ครองรักนิรันดร์! ตาวัย 87 สิ้นใจตาม หลังยายวัย 87 ป่วยมะเร็วเสียชีวิต ห่างกันเพียง 3 วัน

ผู้สื่อข่าวรายงานว่า ได้มีการจัดงานบำเพ็ญกุศลศพ คุณยายบุญมี วัย 81 ปี ชาวบ้านหมู่ที่ 7 ตำบลนาข้าวเสีย อำเภอนาโยง จังหวัดตรัง ซึ่งเสียชีวิตด้วยโรคมะเร็ง เมื่อวันที่ 4 สิงหาคม 2566 ที่ผ่านมา ทำให้ คุณตามาต วัย 87 ปี สามีของ คุณยายบุญมี อยู่ในอาการเศร้าโศกเสียใจกับการจากไปของภรรยาสุดที่รัก ก่อนที่จะบอกกับลูกหลานว่า "ไปพร้อมแม่ดีกว่า ลูกหลานร้องไห้ได้ แต่อย่าทะเลาะกัน”


และหลังจากนั้น 3 วัน คุณตาก็ได้นอนหลับนิ่งเสียชีวิตตามคุณยายไปอย่างสงบ ในวันที่ 9 สิงหาคม ทางลูกหลานจึงนำศพของทั้งสองท่านมาตั้งบำเพ็ญกุศลคู่กัน พร้อมนำรูปที่ คุณยายบุญมี กำลังนั่งตัดผมให้ คุณตามาต ตอนที่ทั้งคู่ยังมีชีวิตอยู่ มาวางไว้หน้าโลงศพด้วย


สำหรับ คุณตามาต และ คุณยายบุญมี สองสามีภรรยาคู่นี้ ได้ครองรักกันมายาวนานถึง 65 ปี และมีลูกด้วยกันรวม 6 คน แต่ขณะนี้ลูกคนโตเสียชีวิตไปแล้ว 1 คน จึงเหลือลูก ๆ แค่ 5 คน โดยทั้งคุณตาและคุณยายเป็นบุคคลที่จิตใจดี คอยดูแลลูก ๆ หลาน ๆ ไม่ห่าง จึงเป็นที่รักของลูกหลาน ญาติ ๆ และเพื่อนบ้าน จึงเชื่อว่า คุณตามาต และ คุณยายบุญมี เป็นคู่รักแท้ คู่บุญบารมีแก่กัน


ดังนั้น เมื่อคุณยายมาเสียชีวิตลง คุณตาจึงกำหนดจิตตัวเองเพื่อหยุดลมหายใจ หลังจากสั่งเสียลูกหลานเสร็จสิ้น เพราะต้องการตามไปอยู่ด้วยกันกับภรรยาสุดที่รักในอีกภพ ทั้งนี้ ลูกหลานจะร่วมกันทำพิธีฌาปนกิจศพคุณตาคุณยายพร้อมกัน ณ วัดควนสีนวล หมู่ที่ 7 ตำบลนาข้าวเสีย อำเภอนาโยง จังหวัดตรัง ในวันที่ 13 สิงหาคม


นางหนูรัตน์ อายุ 59 ปี ลูกสาวคนที่ 2 และ นางพิมพ์ชนก อายุ 50 ปี ลูกสะใภ้ บอกว่า คุณแม่บุญมี เสียชีวิตลงด้วยโรคมะเร็งในปอด เมื่อวันที่ 4 สิงหาคมที่ผ่านมา และได้ตั้งศพบำเพ็ญกุศลก่อน แต่หลังจากนั้น คุณพ่อมาต ได้พูดว่า ขอไปพร้อมแม่ดีกว่า เพราะเอ็นดูแม่อีก พร้อมสั่งเสียกับลูก ๆ ว่า ให้ร้องไห้ได้ แต่อย่าทะเลาะกัน ทั้งที่ตอนนั้นคุณพ่อก็ไม่ได้ป่วยเป็นโรคอะไรเลย แต่ก่อนหน้านี้ตอนที่คุณแม่นอนป่วยอยู่ คุณพ่อก็เริ่มมีอาการหมดใจ ไม่ยอมกินข้าวกินน้ำเหมือนกับคุณแม่ คล้ายกับอาการตรอมใจ เพราะตอนมีชีวิตอยู่ ทั้ง 2 ท่านรักกันมาก และรักกันมายาวนานกว่า 65 ปีแล้ว ไม่เคยจากกันไปไหนเลย อยู่ด้วยกันมาแบบเรียบง่าย ไม่เคยเถียง หรือทะเลาะกันเลย


“ทั้งพ่อและแม่เป็นคนใจดี จะดูแลซึ่งกันและกัน รวมทั้งดูแลลูกหลานอย่างทั่วถึง โดยเฉพาะแม่มีอะไรก็จะหยิบยื่นให้ และทำกับข้าวเผื่อให้กับลูกหลานเป็นประจำ แถมแม่ยังเป็นคนเอาใจเก่ง ไม่ค่อยนึกถึงตัวเอง จะคิดถึงพ่อ คิดถึงลูกหลานก่อนเสมอ ซึ่งหลังจากแม่จากไปได้ 3 คืน พ่อก็ได้จากไปตามด้วยอาการสงบ ลูกหลานจึงได้ตั้งบำเพ็ญกุศลศพ และฌาปนกิจศพทั้งพ่อและแม่พร้อมกัน ซึ่งทางครอบครัวรู้สึกเสียใจมาก และหลังจากนี้ที่บ้านคงจะเงียบเหงา เพราะทั้งสองท่านเปรียบเสมือนร่มโพธิ์ร่มไทร และหลังเลิกงานของทุกๆ วัน ลูกหลานก็จะมานั่งหยอกล้อพูดคุยกับพ่อแม่เป็นประจำ และเคยพูดล้อเล่นกันว่า ถ้าแม่ตายไป ก็จะรอพ่อ และจากที่หยอกล้อพูดคุยกันในวันนั้น ก็กลายเป็นเรื่องจริงขึ้นมาในวันนี้”