เปาบุ้นจิ้น ตอน ดอกเหมยปลิดชีพ EP.1

นักบุญเสิ่นพอรู้ข่าวเรื่องเซียะเหมย จึงมาต่อรองกับเว่ยซิงไห่โดยเสนอเงินก้อนโตให้เขา แลกกับการถอนฟ้องแม่ของเซียะเหมยกับการห้ามบังคับเซียะเหมยอีก ไป๋ฮูหยินเมื่อพ้นโทษออกมา และรู้ว่าใครเป็นคนช่วยนาง จึงมาขอพบเพื่อขอบคุณ แต่เมื่อทั้งสองพบหน้ากัน นางจึงต้องตะลึงเมื่อพบว่านักบุญเสิ่น ก็คือคนรักเก่าที่ทิ้งนางไปและเป็นพ่อแท้ๆของเซียะเหมยนั่นเอง นางเล่าเรื่องอดีตให้เขาฟังว่าหลังจากที่เขาจากนางไป เกิดอะไรขึ้นกับนางบ้าง หมอไป๋เองถึงแม้จะคอยถากถางเรื่องอดีตของนาง แต่เขาก็รักเซียะเหมยดั่งลูกแท้ๆดูแลอย่างดี เวลาทะเลาะกันก็ไม่ให้ลูกเห็นหรือ รับรู้ปัญหาของพ่อแม่ ดังนั้นในสายตาของเซียะเหมยพ่อไป๋ของนางจึงเป็นดั่งวีระบุรุษไป๋ฮูหยินข่มขู่ว่า ห้ามนักบุญเสิ่นบอกเรื่องที่เซียะเหมยเป็นลูกเขากับนาง เพราะไม่ต้องการให้ลูกรับรู้เรื่องที่มีพ่อใจร้าย ทิ้งลูกเมียไปแต่งงานใหม่กับลูกสาวเสนา เว่ยซิงไห่แอบรู้ความลับของทั้งสองโดยบังเอิญ จึงมาข่มขู่รีดเงินจากนักบุญเสิ่น เพราะหากให้ใครๆรู้ว่าสมรสพระราชทานที่ฮ่องเต้จัดให้ระหว่างเสิ่นเส้าไป๋กับลูกสาวเสนานั้น แท้จริงฝ่ายชายเคยมีลูกเมียมาก่อน เขาจะต้องโดนข้อหาหลอกลวงเบื้องสูง ซึ่งโทษถึงขั้นประหาร นักบุญเสิ่นโมโหกับเรื่องนี้ ทำให้ล้มเจ็บ เอ้อฟ่งสาวใช้จึงไปตามเซียะเหมยมารักษา นักบุญเสิ่นอยากบอกลูกเหลือเกินว่าตนเป็นพ่อ แต่ก็น้ำท่วมปาก ด้วยรับปากกับไป๋ฮูหยินไว้ ไป๋ฮูหยินพยามมาตามเซียะเหวินกลับบ้านโดยพยามแยกเขาออกจากพวกเพื่อนอันธพาล แต่เขาไม่เห็นความหวังดีของนางเลย เซียะเหมยรู้ว่าที่นักบุญเสิ่นล้มเจ็บเพราะโดนเว่ยซิงไห่ข่มขู่ นางเจ็บใจยิ่งนักจึงคิดฆ่าเว่ยซิงไห่เสีย เพราะได้ตอบแทนนักบุญเสิ่น ที่ช่วยแม่นางออกจากคุกและกำจัดคนชั่วอย่างเว่ยซิงไห่ด้วย แต่แม่ของนาง ใหนเลยจะยอมให้ลูกสาวทำแบบนั้นได้ คืนที่เซียะเหมยจะออกไปฆ่าเว่ยซิงไห่ นางจึงวางยาเซียะเหมยแล้วออกไปจัดการแทน เมื่อเซียะเหมยฟื้นขึ้นมาจึงรู้ว่าโดนแม่หลอก จึงรีบตามไปช่วยแต่ระหว่างทางนางล้มเจ็บ ลุงติงจึงล่วงหน้าไปก่อนขณะที่ต่อสู้กันพันวัลนั้น ลุงติงยอมสละชีวิตป้องกันฮูหยิน จั่นเจาไปหาเซียะเหมยที่บ้าน พบหนังสือที่เซียะเหมยเขียนโน้ตถึงเซียะเหวินน้องชายว่าจะไปช่วยแม่จากเว่ยซิงไห่ที่หอจันทรา เขาจึงตามมา แต่ก็พบเหตุการณ์ฆาตกรรม ซึ่งแน่นอนไป๋ฮูหยิน ยอมรับผิดเองแต่ผู้เดียวทุกอย่าง เมื่อขึ้นศาล ท่านเปาทราบว่าคดีนี้ไป๋ฮูหยินเป็นคนลงมือ แต่อีกสองคดีก่อนหน้านี้หล่ะ นางเป็นคนทำแน่หรือ เพราะเมื่อสอบแล้ว แค่จุดที่แทงนางก็ยังให้การผิดด้าน ท่านเปาจึงสงสัยว่าสองคดีก่อนหน้านี้ต้องเป็นฝีมือคนอื่น แต่นางรับผิดแทน แต่ใครหล่ะที่จะทำให้นางยอมรับผิดแทนได้ ถ้าไม่ใช่คนที่นางรักมาก ซึ่งก็มีแต่ลูกของนางเท่านั้น นักบุญเสิ่นมาเยี่ยมไป๋ฮุ่ยอิงที่คุก นางจึงขอให้เขารับปากว่าจะดูแล เซียะเหมยเมื่อนางตายแล้ว เซียะเหมยรีบตามมาที่ศาลเพื่อสารภาพความจริงว่านางเป็น ฆาตกรเอง แต่ไป๋ฮูหยินไม่ยอมให้ลูกสาวพูด ชิงกัดลิ้นฆ่าตัวตายก่อนเพื่อให้เรื่องจบที่นาง นักบุญเสิ่นมาขอร้องท่านเปาเรื่องเซียะเหมย ท่านเปาก็แทบไม่อยากเชื่อว่าเซียะเหมยจะเป็นฆาตกรแต่เมื่อนางสารภาพเอง ท่านก็ต้องดำเนินคดี เมื่อขอร้องท่านเปาไม่สำเร็จ เสิ่นเส้าไป๋ย่อมไม่ยอมให้ลูกสาว ถูกประหารแน่นอน และเนื่องจากเขาเคยช่วยคนไว้มากมายดังนั้นแค่ส่งเทียบเชิญ ชาวยุทธทั่วหล้าจึงพร้อมกันมาป้องกันไป๋เซียะเหมยซึ่งล้มเจ็บอยู่เพราะโรคเก่ากำเริบรวมทั้งจ่ายเงินล่วงหน้าให้คนงานที่สร้างสะพาน3เดือนให้หยุดงาน เพื่อบีบคั้นท่านเปาให้ยอมรามือจากคดีเซียะเหมย เมื่อท่านเปาบุกมาที่บ้านสกุลเสิ่น ท่านเปาต่อว่าเสิ่นเส้าไป๋ที่ทำแบบนี้เสิ่นเส้าไป๋บอกเขายอมทุ่มเททุกอย่างเพื่อช่วยเซียะเหมย เขาบอกว่า แม้แต่ชีวิตเขาก็สละให้นางได้ ท่านเปาจึงถามว่าทำใมเขาต้องทำเพื่อนางขนาดนั้น เขาจึงบอกว่า ที่แท้แล้วเซียะเหมยเป็นลูกสาวของเขาเอง เซียะเหมยซึ่งแอบฟังอยู่ ไม่อยากให้เรื่องบานปลายไปมากกว่านี้ จึงยอมออกมาพบท่านเปา แต่เนื่องจากนางป่วยหนักอยู่จึงเป็นลมล้มไป ทั้งท่านเปาและนักบุญเสิ่นก็เลยยุติโต้เถียงไว้แค่นี้ก่อน ท่านเปาให้กงซุนไปรักษาเซียะเหมย ท่านกงซุนจึงได้รู้ ว่าเสิ่นเส้าไป๋วางแผนให้ชาวยุทธที่ส่งเทียบเชิญมา คุ้มกันไป๋เซียะเหมย พาหนีคดีออกนอกด่าน ท่านเปารู้ดังนั้นจึงสั่งให้จั่นเจามาพาตัวเซียะเหมยไปขึ้นศาล จั่นเจาเองลำบากใจนักแต่ต้องทำตามหน้าที่ แน่นอนนักบุญเสิ่นย่อมไม่ยอมให้ลูกสาวไป แต่เซียะเหมยบอกว่าอย่าค้านเลยนางจะไปกับจั่นเจา เพราะเมือนางทำผิดก็ต้องไปรับผิด เสิ่นเส้าไป๋ มาเยี่ยมลูกสาวที่คุก เขาบอกจะหาทางช่วยนางให้ได้ แต่นางบอกว่าอย่ามายุ่งกับนางดีกว่า ท่านเป็นคนมีชื่อเสียงถ้ามีลูกสาว เป็นฆาตกรจะเสื่อมเสียเปล่าๆ เสิ่นเส้าไป๋พยายามวิ่งเต้นหาคนช่วยลูกสาว จนถึงราชครู ราชครูตัดสินใจให้เสิ่นเส้าไป๋พูดความจริงกับฮ่องเต้ เพื่อขอให้ช่วยเรื่องเซียะเหมย ถึงแม้การพูดความจริงในครั้งนี้ เขาอาจต้องโทษถึงประหารก็ตาม ฮ่องเต้ตอนแรกก็หงุดหงิด แต่ด้วยเห็นแก่ความรักลูกจนไม่กลัวพระอาญา จึงยอมให้อภัย แต่เรื่องจะให้ช่วยนั้น ก็ต้องขึ้นอยู่กับว่าเซียะเหมยผิดจริงหรือไม่ ฮ่องเต้ไม่ต้องการแทรกแซง ดังนั้นสิ่งที่ทำได้คือให้ราชครูกับอ๋องแปดไปเข้าฟังการสอบสวนพิจารณาคดีด้วย หากท่านเปามีอะไรลำเอียงก็คัดค้านได้ เซียะเหวินมาเยี่ยมพี่สาว เขาร่ำไห้ บอกว่าเขาสูญเสียทุกสิ่งทุกอย่างแล้ว หากพี่สาวคนเดียวที่เขามีอยู่ต้องมาจากไปอีกเขาจะอยู่ได้อย่างไรทำให้เซียะเหมยบอกตัวเองว่า นางจะยังตายไม่ได้นางจะต้องอยู่ต่อเพื่อเซียะเหวิน ดังนั้นนางจะรับผิดไม่ได้ เมื่อขึ้นศาล ราชครูเองก็ฉอดๆเป็นทนายแก้ต่างให้เซียะเหมยตลอด จนทำให้ท่านเปาโกรธจนลั่นวาจาว่าหากปิดคดีนี้ไม่ได้จะลาออก จั่นเจามาหาเซียะเหมยที่คุก โดยที่เขาได้ไถ่ป้ายประจำตระกูลที่เซียะเหมยเคยเอาไปจำนำตอนช่วยเซียะเหวินมาคืนให้นาง จั่นเจารำพึงความหลังถึงเมื่อ1ปีที่แล้ว ที่เขารู้จักนางครั้งแรกเขาบอกว่าหากตอนนี้เขาไม่ใช่คนของศาลไคฟงเขาคงต้องออกหน้าช่วยนางแน่ แต่นี่เขาลำบากใจยิ่งนัก ท่านเปาเรียกจั่นเจาไปกำชับเรื่องคดีเซียะเหมยว่า อย่าให้เรื่องส่วนตัวมาอยู่เหนือหน้าที่อีกนะ ซึ่งเขาก็รับปากว่า รู้ว่าควรต้องทำยังไง จั่นเจาจึงไปตรวจค้นที่บ้านสกุลไป๋ แล้วได้พบหลักฐานเพิ่มเติม นั่นคือตุ๊กตาหุ่นของผู้ตายทั้งสอง ที่เซียะเหมยทำเพื่อเซ่นวิญญาณพ่อ เมื่อจั่นเจาเอาหลักฐานมาขึ้นศาล ราชครูก็พยามเบี่ยงเบนประเดนว่า จั่นเจาทำหลักฐานเท็จขึ้นมาเพื่อเอาผิดเซียะเหมยเพื่อให้คดีปิดได้ รวมทั้งขู่ว่า เมื่อจั่นเจากล้าทำหลักฐานเท็จ เขาก็ต้องโทษถึงประหารได้ นั่นทำให้เซียะเหมยทนไม่ได้ที่จะเห็นจั่นเจาต้องมารับผิดแทน นางจึงยอมรับสารภาพผิดทุกอย่าง แน่นอนคนที่โมโหที่สุดงานนี้คือราชครู สู้อุตสาห์เป็นทนายแก้ต่าง เถียงให้คอเป็นเอ็น แต่ลูกสาวเจ้ามันไม่รักดี ดันสารภาพเสียได้นี่ ทำให้ข้าหน้าแตกยับต่อไปนี้ข้าไม่ยุ่งด้วยแล้ว จั่นเจามาเยี่ยมที่คุก เซียะเหมยจึงเอ่ยปากฝากฝังเซียะเหวินกับจั่นเจาว่าเมื่อนางจากไปแล้วขอให้เขาดูแลน้องชายนางด้วย เสิ่นเส้าไป๋พยายามมาขอพบลูกสาวที่คุก แต่นางฝากจั่นเจาไปตอบปฏิเสธเพราะไม่อยากให้เขาเข้ามาพัวพันกับเรื่องนี้อีกนักบุญเสิ่นผิดหวังและเสียใจมากจั่นเจาก็ได้แต่ปลอบใจ จั่นเจาพยายามดึงเซียะเหวินให้กลับมาสู่ทางที่ถูกต้อง แต่เขาเอาแต่เสียใจและเมามาย ซึ่งจั่นเจาก็ไม่ละความพยายามพูดให้เซียะเหวินสำนึกให้ได้ เซียะเหวินยอมมาเยี่ยมพี่สาวที่คุกตามคำเตือนสติของจั่นเจาเซียะเหมยมอบหยกประจำตระกูลพร้อมทั้งสั่งเสียให้เขากลับตัวเสียใหม่ เสิ่นเส้าไป๋เสียใจมากที่ช่วยลูกสาวไม่ได้ วันที่นางจะถูกนำตัวไปประหาร เขาจึงหอบโถกระดูกแม่ของเซียะเหมยมาพบบอกว่าต่อไป เขาจะหอบโถนี้เร่ร่อนไปตามยถากรรม ส่วนทรัพย์สินเงินทองเขาได้บริจาคไปจนหมดแล้ว ตลอดเวลาที่ผ่านมา เซียะเหมยไม่เคยยอมรับเสิ่นเส้าไป๋เป็นพ่อ แต่คราวนี้นางยอมเรียกเขาว่าพ่อ ทำให้เขาซึ้งใจยิ่งนัก นางกล่าวคำอำลาว่านางอกตัญญูชาตินี้ไร้วาสนาได้ตอบแทนบุญคุณ ขอชดใช้ในชาติหน้าแล้วกัน เมื่อขึ้นศาล ก่อนจะลงโทษประหาร เซียะเหมยขอท่านเปาเป็น ครั้งสุดท้ายว่านางเป็นหญิงย่อมรักสวยงาม อยากแต่หน้าแต่งผมก่อนตาย ขอปิ่นปักผมของนางด้วย และนางก็ใช้ปิ่นนั้นฆ่าตัวตาย จั่นเจาเฝ้ามองสิ่งที่เกิดขึ้นด้วยความปวดร้าว ด้านนอกศาล เซียะเหวินร่ำไห้กับป้ายวิญญาณของพี่สาวขอให้นางไปสู่สุคติอย่าได้มีห่วงอะไรอีก จั่นเจาและคนของศาลไคฟงพยายามเคี่ยวเข็ญเซียะเหวินให้ศึกษาเล่าเรียกเพื่อที่จะสอบเป็นบัณฑิตสมดังเจตนาของเซียะเหมยก่อนตายให้ได้ยามใดที่คิดถึงเซียะเหมย จั่นเจาจะมาดูต้นดอกเหมยที่เขาเคยมอบให้นางปลูกเสมอ หนึ่งปีให้หลัง เซียะเหวินประสบความสำเร็จสอบได้ สมดังความตั้งใจของทุกๆคน