แม่ลูกอ่อน ร้องสื่อ หมอทำคลอดลูกพลาดจนพิการ ผ่านไป 10 เดือน ไร้การเยียวยา

วันที่ 23 มิ.ย.67 นางปัทมา วณิชย์พันธุ์ อายุ 46 ปี แม่ค้าขายข้าวในโรงงานได้ร้องเรียนมาที่ผู้สื่อข่าวว่า เมื่อวันที่ 17 สิงหาคม 2566 ช่วงประมาณเย็นๆเธอได้ไปหาหมอที่โรงพยาบาลพยาบาลรัฐ แห่งหนึ่ง และก็ได้แจ้งกับทางโรงพยาบาลตรงห้องฉุกเฉินว่าจะมาคลอดบุตรต้องการผ่าคลอด และพยาบาลก็บอกว่าให้ไปคุยกับหมอด้านบน


ซึ่งตนเองก็บอกว่าต้องการผ่าคลอดเพราะอายุเยอะแล้ว จากนั้นทางรพ.ก็ให้เซ็นผ่าคลอดเซ็นทำหมั้น  แต่เมื่อเข้าไปในห้องคลอด แพทย์กลับไม่ได้ผ่าคลอดให้ โดยทางแพทย์ได้ใส่น้ำเกลือเร่งคลอด และได้มีการเค้นให้เราเบ่งคลอดเอง แต่ตนเองก็บอกกับทีมแพทย์ที่ทำคลอดบอกว่าต้องการผ่าคลอด เพราะได้แจ้งกับหมอเจ้าของไข้ไปแล้วว่าเราต้องการผ่าคลอดเราไม่มีแรงเบ่ง


แต่ทีมแพทย์กลับบอกว่าทำไมไม่มีแรงเบ่งอายุแค่นี้เอง หลังจากเขาก็ขึ้นมาขย่มที่ตัวตนเองแถมเป็นหมอผู้ชายทั้งหมดอีกด้วย จนสุดท้ายแล้วเด็กก็ออกมา แต่พอเด็กออกมาก็พบว่าเด็กไม่หายใจประมาณ 1 นาที สักพักทีมแพทย์ที่ทำคลอดก็ค่อยๆตบน้อง จนน้องหายใจและก็นำตัวน้องไปที่ห้องไอซียูทันที


หลังจากนั้นตนเองได้ไปที่ห้องพักฟื้นซึ่งตนเองไม่ได้นอน จนช่วงเช้าก็ไปดูลูกก็เห็นสภาพลูกเป็นแบบนี้ ตนเองก็ถามทีมแพทย์จึงรู้ว่าเส้นปราสาทที่แขนขวาของลูกขาด ตอนแรกวินิจฉัยว่าน่าจะขาด 5 เส้น แต่เมื่อได้ทำการผ่าตัดตอนน้อง 4 เดือนแล้วหมอเปิดแผลจึงรู้ว่าขาด 3 เส้น ช้ำ 1 เส้น และตนเองก็ถามว่าแขนน้องจะใช้การได้ไหม หมอก็บอกว่าขึ้นอยู่กับว่าเส้นปราสาทน้องจะเชื่อมต่อได้ไหม แต่สุดท้ายน้องก็ไม่กลับมาเป็นปกติคือพิการ


นางปัทมา กล่าวว่า ตนเองทำคลอดที่โรงพยาบาลแห่งนี้ที่เดียวเพราะไม่มีเงิน ตอนฝากครรภ์ก็ปกติทุกอย่าง ซึ่งตนเองก็ถามหมอไปแล้วว่าคลอดคนที่ 3 ก็ลำบากแล้วซึ่งหมอที่คลีนิคก็ถามว่าจะคลอดพิเศษหรือธรรมดา ตนเองตั้งใจว่าจะผ่าคลอดธรรมดา ซึ่งเขาก็นัดให้เราไปจองเตียง แต่เราไม่ได้ไปจองเพราะตนเองเป็นแม่ค้าในโรงงานทำอะไรต้องวางแผน หลังจากนั้นเราก็โทรศัพท์ไปสอบถามทางคลินิกแล้วว่า ถ้าเราไม่ผ่ากับหมอคนนี้ที่เราฝากครรภ์ แต่เป็นหมอท่านอื่นทำคลอดให้เราได้ไหม ทางคลินิกก็บอกว่าได้ แล้วแต่เราเลยว่าสะดวกกับท่านไหน ขอให้ไปที่โรงพยาบาลแล้วไปแจ้งเขา แต่พอเราแจ้งแล้วก็ไม่ทำการคลอดให้เรา



แต่ถึงอย่างไรทางโรงพยาบาลก็ดูแลเราอย่างดี รับผิดชอบ โดยทำการผ่าตัดลูก แต่ว่าทางเราก็เรียกร้องไปเพราะลูกเราพิการต้องพาลูกเราไปหาหมอพาลูกไปฝังเข็มไปหลายที่แล้ว  


นางปัทมา เล่าให้ฟังต่อว่า ตอนที่คลอด เขาก็บอกว่าเด็กติดเชิงกรานให้คุณแม่รีบเบ่งคลอดถ้าไม่รีบนะน้องแย่แน่ เราก็รีบแต่ว่าเราเบ่งได้แค่นี้ แต่ถ้าให้เราผ่ามันจบ ขนาดสามโลสี่ยังติดเลยแต่น้องนี่คลอดมา 3.582 กิโลกรัม จะออกได้ยังไง ตอนที่เราบอกคุณทำไมทีมแพทย์ไม่รับฟังเราบ้าง เข้าใจทีมแพทย์ใช้วิจารณญาณแต่ทำไมถึงไม่ยอมรับฟัง เพราะว่าเราไม่ได้ฝากพิเศษทั้งของโรงพยาบาลและทั้งของคลินิกแต่ถึงอย่างนั้นเราก็มีเงินไปฝากท้องคุณตั้งแต่เดือนที่สามจนจนครบเก้าเดือนเกือบ 10 เดือนจ่ายครบทุกบาททุกสตางค์ไม่เคยขาด


ส่วนสาเหตุที่ทำให้เอ็นขาดนั้นเราก็ยังไม่ทราบสาเหตุเลยเพราะว่ายังไม่มีใบแพทย์ออกมา แต่เบื้องต้นที่เค้าบอกมาคือลูกหนูตัวใหญ่แล้วก็อ้างเรื่องเบาหวาน แต่ว่าตอนที่เราท้องทุกคนจะต้องมีประวัติ ซึ่งเราเป็นคนทานหวาน เขาาก็อ้างหลายอย่าง แต่ตนมองว่าไม่ใช่

เบื้องต้นเราได้ร้องเรื่องเยียวยาไปทางโรงพยาบาล โดยทางโรงพยาบาลนัดให้เราไปพบทุกวันที่ 3 ของเดือนเพื่อประชุม แต่เบื้องต้นก็รอมา 10 เดือนแล้ว ก็ยังไม่มีอะไรดีขึ้นเลย และใกล้จะหมดอายุความ ถ้าหลังจากนี้ไปก็ทำอะไรไม่ได้ เลยต้องขอวอนสื่อช่วยเหลือเมตตาแม่ด้วยทนายคนไหนที่สงสารหนูกับลูกก็เมตตาทำคดีให้หนูด้วยเถอะค่ะหนูก็หาเช้ากินค่ำต้องออกไปขายของต้องทิ้งลูกไว้กับแฟนลำบากมากเลย ไปแจ้งความแล้วแต่ว่าทางตำรวจไม่รับแจ้งความ ตำรวจบอกว่าพูดดีดีนะคำพูดคำพูดของคุณระวังทางโรงพยาบาลจะฟ้องเอา



ส่วนเรื่องค่าเสียหายหนูเรียกทางโรงพยาบาลไป 10 ล้านบาท เพราะว่าหนูอุ้มท้องมาเก้าเดือนหนูต้องเสี่ยงขนาดไหนว่า แล้วอนาคตเขาโตมาจิตใจจะเป็นยังไงที่บ้านมีเด็กผู้หญิงสามคนอีกสองคนแขนปกติแต่อีกคนนึงแขนห้อยตอนนี้น้อง 10 เดือนแล้วยังตั้งไข่ไม่ได้เลย ทางโรงพยาบาลก็บอกว่ารอผู้ใหญ่รอผอ. รออะไรแบบนี้ ซึ่งไปโรงพยาบาลเราก็ยังไม่ได้เจอกับผอ. เคยเจอเจ้าหน้าที่ทีมแพทย์ครั้งหนึ่งที่ไปตกลงคุยกันพอไปคุยกันกับเขาแบบนี้หนูก็สู้เขาไม่ได้เพราะวิชาการเขาเยอะมาก ส่วนสาเหตุทางทีมแพทย์ก็ไม่ได้บอกว่าเกิดจากอะไร