน

ด้านครูประจำชั้น กล่าวว่า ได้มาเจอบ้านนี้เพราะโครงการเยี่ยมบ้านเพื่อนๆ ในห้องก็จะพูดว่าที่บ้านนี้มีโซล่าเซลล์ด้วยก็คิดว่ามีเงินมีฐานะพอมาเจอก็รู้สึกสงสาร ห้องน้ำไม่มีประตูต้องใช้ผ้าปิด ไม่มีไฟฟ้าใช้ ตัวบ้านเองก็ไม่ปลอดภัย มีเพียงแสลนตาข่ายปิดรอบตัวบ้าน เลยตัดสินใจบอกผอ.ให้ติดต่อหน่วยงานที่สามารถช่วยเหลือแม่กับลูกหลังนี้ได้

โดยชีวิตประจำวันของด.ช.ศรัณย์ ก็จะต้องตื่นตี 5 มาหุงข้าวทอดไข่ให้แม่กินทุกเช้าก่อนจะเดินทางไปโรงเรียน หลังจากเลิกเรียนก็จะเก็บขวดตามถังขยะระหว่างทาง กลับมาบ้านเพื่อรวบรวมและนำไปขายแต่ก็ได้ไม่มากอีกทั้งยังต้องเก็บไว้ใช้ในครอบครัวและใช้ไปโรงเรียนอีกด้วย ส่วนตัวอยากให้ชีวิตและความเป็นอยู่ของนักเรียนและครอบครัวนี้เป็นอยู่ที่ดีขึ้นก็ยังดีเพราะน้องมีความกตัญญูรักแม่วอนผู้ใจบุญร่วมช่วยเหลือครอบครัวนี้ด้วย

ด้านมารดา ด.ช.วัย 11 เล่าว่า อยู่ๆขาไม่มีแรงไม่เคยเกิดอุบัติเหตุ ไปหาหมอก็ไม่ได้บอกว่าเป็นอะไร เป็นมา 20 กว่าปีที่ผ่านมาก็ยังพอประคองตัวได้ จนมาเมื่อ3 ปีก่อนไม่สามารถเดินได้เลย เมื่อก่อนยังพอมีรายได้ก็มีไฟใช้จนไม่มีรายได้เข้ามาทำให้ไม่มีเงินจ่ายค่าไฟเลยตัดสินใจนำไฟออกและมาใช้เตาแก๊สทำอาหารจนมาถูกน้ำร้อนราดใส่ขาก็เลยรู้สึกไม่ไหวตัดสินใจ ให้ลูกชายกลับมาอยู่ด้วย แต่เดิมเรียนอยู่ที่ อ.สังขละ จ.กาญจนบุรี มีมูลนิธิช่วยเหลืออยู่ ตนอยู่คนเดียวก็รู้สึกกลัวถ้าวันไหนเพื่อนบ้านหรือญาติไม่ได้นำข้าวมาให้วันนั้นตนก็จะไม่ได้กินข้าว พอลูกกลับมาก็ช่วยแม่ได้เยอะ ตนได้กินข้าวทุกวัน ก่อนจะไปโรงเรียนก็ทำกับข้าวให้กิน ตนรู้สึกภูมิใจกับลูกคนนี้มาก