แม่น้ำฮวงโหเกิดน้ำท่วมครั้งใหญ่ ชาวบ้านต่างหนีภัยกันชุลมุน ซึ่งในจำนวนนี้มีครอบครัวหลิงหลง และเสี่ยวชิรวมอยู่ด้วยด้วยความอดอยาก ทั้งสองได้ไปขโมยเงินจากบ้านเศรษฐีสี่หยุนถัง พร้อมได้กล่องมาอีกใบโดยไม่รู้ว่าในกล่องนั้นบรรจุเอกสารการทุจริตสร้างเขื่อน พอเปาบุ้นจิ้นมาสืบเรื่องนี้ จึงได้รู้ว่าการที่เขื่อนพังครั้งนี้มีขุนนางเกี่ยวข้องในการทุจริตมากมาย อีกทั้งพบว่าหลิงหลงแท้ที่จริงเป็นสายเลือดอดีตฮ่องเต้ที่เกิดกับสามัญชน เปาบุ้นจิ้น จึงต้องนำนางกลับคืนสู่ฐานะที่แท้จริงนั่นคือองค์หญิง ฮวงโหแม่น้ำที่เกิดอุทุกภัยใหญ่อยู่เสมอทำให้ต้องมีการซ่อมแซมเขื่อนอยู่หลายครั้งครั้งที่ 3 การซ่อมทำให้สมัยพระเจ้าเหยียนจงฮ่องเต้แห่งราชวงศ์ซ้อง คนส่งสารพยายามขี่ม้าฝ่าพายุไปเมืองหลวงเพื่อรายงานเรื่องอุทกภัย พายุพัดหนักมากชนิดที่ฮ่องเต้ก็ยังต้องสะดุงตื่นจากบรรทม นั่นทำให้ ฮ่องเต้เปิดประชุมเหล่าขุนนางเป็นการด่วนสรุปคือให้เปาบุ้นจิ้นไปตรวจดูสาเหตุที่เขื่อนพัง ท่านเปาไม่รู้เรื่องเขื่อนส่งไปทำไม ในบ่อน เสี่ยวชิเล่นไพ่แพ้ครั้งแล้วครั้งเล่า นั่นทำให้หลิงหลงเพื่อนซี้ต้องมาแก้มือ แต่เนื่องจากนางโกง การตีรันฟันแทงจึงตามมา ขณะที่กำลังมะรุมมะตุ้มอยู่นั่น ก็มีคนมาแจ้งว่าเขื่อนพังแล้วให้รีบหนี น้ำกำลังทะลักเข้ามาผลคือเผ่นแน่บกันเป็นแถว หลิงหลงกลับไปบ้านเพื่อเก็บข้าวของหนีภัยแต่น้าชายของนางบอกว่า เขาแก่แล้วขอตายที่นี่แล้วกัน อย่าให้เขาไปเพื่อเป็นตัวถ่วงเลยนางจึงยื่นคำขาดว่า หากเขาไม่ไปนางก็ไม่ไปจะยอมตายที่นี่เช่นกัน น้าชายบอกอย่าพูดแบบนี้ ชีวิตเจ้ามีค่ากว่าข้านัก จากนั้นจึงยอมไปสมทบกับครอบครัวของเสี่ยวชิ ที่กลับไปรับแม่เช่นกัน ท่านเปาก่อนออกเดินทาง หลังจากปรึกษากันท่านเปาเองไปขบวนใหญ่เกรงว่าจะล่าช้าดังนั้น จึงขอให้จั่นเจาล่วงหน้าไปก่อนเผื่อมีอะไรช่วยชาวบ้านได้แต่ห้ามเปิดเผยฐานะที่แท้จริง ชาวบ้านหนีภัยน้ำท่วม นายอำเภอดูสิ่งที่เกิดขึ้นด้วยความหนักใจ เปิดประชุมหาทางช่วยเหลือชาวบ้านที่อพยบมาโดยเชิญ 4 คหบดีในด้านต่างๆ มาขอให้ช่วยเหลือเศรษฐีเสื้อผ้า ก็บริจาคเสื้อผ้า เจ้าของร้านขายยาก็บริจาคยา เศรษฐีที่ดินก็จัดเรื่องที่พักอาศัย แต่อีกหนึ่งในปัจจัยสี่ก็คืออาหาร เศรษฐีค้าข้าวสี่หยุนเปียว นอกจากไม่ให้ความร่วมมือกับนายอำเภอแล้วยังฉวยโอกาสขึ้นราคาข้าว พอชาวบ้านทนไม่ได้ลุกฮือขึ้นมา เขาก็ให้ลูกน้องซ้อมชาวบ้าน จั่นเจาซึ่งล่วงหน้าท่านเปามาสังเกตการณ์ได้เข้าขัดขวาง จั่นเจายื่นคำขาดว่าอีกสองวันถ้าไม่ลดราคาข้าวให้เหมาะสมแล้ว เขาจะกลับมาสั่งสอนซึ่งสี่หยุนเปียวก็รับคำอย่างไม่แยแสในขณะนั้นเลขานายอำเภอก็มาเชิญไปพบเพื่อปรึกษาเรื่องขอให้ช่วยบริจาคข้าว นายอำเภอพยายามขอร้องให้เขาช่วยเหลือ แต่นอกจากจะปฏิเสธแล้ว เขายังยกเอาสี่หยุนถัง ผู้ว่าเมืองเหอหนานซึ่งเป็นพี่ชายมาข่มขู่อีกต่างหาก ที่วัดร้าง สองครอบครัวเพื่อนรักกัน เสี่ยวชิกับหลิงหลงต่างพาแม่ ของเสี่ยวชิ และน้าชาย ของหลิงหลง มาพักอาศัยทั้งสองก็เหมือนชาวบ้านคนอื่นๆ คืออดอยากหาของกินไม่ได้หน้ำซ้ำน้าชายของหลิงหลงยังป่วยอีก ทั้งสองจึงตัดสินใจย่องเข้าไปขโมยเงินที่บ้านเศรษฐีข้าวสี่หยุนเปียว ระหว่างค้นของ หลิงหลงเจอกล่องใบหนึ่งเกิดความสงสัยว่าข้างในเป็นอะไรจึงหยิบติดมือมาด้วย ระหว่างทางดันเจอจั่นเจา น้าชายของหลิงหลงมีกระบี่ติดตัวเล่มหนึ่งซึ่งหวงมาก บอกหลิงหลงเสมอๆว่าให้เก็บรักษาให้ดี เพราะกระบี่เล่มนี้มีความสำคัญกับนางมากแล้วคืนนั้น นางดันเอากระบี่ไปด้วย หวังไว้ป้องกันตัว ผลคือเสียกระบี่ให้จั่นเจา ซึ่งเขาก็สงสัยว่ากระบี่เนื้อดีแบบนี้เจ้าสองขโมย ไปขโมยที่ไหนมา เมื่อกลับมาถึงวัดร้าง น้าชายตื่นขึ้นมาถามว่าออกไปไหนมาดึกๆดื่นๆ คงไม่ได้ไปทำเรื่องไม่ดีนะหลิงหลงแก้ตัวว่าไปเจอเพื่อเก่าที่รวยมากคนหนึ่งเขาจะให้เงินยืมเพื่อซื้ออาหาร ชาวบ้านเดือดร้อนหนัก ดังนั้นจึงเกิดคดีลักชิงขึ้นซึ่งนายอำเภอก็ตัดสินคดีด้วยความปวดใจ เพราะแต่ละคนอดอยากจนต้องขโมยจริงๆ ฝ่ายเสี่ยวชิกับหลิงหลงเมื่อมีเงินแล้วทั้งสองก็กลับมาซื้อข้าวปลาอาหารได้ ระหว่างทางก็เจอจั่นเจา หลิงหลงทวงคืนกระบี่โดยบอกว่านั่นเป็นสมบัติประจำตระกูลนาง จั่นเจาถามว่ากระบี่เล่มนี้เอามาจากไหนกันแน่ เพราะอย่างเจ้าสองคนหรือจะมีของแบบนี้ได้ ฝ่ายสี่หยุนเปียวพบว่าถูกขโมย แต่เขาไม่ได้สนใจเรื่องเงินทอง เขาห่วงกล่องที่หายไปต่างหาก เพราะในกล่องนั้นบรรจุเอกสารสำคัญเกี่ยวกับการสร้างเขื่อนของพี่ชายเขาไว้ จั่นเจามาพบนายอำเภอ โดยเขาไม่ได้บอกว่าเป็นใคร แต่มาถามนายอำเภอถึงเรื่องที่สี่หยุนเปียวกักตุนและขึ้นราคาข้าวนายอำเภอบอกเขารู้ แต่ทำอะไรไม่ได้ เขาก็หนักใจเช่นกันเพราะสี่หยุนเปียวมีพี่ชายเป็นผู้ว่าหนุนหลังอยู่จั่นเจาจึงเข้าใจ ก่อนจากกันนายอำเภอพยามถามชื่อแต่จั่นเจาบอกว่า เมื่อมีวาสนาก็จะได้รู้จักกันเอง เสี่ยวชิงกับหลิงหลงเปิดกล่องออกดู พบว่าเป็นสมุดบัญชี ทั้งสองไม่รู้ว่าเป็นบัญชีอะไร แต่รู้ว่าต้องสำคัญมากแน่ ไม่งั้นเศรษฐีสี่คงไม่เก็บไว้อย่างดีแน่ ลูกน้องสี่หยุนเปียวเอาเงินที่ขายข้าวได้มาให้ ด้วยความลำพองว่าได้กว่าปกติมากมายนัก แต่สี่หยุนเปียวกลับยังคงกลุ้มใจเรื่องกล่องใส่สมุดบัญชีหายไป สั่งให้คนออกค้นหาเสี่ยวชิกับหลิงหลง เพราะสงสัยว่าสองคนนี้จะเป็นคนขโมยไป เนื่องจากมีเงินมากผิดปกติมาซื้อข้าวไปไม่นาน ลุงฉิน น้าชายของหลิงหลง คิดอยากเอากระบี่ออกมาเช็ดแต่ก็พบว่ากระบี่หายไปแล้ว เสี่ยวชิงกับหลิงหลงไปหาซื้อของกินที่ตลาด ทันใดนั้นลูกน้องสี่หยุนเปียวก็มาพบเข้า ลูกน้องพยายามจะเอาตัวทั้งสองกลับไปให้เจ้านายแต่ทั้งคู่มีหรือจะยอมง่ายๆ ก็ต้องสู้กันหน่อย ขว้างไข่กันเละทั้งตลาด เมื่อกลับมาถึงที่พัก ลุงฉินทวงถามเรื่องกระบี่ เพราะเข้าใจว่าพวกเขาเอาไปจำนำ เนื่องจากเห็นมีเงินมาซื้อข้าวแต่เขาทั้งสองบอกว่าไม่ได้จำนำ แต่ทำหาย ชาวบ้านอดตายเป็นจำนวนมาก นายอำเภอทนไม่ไหว จึงสั่งเปิดยุ้งข้าวหลวงที่สำรองไว้ยามศึกสงครามออกแจกจ่ายชาวบ้าน ซึ่งนายอำเภอก็รู้ดีถึงโทษที่จะตามมา ขณะเดียวกับที่จั่นเจาก็ไปข่มขู่ให้สี่หยุนเปียวเลิกกักตุนข้าวนำออกขายในราคาปกติ ไม่งั้นเขาไม่รับรองชีวิต วันรุ่งขึ้นสี่หยุนเปียวจึงเปิดขายข้าวในราคาปกติแต่ยังไม่ทันได้ขาย ชาวบ้านก็ร้องตะโกนว่านายอำเภอเปิดยุ้งข้าวแจกแล้ว ไม่ต้องซื้อไปรับข้าวแจกกันเถอะ เสี่ยวชิกับหลิงหลงก็ไปรับแจกข้าวเช่นกัน เมื่อกลับมาน้าชายของหลิงหลงพอรู้เรื่อง ก็ถึงกับบ่นว่านายอำเภอทำแบบนี้เท่ากับขัดราชโองการ ยุ้งข้าวสำรองการศึก หากไม่มีราชโองการห้ามเปิดโดยพละการ ซึ่งนั่นหมายถึงโทษประหารทีเดียว สี่หยุนเปียวพอรู้ว่านายอำเภอเปิดยุ้งข้าวสำรองแจกชาวบ้านเลยแจ้นมาฟ้องพี่ชาย นายอำเภอพยายามอธิบายกับผู้ว่า เรื่องความจำเป็นในการเปิดยุ้งข้าว แต่แน่นอนผู้ว่าหรือจะยอมฟัง เขาคิดจะกำจัดนายอำเภอผู้เป็นเสี้ยนหนามน้องชายอยู่แล้ว เขาถูกตัดสินโทษประหาร ซึ่งชาวบ้านพยายามขัดขวางนายอำเภอ จึงร้องเตือนชาวบ้านว่าอย่าขวางไม่อย่างนั้นจะโดนโทษไปด้วย ถึงเขาจะตายแต่ชาวบ้านอิ่มท้องเขาก็พอใจ ก่อนที่เพชฌฆาตจะลงดาบนั้น จั่นเจาก็เข้ามาขวาง ผู้ว่าสั่งทหารขึ้นไปลากตัวจั่นเจาลงมาแน่นอนเฮียแกเตะทหารตกเวทีหมด นายอำเภอบอกจั่นเจาว่า ท่านจอมยุทธอย่ามาเสี่ยงเพื่อข้าเลย จั่นเจาก็บอกว่าจะยอมให้คนดีอย่างท่านถูกประหารไม่ได้นายอำเภอถาม ท่านเป็นใครกันแน่ จั่นเจาก็พูดเหมือนเดิมคือ มีวาสนาแล้วก็จะรู้เอง ทหารขึ้นไปกี่คนๆ เฮียแกก็เตะตกหมด ผู้ว่าเลยสั่งพลธนูล้อมไว้เตรียมยิง นายอำเภอเตือนให้บอกว่า ไม่ต้องห่วงหรอก ขอเพียงข้าไม่ตาย ท่านก็ต้องไม่ตายแต่ถ้าข้าตาย ก็ถือว่าสวรรค์ไม่มีตาแล้ว ท่านเปามาแล้วขบวนของท่านเปาเดินทางมาถึง พอดีชาวบ้านเห็นดังนั้นจึงแห่กันไปร้องเรียนเรื่องนายอำเภอกำลังจะถูกประหาร ท่านเปาเห็นดังนั้นจึงสั่ง นำทางด่วน ชาวบ้านพากันนำขบวนท่านเปาไปยังลานประหาร ที่ลานประหารกำลังตึงเครียดเลย ผู้ว่าสั่งให้จั่นเจามอบตัวเสีย แล้วจะไม่เอาโทษ แกบอกน่าขำ ผู้ว่าถามว่าจั่นเจาเป็นใคร เจ้าไม่คู่ควรจะรู้หรอก ขณะนั้นมีเสียงตะโกนโหวกเหวกว่า ท่านเปามาแล้ว อย่าเพิ่งประหาร จั่นเจาจึงหันไปพูดกับนายอำเภอว่าผู้ช่วยตัวจริงของท่านมาแล้ว จริงๆแล้วตำแหน่งท่านเปากับผู้ว่าสี่หยุนถัง พี่ชายสี่หยุนเปียว ท่านเปามาในฐานะผู้ตรวจราชการแทนพระองค์ องค์รักษ์จั่น นี่มันเรื่องอะไรกัน ท่านเปาถามใต้เท้า พูดแล้วเรื่องมันยาว ท่านถามผู้ว่าสี่ดูเถอะครับ ฉากประลองกำลัง ผู้ว่าก็บอกว่ามีหนังสือลายพระหัตรฮ่องเต้เรื่องห้ามเปิดยุ้งข้าว ถ้าเปิดโดยพลการให้ประหารได้ทันทีท่านเปาก็สิทธิ์ในฐานะผู้ตรวจแทนพระองค์เสมือนฮ่องเต้เสด็จเอง ท่านเปาพูดใส่ว่าหรือจะต้องให้ข้าอัญเชิญกระบี่อาญาสิทธิ์ ท่านถึงจะยอม องค์รักษ์จั่น แก้มัดนายอำเภอชาวบ้านดีใจตบมือกันใหญ่ จั่นเจาเล่าเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นให้ท่านเปาฟัง สี่หยุนเปียวเล่าให้พี่ชายฟังถึงเรื่องกล่องใส่สมุดบัญชีหายไป ทำให้ผู้ว่าสี่หยุนถังโมโหมาก ที่น้องชายสะเพร่า เพราะสมุดบัญชีนั้นเก็บรายชื่อพวกที่ร่วมกันทุจริตสร้างเขื่อนไว้ซึ่งหากหลุดรอดไป มีหวังได้หัวขาดกันเป็นแถว ท่านเปาเปิดศาลสอบนายอำเภอ เมื่อรู้ว่าที่เขาทำเพราะห่วงใยชาวบ้านยิ่งกว่าชีวิตตัวเองทำให้ท่านเปาซาบซึ้งยิ่งนัก แต่แน่นอนคนที่ไม่พอใจคือสี่หยุนถัง เขาคัดค้านคำตัดสินของท่านเปาที่ให้ปล่อยตัวนายอำเภอ ท่านเปาเลยท้าทายว่าหากไม่พอใจก็ให้ไปฟังฮ่องเต้เลย เสี่ยวชิงกับหลิงหลงกลับไปเล่าเรื่องท่านเปาช่วยนายอำเภอให้น้าชายและแม่ฟังทำให้ลุงฉินผู้เป็นน้าชายของหลิงหลงเกิดความหวังบางอย่างขึ้นมา เขาสั่งย้ำหลิงหลงให้หากระบี่เล่มนั้นกลับคืนมาให้ได้ แต่กระบี่อยู่ที่จั่นเจา จะเอาคืนยังไง ทั้งสองจึงเกิดความคิดที่จะเอากล่องเอกสารที่ขโมยมาจากบ้านเศรษฐีสี่ไปแลกกระบี่คืนจากจั่นเจา จั่นเจาถามว่ามีอะไรพิสูจน์ว่ากระบี่เป็นของพวกเจ้าจริง เสี่ยวชิงเลยหึง หนอยบังอาจพูดจาแทะโลม จั่นเจาเลยทำหน้าเครียดบอกอ้าวพูดดีๆไม่ชอบ ชอบให้ทำท่าขึงขังใช่มั้ย ทั้งสองเลยจ๋อย สรุปก็คือยื่นหมูยื่นแมว ยื่นกระบี่ยื่นกล่องแลกกัน หลิงหลงชักเริ่มติดใจเสน่ห์ เค้าทั้งหล่อทั้งสง่างามออกอย่างนั้น ข้าจะไปสู้อะไรเค้าได้ ทั้งสองเอากระบี่กลับมาให้น้าชาย ซึ่งเขาก็ดีใจมากบอกว่าต่อไปห้ามแตะต้องมันอีกนะ ลูกน้องของสี่หยุนเปียวสะกดรอยทั้งสองมาถึงที่พักมาถึงก็ซ้อมเอา จับตัวทั้งสองไปรวมทั้งฆ่าปิดปากสองลุงป้า ลุงฉินบาดเจ็บหนักแต่ไม่ตาย ท่านกงซุนตรวจดูเอกสารที่จั่นเจา เอามาให้พบว่ามีขุนนางเกี่ยวข้องกับเรื่องทุจริตเขื่อนมากมาย ลุงฉินซมซานมาขอให้ท่านเปาช่วย บอกว่าเขาชื่อชินหัว เป็นขันทีคนนึงเคยอยู่ในวังมาก่อนหลานสาวถูกสี่หยุนเปียวจับตัวไปขอให้ช่วยด้วย ในคุกใต้ดินบ้านสี่หยุนเปียว เสี่ยวชิกับหลิงหลงถูกทรมานอย่างหนัก แต่ก่อนที่จะโดนเชือดนั้นจั่นเจาก็เข้าไปช่วยออกมาได้ ทั้งสองขอบคุณท่านเปาที่ให้การช่วยเหลือท่านเปาสั่งให้พาทั้งสองไปพบลุงฉินที่พักรักษาตัวอยู่ จากนั้นจึงให้นำตัวสี่หยุนเปียวมาสอบเขาบอกว่าที่จับสองคนไปทรมาน เพราะทั้งคู่ขโมยของ ท่านเปาว่าเหลวไหลถ้าโดนขโมยของทำไมไม่แจ้งทางการทำอะไรโดยพละการได้ไง แล้วให้เขียนคำสารภาพผิด 10 หน้ากระดาษทั้งคืน ท่านเปาจะหาวิธีมัดสี่หยุนเปียวไม่ให้ดิ้นหลุดเรื่องสมุดบัญชี โดยการเทียบลายมือ เมื่อพบหน้ากันเสี่ยวชิกลับได้รับข่าวร้ายเรื่องแม่ตายแล้ว ลุงฉินขอร้องให้ท่านเปาช่วยเหลือเรื่องนึงคือหลานสาวเขา หลิงหลงนั้นเป็นสายพระโลหิตของอดีตฮ่องเต้ที่เกิดจากหญิงสามัญชน โดยมีกระบี่เล่มนั้นเป็นหลักฐาน เพราะเป็นกระบี่ของอดีตฮ่องเต้ ลุงฉินบอกท่านอ๋องแปดก็รู้เรื่องนี้ดังนั้นอ๋องแปดสามารถยืนยันได้ ผู้ว่าสี่หยุนถังรู้ข่าวเรื่องน้องชายถูกจับ เลยมาตามทวงตัวคืนผลคือเลยโดนจับไปด้วย เปิดศาล นี่แค่ขั้นต้นของสองพี่น้องเท่านั้น เพราะยังต้องจับอีกหลายคนตามบัญชี เนื่องจากท่านเปาต้องรีบนำนักโทษกลับเมืองหลวงดังนั้นจึงแต่งตั้งหม่าสงโหย่วนายอำเภอ ให้รักษาการตำแหน่งผู้ว่าแทนสี่หยุงถัง รวมทั้งบอกว่าเมื่อถึงเมืองหลวงก็จะทูนฮ่องเต้ ขอตำแหน่งอย่างเป็นทางการให้ทำให้เขาปลาบปลื้มใจยิ่งนัก คนดีตกน้ำไม่ไหลตกไฟไม่ไหม้ ท่านเปาเอากระบี่มาให้ท่านอ๋องแปด ดูเพื่อยืนยันว่าใช่กระบี่ของอดีตฮ่องเต้หรือไม่ ซึ่งอ๋องแปดก็ยืนยันว่าใช่แล้วถามว่าท่านเปาไปเอามาจากไหน ท่านเปาเล่าเรื่องทั้งหมดให้อ๋องแปดฟังนั่นทำให้อ๋องแปดเบิกตัวฉินหัวกงกงมาเฝ้า ยี่สิบปีที่แล้ว อ๋องแปดตามเสด็จฮ่องเต้ ไปตรวจราชการทรงได้หญิงชาวบ้านเป็นบาทบริจาริกา ก่อนกลับวังนางตั้งท้องอ่อนๆฮ่องเต้ จึงให้ฉินกงกงอยู่ดูแลนาง โดยมอบกระบี่ไว้ให้ แล้วบอกจะส่งคนมารับทีหลัง แต่คนที่มากลับไม่ใช่คนที่ฮ่องเต้ส่งมารับแต่เป็นนักฆ่าที่อ๋องหก ส่งมาปลิดชีวิตทั้งคู่ ฉินกงกง ขอร้องว่านางกำลังตั้งครรภ์ ขอให้ละเว้นด้วยลูกในท้องนางก็เป็นสายพระโลหิตของฮ่องเต้ เอากระบี่ยืนยัน โดยเขาบอกว่าเขาจะพานางหนีไป ไม่เข้าวังไปแสดงตัวอีกแล้ว อ๋องแปดกับฉินกงกงรำลึกความหลังด้วยความสะเทือนใจอ๋องแปด ขอให้ฉินกงกงให้อภัยเจ้าพี่หก อ๋องหก เพราะตอนนั้นที่อ๋องหก ทำได้ด้วยหวังรักษาพระเกียรติ อดีตฮ่องเต้ซึ่งตอนนี้อ๋องหกเองก็ได้เสียชีวิตไปแล้วเช่นกัน อ๋องแปดเข้าเฝ้าฮ่องเต้ ทูลว่าพระองค์มีน้องสาวที่เกิดกับแม่ที่เป็นสามัญชน ทำให้ฮ่องเต้ดีพระทัยมาก ที่จะได้น้องสาวเพิ่มขึ้นมาอีกคน หลิงหลงแปลงโฉม แต่กริยานางก็ยังกระโดกกระเดกเหมือนเดิมทำให้เสี่ยวชิบ่นว่า เหมือนจับลิงใส่เสื้อผ้า หลิงหลงถามลุงฉินว่าหากนางเข้าวัง รับตำแหน่งองค์หญิงคืนฐานะที่แท้จริงแล้ว เสี่ยวชิหล่ะ จะทำยังไงนางยังห่วงเสี่ยวชิเพื่อนรักอยู่มาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนนี้เสี่ยวชิไม่เหลือใครแล้ว แต่เสี่ยวชิกลับบอกไม่ต้องห่วงเขา เขาเอาตัวรอดได้ เขายินดีกับนางด้วยที่ตอนนี้ได้เป็นนางหงส์ไปแล้วส่วนเขาก็กลับไปเป็นหมาวัดเหมือนเดิม ซึ่งแน่นอนนางฟังแล้วยิ่งปวดร้าวถึงกับบอกว่าไม่อยากรับตำแหน่งองค์หญิง ฉินกงกง จึงแนะนำทางออกด้วยการทูลขอฮ่องเต้ตรงๆให้เสี่ยวชิได้อยู่ในวังด้วย เมื่อเข้าเฝ้าฮ่องเต้ นางได้ตำแหน่งองค์หญิงคืน ส่วนฉินกงกงก็ได้เป็นพ่อบ้านประจำตำหนักองค์หญิง คอยดูแลนางตลอดไปด้วย นางขอฮ่องเต้เรื่องเสี่ยวชิ ซึ่งฮ่องเต้ก็ให้ตามที่ขอคือตั้งให้เสี่ยวชิ เป็นรองพ่อบ้านประจำตำหนักนาง ตอนแรกนึกว่าจะโดนตอนเป็นขันทีซะแล้ว รวมทั้งชวนหลิงหลงไปเฝ้าไทเฮา บอกว่าเสด็จแม่ต้องดีพระทัยแน่ที่ข้าได้น้องสาวเพิ่มมาอีกคน ท่านเปาเข้าเฝ้า รายงานเรื่องทุจริตเขื่อนซึ่ง มีขุนนางที่ต้องโทษถึง 18 คน บางคนเป็นถึงขั้น 1 บางคนเป็นผู้ว่าแคว้นซึ่งก็หมายถึงงานนี้ต้องล้างบางกันทีเดียว