แม่ลูกสองหมดหนทาง ประกาศขายอวัยวะใช้หนี้นอกระบบแทนญาติ เจ้าหน้าที่เร่งช่วยเหลือ

วันที่ 16 กันยายน 2564 ผู้สื่อข่าวลงพื้นที่อำเภอบ้านไผ่ จ.ขอนแก่น รับแจ้งจากแหล่งข่าวว่า มีหญิงขอความช่วยเหลือ ให้ประชาสัมพันธ์ ขายไต ขายหัวใจ ขายดวงตาให้ แต่แหล่งข่าวไม่ตกลง หญิงคนดังกล่าวก็เงียบหายไป โดยเมื่อถึงโรงเรียนแห่งหนึ่ง พบเด็กหญิงวัย 4 ขวบวิ่งเล่น ส่วนมารดานั่งร้องไห้อย่างสิ้นหวังที่ข้างหอประชุมของโรงเรียน ผู้สื่อข่าวจึงรีบวิ่งเข้าไปหา และพูดจาเกลี้ยกล่อมหญิงรายดังกล่าว จากนั้นจึงโทรศัพท์แจ้งนายสมศักดิ์ จังตระกุล ผู้ว่าฯ ขอนแก่น และนายประจักษ์ ไชยกิจ นายอำเภอบ้านไผ่ให้ทราบเรื่อง

ในเวลาต่อมานายปรัชญา บุญจันทร์ ปลัดอำเภอบ้านไผ่ นายณัฐภัทร ไชยชาติ ปลัดประจำศูนย์ดำรงธรรมอำเภอบ้านไผ่ ลงพื้นที่พูดคุยและเกลี้ยกล่อมหญิงรายดังกล่าวให้คลายความเครียด คลายความวิตกกังวล และสอบถามถึงปัญหา พบว่า มีลูกสาวคนโตเป็นหญิง อายุ 4 ขวบ คนเล็กเป็นชาย อายุ 1 ขวบ

ปัญหาที่เกิดขึ้นจนต้องคิดสั้นนั้น เนื่องจากเมื่อประมาณ 3 เดือนที่ผ่านมา มีคนรู้จักที่นับถือเป็นญาติผู้ใหญ่ชื่อนายสมหวัง ต้องใช้เงินจำนวน 30,000 บาท มาขอความช่วยเหลือให้กู้เงินนอกระบบให้ ด้วยความเห็นใจและคิดเห็นคุณงามความดีที่นายสมหวังเคยช่วยเหลือครอบครัวตัวเองมาก่อน จึงได้ทำการกู้เงินนอกระบบที่ขับขี่รถจักรยานยนต์ปล่อยกู้ตามหมู่บ้าน กู้มาจำนวน 3 ราย ๆ ละ 10,000 บาท

ต่อมานายสมหวังไม่ผ่อนแล้วยังหลบหนีไป ทิ้งให้ตนรับภาระในการใช้หนี้คนเดียว ตนไม่มีรายได้ แต่ต้องหาเงินมาผ่อนเงินกู้นอกระบบแทนนายสมหวัง ตอนนี้เจ้าหน้าที่ก็ขับขี่รถมาเก็บเงินทุกวัน จนไม่กล้าอยู่บ้าน แต่ละวันจะขับขี่รถจักรยานยนต์ออกจากบ้านแต่เช้า โดยพาลูกสาวคนโตไปด้วย ส่วนลูกชายคนเล็กทิ้งไว้กับพ่อที่บ้าน เพื่อหลบหนีเจ้าหนี้

ตอนนี้ไม่มีทางออก จึงคิดที่จะขายไต ขายหัวใจ ขายดวงตาให้กับคนที่ต้องการ เพื่อเอาเงินมาใช้หนี้และให้พ่อ ลูกได้อยู่กินกัน และถ้าไม่มีคนซื้อก็จะขี่รถจักรยานยนต์ชนกับรถยนต์เพื่อฆ่าตัวตาย แต่ยังไม่ได้ฆ่าตัวตาย ได้โทรหาคนรู้จัก เพื่อฝากให้ดูแลลูกก็มีนักข่าวเข้ามาช่วยเหลือก่อน