ทยอยเก็บของแล้ว! เพื่อนบ้านยึดพื้นที่ จอดรถ-วางของหน้าบ้าน นับ 10 ปี จนเข้าออกบ้านไม่ได้

จากกรณี เมื่อวันที่ 23 มิ.ย 2567 ที่หมู่บ้านแห่งหนึ่ง ต.บางคูรัด อ.บางบัวทอง จ.นนทบุรี หลังจาก น.ส.ลัดดา หรือคุณเล็ก อายุ 50 ปี มาร้องขอความช่วยเหลือจากสายไหมต้องรอด เพราะเธอประสบปัญหาเพื่อนบ้านมหาภัย ที่เอาของมาวางของเต็มหน้าบ้านของตนนานกว่า 10 ปี จนตนไม่สามารถที่จะเข้าออกจากบ้านได้ เนื่องจากเพื่อนบ้านทำอาชีพขายของเก่า จึงใช้พื้นที่หน้าบ้านของตนเป็นจุดถ่ายรูป แล้วนำของมากองไว้บริเวณหน้าบ้านของตน 

ปกติตนกับเพื่อนบ้านไม่ได้มีปากเสียงอะไรกัน ตนจะมาบ้านหลังนี้ในช่วงวันวันเสาร์-อาทิตย์ ช่วงที่ตนไม่อยู่บ้าน เพื่อนบ้านจึงใช้พื้นที่หน้าบ้านทำกิจกิจกรรมต่าง ๆ เยอะแยะไปหมด ปัจจุบันของทั้งหมดที่วางไว้ตัวเองได้มีการคุยกับเพื่อนบ้านหลายรอบ ให้ช่วยเคลียร์ แต่ก็ไม่มีความคืบหน้าอะไรเลย ซึ่งเพื่อนบ้านอ้างสาเหตุที่ไม่สามารถช่วยได้ เนื่องจากมีปัญหาเรื่องสุขภาพ รวมทั้งสามีกับลูกเขยไม่ว่างที่จะช่วยเหลือ กระทั่งช่วงปลายปีที่แล้วตนเริ่มทนไม่ไหว เพราะไม่สามารถเอารถเข้าบ้านได้ จึงพยายามขอคุยกับเพื่อนบ้าน ก็ได้คำตอบเหมือนเดิมทุกครั้งว่าจะเคลียร์ให้ แต่ก็ไม่เคยทำให้

ล่าสุด เพื่อนบ้านท้าทายว่า จะไปร้องเรียนที่ไหนก็ร้องไปเลย ตัวเองจึงตัดสินใจไปร้องเทศบาลบางคูรัด ซึ่งก็มีเจ้าหน้าที่ลงมาเจรจาไกล่เกลี่ยน ขอให้คู่กรณีเก็บข้าวของออก แต่ก็เก็บได้เพียงบางส่วน ซึ่งตนเองร้องแบบนี้ 2 ครั้ง และแจ้งความไว้ที่ สภ.บางบัวทอง 4 ครั้ง จนผ่านมาหลายปีแล้ว ก็ไม่สามารถที่จะแก้ไขปัญหากับเพื่อนบ้านหลังนี้ได้ 



ล่าสุด วันที่ 24 มิ.ย. 67 เวลา 10.00 น. ผู้สื่อข่าวลงพื้นที่ ต.บางคูรัด อ.บางบัวทอง จ.นนทบุรี อีกครั้ง เพื่อตรวจสอบความคืบหน้าว่าเริ่มทยอยเก็บของตามที่ทางเทศบาลบางคูรัดแจ้งมาหรือไม่

นายเอก อายุ 57 ปี และ นางเจ็ก อายุ 55 ปี สามี-ภรรยา คู่กรณี กล่าวว่า ของที่อยู่หน้าบ้านตอนนี้ เดี๋ยวจะเอาเข้าบ้านเพราะเป็นของใช้ที่เพิ่งสั่งมา ตัวเองก็ไม่ค่อยดีเป็นโรคแพ้ภูมิตัวเอง หมอไม่ให้ออกแดดบ่อย ก็ทยอยเก็บไปเรื่อย ๆ ทางเทศบาลก็ชัดเจน มันไม่ใช่ว่าเขาจะจอดรถไม่ได้ ซึ่งภาพลักษณ์ที่ออกไปว่ามีของตั้งอยู่หน้าบ้าน แต่จริง ๆ ไม่ใช่ถนนมัน 2 เลน ของก็อยู่อีกฝั่งนึง แต่ภาพออกมา เรารู้สึกไม่ได้รับความเป็นธรรมเลย สมัยนี้เริ่มอยู่ยากแล้ว ถ้ามาดูหน้างานก็จะเข้าใจว่าจริง ๆ เราซื้อบ้าน อย่างที่คุณเล็กบอกให้ขีดเส้น จากเสาฝั่งติดบ้านตนยาวไปถึงกำแพง ซึ่งตรงนี้เป็นหน้าบ้านของเขาคือห้ามจอดรถ ซึ่งตรงนี้ตนจะจอดรถไว้ แต่คุณเล็กบอกไม่ให้เราจอด เขาบอกว่าเป็นหน้าบ้านเขา ตนคิดว่ามันไม่ใช่ มันต้องใช้ร่วมกัน ไม่ควรมาขีดเส้นว่า เราไม่ควรจอดฝั่งนี้เลย เพราะเป็นหน้าบ้านเขา อย่างนี้มันไม่ได้รับความเป็นธรรม เหมือนถูกคุกคาม กดดันทุกอย่าง ไม่มีทางออก