สุดรันทด ทวดตาบอดดูแลเหลนวัย 4 ขวบ ยังชีพด้วยเบี้ยคนชรา-พิการ

ผู้สื่อข่าวลงพื้นที่ บ้านพักแห่งหนึ่ง หมู่ที่ 11 ต.สระตะเคียน อ.เสิงสาง จ.นครราชสีมา พบกับคุณยายแดง อายุ 77 ปี หญิงชราพิการทางสายตา อาศัยอยู่กับเหลน วัย 4 ขวบ เพียงลำพังมานานกว่า 2 ปี โดยอาศัยบ้านชั้นเดียวกึ่งปูนกึ่งไม้ที่ชำรุดทรุดโทรม คุ้มแดดคุ้มฝนได้เพียงเท่านั้น ไม่รู้จะพังลงเมื่อใด ซึ่งแต่ละวันจะยังชีพด้วยเงินสวัสดิการจากทางภาครัฐ เป็นเบี้ยยังชีพคนชราและผู้พิการ รวมกันเดือนละ 1,500 บาท เลี้ยงชีวิตสองยายเหลนที่แทบจะไม่เพียงพอในแต่ละเดือน ต้องไปหยิบยืมข้าวของจากร้านค้า และเพื่อนบ้านรอบข้างที่พอมีน้ำใจแบ่งปันมาให้ตลอด

คุณยายแดง มีลูก 3 คน คนโตเป็นผู้ชาย แม้ว่าจะอยู่บ้านใกล้กัน แต่มีอาการป่วยจิตเวช ไม่สามารถหาเลี้ยงดูแลได้ ส่วนลูกคนรองเป็นหญิง แต่งงานมีครอบครัว มีลูก 3 คน แยกไปอยู่กับสามีที่ต่างจังหวัด และคนสุดท้องเป็นผู้ชาย แยกไปอยู่กับภรรยา ไม่สามารถติดต่อได้หลายปีแล้ว ส่วนเหลนวัย 3 ขวบ ที่อาศัยอยู่ด้วย เป็นลูกของหลานชายที่นำมาฝากให้ตนซึ่งเป็นย่าคอยดูแล เมื่อประมาณ 2 ปีก่อน จนปัจจุบันไม่มีการติดต่อกลับมาถามสารทุกข์สุขดิบเลยสักครั้ง ทำให้ต้องอาศัยอยู่กับเหลนเพียงลำพัง

คุณยายแดง เล่าว่า ตนเลี้ยงเหลนเพียงลำพังมาโดยตลอด แม้ว่าตาจะพิการมองเห็นเพียงแค่เงาดำๆ เท่านั้น ก็ต้องดูแลกันไป โดยอาศัยเงินเบี้ยยังชีพคนชราและผู้พิการ รวมกัน 1,500 บาท ซึ่งไม่เพียงพอ เพราะลำพังแค่ค่าน้ำค่าไฟก็หมดไปแล้วเกือบครึ่ง จึงต้องดูแลเหลนตามอัตภาพเท่านั้น จะหุงหาอาหารก็ต้องใช้มือคลำเอา อาศัยจำว่าเครื่องไม้เครื่องมืออยู่ตรงไหน เวลาทำกับข้าว แม้ว่าจะกลัวเกิดอุบัติเหตุอยู่บ้าง แต่ก็ต้องจำใจทำ เพราะไม่ทำก็ไม่ได้กิน วันไหนเงินหมด ก็ต้องไปขอยืมร้านค้า ติดเงินเอาไว้ก่อน บางครั้งก็มีเพื่อนบ้านหยิบยื่นมาให้ เพราะรู้ว่าครอบครัวเราลำบาก

คุณยายแดง บอกอีกว่า เวลาจะไปไหนมาไหน ก็จะจูงพากันไปสองทวดเหลน แม้ว่าจะอายุเพียง 3 ขวบ แต่ก็สามารถแบ่งเบาภาระได้บ้าง ยิ่งทำให้ตนรักและเป็นห่วงเหลนคนนี้ดั่งดวงใจ ส่วนลูกทั้ง 3 คน คนโตก็ป่วยมีอาการทางจิตเวช คนรองก็แยกไปมีครอบครัวอยู่ไกล รายได้ก็ไม่ค่อยดีและมีลูก 3 คนที่จะต้องดูแล ส่วนคนสุดท้อง นานๆครั้งจะติดต่อมา แต่ก็ไม่ได้ส่งเสียอะไร ก่อนหน้านี้ลูกสาวคนรองเคยขอให้ไปอาศัยอยู่ด้วยกัน แต่ตนเห็นว่าลูกภาระมากพออยู่แล้ว และยังมีเหลนอีกคน จึงไม่อยากสร้างความลำบากใจให้กับลูกสาว

"ตอนนี้เหลนเป็นคนที่สำคัญเหนือสิ่งอื่นใด อยากให้ได้เรียนหนังสือสูงๆ เพื่อให้มีความรู้ติดตัว สามารถดูแลตัวเองได้ยามเติบใหญ่ ตนไม่รู้ว่าจะอยู่ดูแลน้องไปได้นานแค่ไหน เพราะแก่ชรามากแล้ว ยิ่งคิดก็ยิ่งอดห่วงไม่ได้ว่า หากตนสิ้นบุญไปแล้ว เหลนสาวคนนี้จะอยู่ต่อไปอย่างไร ใครบ้างจะมาช่วยดูแล"

ทุกวันนี้ ศูนย์พัฒนาเด็กเล็กสันติสุข สังกัดองค์การบริหารส่วนตำบลสระตะเคียน ได้รับเหลนเข้าไปดูแล แม้ว่าวัยจะยังไม่ถึงเกณฑ์ แต่ทุกคนต่างทราบดีในความยากลำบากของครอบครัว ทางศูนย์พัฒนาเด็กเล็กฯ จะจัดครูผู้สอนผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนกันมาดูแลถึงบ้านแทบทุกวัน จะอาบน้ำ แต่งตัว ไปรับส่ง รวมทั้งซักผ้าให้ เพราะสงสารยายแดง ที่สุขภาพร่างกายไม่แข็งแรง ตามองไม่เห็น และอายุมากแล้ว

ด้าน นางโสภิณ โยกระโทก และ น.ส.จีรภา ชมนาวัง คุณครูผู้ดูแลเด็กภายในศูนย์เด็กเล็กสันติสุข กล่าวว่า ครอบครัวนี้ลำบากอย่างมาก เพราะคุณยายแดง มองแทบไม่เห็น เรียกว่า บอดเลยก็ได้ ตอนนี้ครูทำได้แค่คอยดูแลเด็กที่มาอยู่ในศูนย์ฯ แบ่งเบาภาระเพิ่มเติมด้วยการไปรับไปส่ง จัดอาหารที่เหลือจากที่เด็กกิน ฝากไปให้บ้างในบางครั้ง หากไม่มีก็จะลงขันซื้อหาไปให้เพื่อลดภาระค่าใช้จ่ายของคุณยายแดงให้ได้มากที่สุด

ส่วนเด็กเองก็รักทวดมากๆ มาอยู่ที่ศูนย์แรกๆ จะอยากกลับบ้าน และบ่นคิดถึง เป็นห่วงทวดอยู่ตลอดเวลา ดูแล้วน้องน่าจะรักทวดมาก แสดงให้เห็นถึงความกตัญญูอย่างเด่นชัด และมีไหวพริบปฏิภาณ เรียนรู้ได้เร็วหากเทียบกับเด็กวัยเดียวกัน ถือว่าอยู่ในเกณฑ์ที่ดีมาก คาดว่าถ้าได้รับการดูแลบ่มเพาะอย่างถูกต้องและดีพอ น้องจะเติบโตขึ้นมาเป็นอนาคตสำคัญของประเทศชาติได้อย่างแน่นอน แต่ตอนนี้ยังไม่รู้ว่าน้องจะมีโอกาสนั้นหรือไม่ ก็ได้แต่หวังว่าในอนาคต น้องจะมีโอกาสที่ดีมากกว่านี้ในสักวัน