สุมาลี แสงเดือน ชาวอำเภอเมืองสุรินทร์ ลูกชายได้แจ้งหายไว้เมื่อ 12 พฤศจิกายน 2558 ขณะหายไปมีอายุ 48 ปี ลูกชาย วัย 34 ปี ซึ่งก่อนหน้านี้ทำงานที่จังหวัดลพบุรีเล่าว่า เขาติดต่อแม่ไม่ได้ตลอด 1สัปดาห์ จึงกลับสุรินทร์มาตามหาแม่ เมื่อไม่พบแม่จึงไปแจ้งความที่สถานีตำรวจภูธรเมืองสุรินทร์ ไว้เมื่อ 30 พฤศจิกายน ระหว่างนั้นเขาเห็นรถกระบะของแม่จอดอยู่ในลานจอดเก็บรถที่เกิดอุบัติเหตุ จึงสอบถามจนได้ความว่า พบรถจอดอย่างผิดปกติ ตั้งแต่เช้ามืดวันที่13 พฤศจิกายน หรือ 17 วัน ก่อนหน้าที่ลูกชายจะไปแจ้งหาย

หัวหน้าศูนย์ข้อมูลคนหาย มูลนิธิกระจกเงา เล่าว่า วันที่ 13 พฤศจิกายน 58 ซึ่งเป็นวันเดียวกับที่พบรถคันนี้ที่สุรินทร์ พบศพหญิงถูกฆ่ารัดคอที่ท้องที่สภ.ท่าตูม อำเภอเมือง มหาสารคาม ศพนั้นถูกบันทึกเป็นศพนิรนาม เขาตั้งข้อสังเกตุว่า มหาสารคาม และสุรินทร์ เป็นจังหวัดติดกัน ต่างฝ่ายต่างมีข้อมูลระหว่างคนหาย กับศพนิรนาม แต่เพราะขาดการติดตามอย่างจริงจัง ทำให้คดีนี้ต้องใช้เวลาถึง 5 ปี จึงพิสูจน์ดีเอนเอได้ว่า เป็นคนเดียวกัน

หลังจากแจ้งคนหายมา 5 ปี ตำรวจใช้เวลาไม่กี่วันพิสูจน์ เพื่อทราบว่าเป็นนางสุมาลี ต่อมาก็ขออนุมัติหมายจับผู้ต้องหา แต่จนถึงขณะนี้ยังจับตัวไม่ได้ ความต่างระหว่างคดีหายไปของหลิว กับแสงเดือนคือ คดีหลิวจับผู้ต้องหาได้รอการสู้คดี ส่วนคดีแสงเดือนผู้ต้องหายังหลบหนี แต่ความเหมือนที่มีนัยยะสำคัญ คือระบบบันทึกข้อมูลคนหาย กับศพนิรนามของไทยยังไม่เชื่อมต่อถึงกัน เช่นกรณีแสงเดือน พบรถ และศพวันเดียว แต่คนละจังหวัดใช้เวลา 5 ปี จึงพิสูจน์ทราบตัวตนได้ 

ส่วนกรณีหลิว พบศพหลังหายไปราว 7 วัน แต่ใช้เวลานาน 8 ปี จึงพิสูจน์ทราบตัวตนได้ จริงอยู่ ข้อมูลเหล่านี้ถูกส่งไปยังกองทะเบียนประวัติอาชญากร แต่ก็แยกแฟ้มระหว่างคนหายกับศพนิรนาม ขาดระบบวิเคราะห์หรือประมวลผลความใกล้เคียงของคนหายกับศพนิรนาม ตอนนี้ลูกชายของสุมาลี ย้ายกลับมาเปิดร้านก๋วยเตี๋ยวที่สุรินทร์ ด้วยหวังว่าจะมีโอกาสเห็นความคืบหน้า การติดตามผู้ต้องหาในคดีการตายของแม่บ้าง