สุดตื้นตันใจ พลเมืองดีเก็บทอง 5 บาทส่งคืนให้ มอบสินน้ำใจให้ 5,000 บาท

เจ้าของสุดตื้นตันใจ หญิงวัย 59 เก็บทอง 5 บาท มูลค่ากว่า 3 แสนบาท คืนให้หลังทำหาย มอบสินน้ำใจให้ 5,000 บาท พลเมืองดีบอกสงสาร ขนาดตัวเองเงิน 100 หาย ยังหาทั่วบ้าน

จากกรณีที่มีผู้ใช้เฟซบุ๊กชื่อ “สุวิทย์ โชติรัตน์” ได้โพสต์รูปภาพ พร้อมระบุข้อความว่า “เก็บสร้อยข้อมือ หนัก 5 บาทได้ คิดเป็นเงินก็สามแสนกว่าบาท ให้ช่วยตามหาเจ้าของให้ ไม่เก็บไว้เอง “นายก! เงินฉันหาย 100 บาท ฉันยังเสียดาย แล้วนี่ เงินเขาตั้งหลายแสน เจ้าของคงกินไม่ได้ นอนไม่หลับ ฉันสงสารเจ้าของ อยากคืนเขา”

และนี่คือ “คนดี ศรีประจันตคาม” ตัวจริง! พี่สังเวียน วิรัตน์ ชาวบ้านชุมชนท่าโพธิ์ ในเขตเทศบาลตำบลประจันตคาม หมู่ 5 เขตดูแลของกำนันฟลุ๊ค โชติรัตน์ ลูกบ้านกำนันฟลุ๊ค เยี่ยมมาก

พวกเราชาวเทศบาลตำบลประจันตคาม ภูมิใจในตัวพี่สังเวียนมาก อ้อ ลืมบอกไป พี่เจ้าของสร้อยข้อมือ หนัก 5 บาท ที่ทำหายแล้วได้คืน เป็นคนบ้านประตูดาน ตำบลโพธิ์งาม ช่วยแชร์คนดีๆ แบบนี้ ให้โลกจดจำหน่อยครับ สังคมบ้านเรา จะได้น่าอยู่ยิ่งขึ้นอีกเยอะ!”

ต่อมาเมื่อเวลา 10.30 น. ของวันที่ 18 พ.ย. 2568 ผู้สื่อข่าวได้พบกับนางสาวสังเวียน วิรัตน์ อายุ 59 ปี พลเมืองดี ได้ไปชี้จุดที่พบสร้อยข้อมือทองคำซึ่งร่วงอยู่บริเวณริมถนนด้านหน้าไปรษณีย์อำเภอประจันตคาม ซึ่งอยู่ฝั่งตรงข้ามกับร้านข้าวแกงต่างๆ

เบื้องจากการตรวจสอบกล้องวงจรปิดเมื่อเวลา 14.22 น. ของวันที่ 17 พ.ย.ที่ผ่านมา ปรากฏภาพเจ้าของสร้อยคอทองคำขับรถมาจอดอยู่บริเวณด้านหน้าไปรษณีย์ก่อนลงจากรถ จากนั้นปรากฏภาพสร้อยข้อมือทองคำร่วงลงมาบริเวณข้างประตูรถยนต์ ด้านเจ้าของรถก็ยังไม่ทราบว่าสร้อยข้อมือทองคำร่วงลงถนน จากนั้นได้เดินข้ามถนนไปนั่งทานข้าวที่ร้านข้าวแกงดังกล่าว ต่อมาเมื่อเวลา 15.05 น.ของวันเดียวกัน ได้ปรากฏภาพนางสาวสังเวียนขับรถจักรยานยนต์มาบริเวณดังกล่าวก่อนขับรถวนกลับมา พร้อมทั้งบอกกับชาวบ้านที่ขับมาว่าให้เก็บสร้อยทองให้หน่อย จากนั้นได้ขับหายออกไปจากกล้องวงจรปิด

นางสาวสังเวียน กล่าวว่า เธอขี่รถออกมาจากที่ทำงาน เพื่อที่จะมาซื้อของดองกิน เธอขี่ไปบริเวณหัวถนนแล้วก็ไม่มีของขายจึงได้ขับวนมาทางหน้าอำเภอ เธอขี่รถเลาะๆ มาเรื่อยๆ ตาก็ได้เหลือบมองไปเห็นทอง ก็เลยจอดรถเก็บ ตอนเก็บไม่มั่นใจว่าเป็นทองจริงหรือทองปลอม เธอจึงนำให้เพื่อนๆ ดู บางคนก็ว่าของจริง บางคนก็ว่าของปลอม เธอเลยโทรหานายก ให้ประกาศตามหาเจ้าของทอง แต่ก็กลัวว่าเป็นของปลอม กลัวจะอายเขาอีก ก็เลยเก็บไว้แต่พอมาเช้าวันนี้ เธอก็มาทานข้าว พอดีเจ้าของร้านเขาคุยกัน เกี่ยวกับเรื่องกล้อง เธอจึงสอบถามเขาไป เจ้าของร้านบอกว่า พอดีทองพี่เขาหาย เธอก็เลยบอกว่า เป็นคนเจอและเก็บเอาไว้เอง เธอบอกว่าให้เรียกเจ้าของมาคุย เจ้าของร้านข้าวก็เลยเรียกเขามา พอเขามาถึงก็ยกมือไหว้ เขาดีใจมากอดป้าแล้วก็ร้องไห้ เธอก็คืนให้เขา

ส่วนความรู้สึก ถ้าเป็นเธอเงินหนึ่งร้อยหาย เธอก็หาทั่วบ้าน นับประสาอะไรทองตั้ง 5 บาท คงจะตาเหลือกตาคว่ำตายเหมือนกัน เธอก็บอกเขาไปว่า บุญของคุณนะ คุณมีบุญอยู่ที่ได้คืน เธอก็สงสารเขา ดีใจและภูมิใจ มีกำลังใจที่ว่าเราไม่อยากได้ของๆ ใคร ไม่ใช่ของเรา เราเอามาแล้วจะมีประโยชน์อะไร จริงๆ มีประโยชน์แต่เธอไม่สบายใจ เพราะเราไม่ได้ซื้อมา ไม่ใช่เงินของเราซื้อมาเอง

ส่วนทางด้านนายแสง อายุ 60 ปี เจ้าของทอง กล่าวว่า เขาออกจากบ้านมาเพื่อจะมาทานข้าว นึกขึ้นได้เลยตรวจดูในกระเป๋าว่าสร้อยยังอยู่หรือเปล่า จะหยิบมาใส่แต่ขับรถอยู่ใส่ไม่ได้ ก็เลยวางไว้ที่หน้าขา จากนั้นมีสายเข้าโทรศัพท์มา ก็เลยจอดรถรับโทรศัพท์แปปหนึ่ง จนมาถึงที่นี่ มาจอดรถ ก็เลยลืมเลย ตนเองมั่นใจว่าร่วงอยู่แถวนี้ เขาก็หาอยู่หลายชั่วโมง เพิ่งนึกได้ตอน 22.00 น.ว่าทองหาย ก็เลยไปแจ้งความ ส่วนความรู้สึกตอนที่ทองหายบอกไม่ถูก กลัวไม่ได้คืนแต่ก็หวังนิดๆ พอดีเจ้าของร้านข้าวโทรศัพท์ไปคุยเรื่องของหาย จังหวะที่คนที่เจอทองมากินข้าว ซึ่งก็บอกมาว่าเก็บได้ ไม่รู้ว่าเป็นทองจริง เขาก็ยังพูดอยู่เลยว่า เอาไปให้คนอื่นดูใครก็ว่าเป็นทองปลอม ตนเองดีใจมาก เมื่อคืนนอนไม่หลับทั้งคืนเลย หลังจากทราบว่ามีพลเมืองดีเก็บของไว้ให้ก็ตื้นตันใจมาก ทำอะไรไม่ถูก ตนเองได้กล่าวขอบคุณพี่สังเวียนทั้งน้ำตา ขอบคุณและดีใจมากๆ เลย

เบื้องต้นทางด้านนายแสงได้มอบสินน้ำใจให้กับนางสาวสังเวียน 5,000 บาท พร้อมทั้งกล่าวขอบคุณทั้งน้ำตา จากนั้นได้เดินทางไปถอนแจ้งความที่ สภ.ประจันตคาม