วิจารณ์ยับ! หนังสือเรียน ป.5 โลกสวย สอนเด็กยอมจำนน กินข้าวคลุกน้ำปลา 'วิโรจน์' ซัดโยงเลิกผลาญซื้ออาวุธ

วานนี้ (21 เม.ย.2566) โลกออนไลน์มีการแชร์ภาพบทเรียนที่ระบุว่า เป็นหนังสือที่ชื่อว่า “ชีวิตมีค่า ภาษาพาที” ชั้น ป.5 บทที่ 9 โดยในเนื้อหาพูดถึงการกินข้าวเปล่าคลุกน้ำปลา คลุกไข่ แล้วเด็กก็มีความสุข ทำให้โลกออนไลน์วิจารณ์เป็นจำนวนมาก พร้อมกับตั้งคำถามถึงเนื้อหาที่สอนให้เด็กจำนนต่อโชคชะตา และมองว่าเป็นอาหารที่ไม่ได้มีคุณค่าทางโภชนาการ

ต่อมา นายวิโรจน์ ลักขณาอดิศร ผู้สมัคร ส.ส.บัญชีรายชื่อ พรรคก้าวไกล อดีตกรรมาธิการการศึกษา สภาผู้แทนราษฎร ได้โพสต์ข้อเขียนเรื่อง [เราควรปล่อยให้เด็กไทยยอมรับสภาพ การกินข้าวเปล่าคลุกน้ำปลา จริงๆ หรือ?] โดยมีเนื้อหาดังนี้

มีคนส่งเนื้อหาในหนังสือเล่มหนึ่งมาให้ผมอ่าน น่าจะเป็นหนังสือที่ชื่อว่า “ชีวิตมีค่า ภาษาพาที ชั้น ป.5 บทที่ 9” (อ้างอิง: https://youtu.be/PeKwWx62hLQ) ผมอ่านแล้วผมรู้สึกไม่เห็นด้วยอย่างมาก เพราะลำพังการปล่อยให้เด็กกินข้าวกับผัดผักบุ้งและไข่ต้มหนึ่งซีก โภชนาการเพียงเท่านี้ ก็ไม่เพียงพอต่อการเสริมสร้างพัฒนาการให้กับเด็กๆ อยู่แล้ว

แต่หนังสือเล่มนี้ ยังคงมีเนื้อหา สอนให้เด็กยอมจำนนต่อโชคชะตา ยอมรับสภาพกับการกินเข้าเปล่าราดน้ำปลา หรือข้าวเปล่าคลุกกับน้ำผัดผักบุ้ง

เข้าใจหรือยังครับว่า ทำไมหลายสิบปีที่ผ่านมา โดยเฉลี่ยแล้ว ผลการประเมินประสิทธิภาพในการเรียนรู้ในระดับสากลของเด็กไทย ไม่ว่าจะเป็น PISA หรือ TIMSS จึงมีแนวโน้มลดต่ำลงเรื่อยๆ

ประเทศไทยควรลดงบประมาณในการจัดซื้ออาวุธที่ไม่จำเป็น และแพงเกินจริง นำมาจัดสรรเป็นสวัสดิการให้กับเด็กๆ พร้อมกับปรับปรุงโรงเรียน ทั้งหลักสูตรที่ยืดหยุ่นคืนเวลาให้กับครูและนักเรียน ลดการสอบ ลดการบ้าน ปลดภาระงานธุรการเพื่อคืนครูสู่ห้องเรียน เพิ่มงบประมาณอาหารกลางวัน มีสวัสดิการรถโรงเรียน มีการปรับปรุงความปลอดภัยภายในโรงเรียน มีอุปกรณ์การเรียนการสอนที่ครบครัน ยกเลิกอำนาจนิยมภายในโรงเรียน ฯลฯ

งบประมาณของกระทรวงกลาโหมที่เพิ่มขึ้นมาเรื่อยๆ จากปี 2547 ที่ 78,000 ล้านบาท จนปัจจุบันแตะระดับ 2 แสนล้านบาทต่อปี ประชาชนตอบไม่ได้เลยว่า ประชาชนได้รับความเป็นอยู่ที่ดีขึ้นอย่างไร เด็กๆ ที่เป็นอนาคตของชาติ ได้รับการดูแลเอาใจใส่จากรัฐบาลเพิ่มขึ้นในแง่ไหนบ้าง

ประชาชนต้องการ “อาชีพ” ต้องการ “อาหาร” เลิกผลาญซื้อ “อาวุธ” ได้แล้วครับ”

ขณะที่เพจเฟซบุ๊ก มาดามแคชเมียร์ โพสต์ข้อความระบุว่า “โปรตีนจากไข่ต้มหนึ่งชีก 1.75 กรัม ข้าวคลุกน้ำปลาโซเดียมหนักๆ ผัดผักบุ้งก็มีโซเดียมจากเครื่องปรุงแน่ๆ #ความสุขอยู่ที่ใจ พอเพียงน้ำตาจะไหล 55555555555

FYI, เด็กโตวัย 7-14 ปี ต้องการโปรตีนวันละ 1 กรัมต่อน้ำหนักตัว 1 กก. สมมติว่าเด็กน้ำหนัก 40 กก.ก็ต้องกินโปรตีน 40 กรัมต่อ วัน ป.ล.เรื่องจริงสองคนนี้ไม่มีทางได้อยู่โรงเรียนเดียวกันแน่ๆ โดย เฉพาะระดับประถม หนังสือภาษาไทยพาทีระดับชั้น ป.5 หน้า 142 ค่ะ”

ด้านคุณครูประถมคนหนึ่ง ได้ออกมาแสดงความคิดเห็นถึงหนังสือเรียนดังกล่าวว่า “อย่าว่าอย่างนั้นอย่างนี้เลย ในฐานะที่เป็นครูแล้วสอนนักเรียนประถม บางครั้งเจอแบบเรียนก็อึ้งเหมือนกัน โรแมนติกเกิ๊น.... จนแยกไม่ออกระหว่างพอเพียงกับไม่พอกิน

#ความสุขอยู่ที่ใจก็จริง แต่มันไม่ใช่กับทุกเรื่อง อย่างเช่นเรื่องพื้นฐานการใช้ชีวิต คุณภาพชีวิตความเป็นอยู่ ใครๆ ก็อยากมีอาหารดีๆ กิน มีเครื่องอำนวยความสะดวก เพราะสังคมทุกวันนี้เป็นสังคมของวัตถุนิยม (ต้องยอมรับตรงนี้ก่อนอย่าหลอกตัวเอง) การมีคุณภาพชีวิตที่ดีจึงเป็นสิ่งที่ทุกคนดิ้นรนที่จะเข้าถึง

#คนที่สามารถบอกว่าพอเพียงได้เต็มปาก คือคนพร้อมและไม่ขาด แต่ถ้าเขายังอดอยาก อย่ายัดเยียดคำว่าพอเพียงแล้วชี้หน้าบอกว่า เป็นเพราะไม่รู้จักพอ ไม่รู้การบริหารจัดการ ไม่ขยันขี้เกียจทำงาน บลาๆๆ คือถ้าไม่อยู่ในจุดที่เขาอยู่ อย่าตัดสินแทนคนอื่น”

รับชมทางยูทูบที่ : https://youtu.be/JXgQNFJP_Bo