ชาวบ้านเดือดร้อน! ควันไฟเผาถ่านปกคลุมหมู่บ้านคล้ายทะเลหมอก

วันที่ 25 กุมภาพันธ์ 2567 ผู้สื่อข่าวรายงานว่าได้มีผู้ใช้เฟซบุ๊กรายหนึ่งโพสต์ข้อความว่า “ขอระบายหน่อยนะคะไม่ได้นอน 2-3 คืนแล้ว เจ็บคอเสียงไม่มีแล้วกลิ่นควันถ่านคละคลุ้งไปทั่วเวลากลางคืนเป็นเวลาพักผ่อนค่ะนอนไม่ได้เลย ไอเจ็บคอพูดจนไม่มีเสียงแล้วที่บ้านมีแต่คนป่วย เด็กน้อยก็งอแงร้องนอนไม่ได้ ที่หมู่ 10 ผาแดงค่ะไม่อยากเอ่ยตรง ๆ กลัวผิดใจกัน ฝากผู้เกี่ยวข้องจัดการให้ด้วยค่ะ” ทั้งนี้ได้มีผู้เข้ามาแสดงความคิดเห็นจำนวนมาก โดยหนึ่งในนั้นได้โพสต์ภาพมุมสูงหมู่บ้านแห่งหนึ่งที่ปกคลุมไปด้วยกลุ่มควันที่มองคล้ายหมอกในฤดูหนาวที่สวยงามพร้อมทั้งเขียนข้อความว่า “เหมือนกันค่ะ ที่ ม.10 บ้านเนินพัฒนา ต.ศาลาลาย อ.ชนแดน จ.เพชรบูรณ์ พิกัดใกล้เทศบาลตำบลศาลาลายคือรูปบินโดรนช่วง 7 โมงเช้า ค่ะ กลุ่มควันคือควันเผาถ่านในเขตชุมชน”

ต่อมาผู้สื่อข่าวได้ติดต่อยังผู้โพสต์รูปภาพดังกล่าวทราบชื่อต่อมาคือ น.ส.นิศาชล ชาวบ้านหมู่ที่ 10 ต.ศาลาลาย อ.ชนแดน จ.เพชรบูรณ์ โดยได้เปิดเผยว่าในหมู่บ้านตนเองมีชาวบ้านเผาถ่านอยู่หลายเตา โดยไม่ได้เผาเพื่อใช้ในครัวเรือน แต่เป็นการเผาถ่านในเชิงธุรกิจอุตสาหกรรมค้าปลีก และส่ง ทำให้เกิดควัน และกลิ่นรบกวนสร้างความเดือดร้อนให้แก่ชาวบ้านรายอื่น ๆ มาก โดยเฉพาะในเวลากลางคืนไปถึงช่วงเช้าควันจะลอยต่ำยิ่งเดือดร้อนมาก เปิดหน้าต่างนอนแทบไม่ได้

ปัจจุบันมีผลต่อสุขภาพเป็นอย่างมาก ทั้งในส่วนของระบบทางเดินหายใจหรือสารต่าง ๆ ที่อยู่ในควันถ่าน แสบจมูก แน่นหน้าอก และกลิ่นคละคลุ้งทั่วบ้านติดในบ้านติดผ้าห่มติดเสื้อผ้าต่าง ๆ แม้กระทั่งบ้านที่มีการปกคลุมมิดชิดด้วยฝ้า เมื่อมีกลิ่นควันเข้าบ้านต่อให้ควันด้านนอกหมดแล้ว แต่ควันภายในบ้านไม่ได้ถูกระบายออกยังคงอยู่ในบ้านตลอดเวลา ซึ่งทางตนก็ได้แก้ปัญหาเบื้องต้น โดยการซื้อเครื่องฟอกอากาศมาช่วยก็ไม่มีผล ติดที่ระบายอากาศก็ไม่ได้ เพราะด้านนอกของตัวบ้านควันปกคลุมตลอดแทบจะทั้งคืนจนถึงเช้า อยากให้หน่วยงานที่เกี่ยวข้องเข้ามาตรวจสอบ เพราะตอนนี้เดือดร้อนมากไม่ใช่แค่บ้านเดียวแต่เกือบทุกบ้านแต่ชาวบ้านไม่กล้าที่จะพูดหรือร้องเรียนเพราะกลัวจะมีปัญหาและทะเลาะกัน ตนได้แจ้งไปทางหน่วยงานในท้องถิ่นแล้วก็แก้ปัญหาได้เพียงให้ผู้ประกอบการนำสแลนดำมาขึงกั้นเตาถ่านไว้ ซึ่งมันก็ไม่สามารถกันกลิ่น และควันได้เลย จึงอยากจะวิงวอนหน่วยงานด้านสิ่งแวดล้อมของจังหวัดลงมาตรวจสอบเพราะไม่เช่นนั้นในระยะยาวอาจจะส่งผลกระทบต่อสุขภาพลูกหลานในหมู่บ้าน