สุดเศร้า ผัวเมียคนไทยในอิสราเอล ถูกบังคับทำงานกลางจุดสู้รบ ผัวโดนระเบิดดับ นายจ้างไม่รับผิดชอบ

สุดเศร้า สามีภรรยาคนไทยในอิสราเอล ถูกบังคับทำงานกลางจุดสู้รบ สามีโดนระเบิดเสียชีวิต นายจ้างหนีหาย ไม่รับผิดชอบ วอนรัฐบาลช่วยหาศพสามี



วันที่ 20 ต.ค. 66 ผู้สื่อข่าวได้รับการเปิดเผยจากนายชัยมงคล กอรัตน์ ผู้ใหญ่บ้านดงสว่าง ม.6 ต.โพธิ์หมากแข้ง อ.บึงโขงหลง จ.บึงกาฬ ได้รับประสานจากนายฉลาด ฤทธิธรรม อายุ 62 ปี ว่าบุตรสาวของตนเอง ซึ่งไปทำงานอยู่ประเทศอิสราเอลได้เดินทางกลับมาบ้านที่บึงโขงหลงแล้ว ต่อมาผู้สื่อข่าวได้เดินทางไปพบกับ นางพุทธรัตน์ (นุ้ย) ฤทธิธรรม อายุ 36 ปี อยู่บ้านเลขที่ 374 บ้านดงสว่าง ม.6 ต.โพธิ์หมากแห้ง อ.บึงโขงหลง เล่าให้ผู้สื่อข่าวฟังว่าตนเองได้ไปทำงานที่ประเทศอิสราเอล ได้ประมาณ 6 ปี ซึ่งก็ได้คบกับนายศักดิ์สิทธิ์ โคตมี อายุ 37 ปี อยู่บ้านเลขที่ 93 ม.3 ต.ดงเย็น อ.บ้านดุง จ.อุดรธานี ที่อิสราเอลอยู่ด้วยกันมาประมาณ 5 ปี โดยที่ไม่ได้จดทะเบียน แรกทำงานอยู่ในไซต์งานเกษตรปลูกผักผลไม้ อยู่เมืองเฮอร์เซอลียา ต่อมานายจ้างเจ๊งไปไม่รอด นายจ้างคนปัจจุบันก็ไปซื้อวีซ่า ขึ้นมาทำงานในเมืองเฌอมีเรียล ห่างจากฉนวนกาซาประมาณ 10 กม. มีรายได้ต่อเดือนประมาณ 50,000 บาท สามีทำงานเก็บเงินเพื่อจะมาสร้างบ้านในราคา 600,000 บาท ซึ่งใกล้จะเสร็จแล้ว และจะทำงานอีกสักปีเพื่อเก็บเงินก้อนแล้วกลับมาอยู่ที่บ้าน แต่ก็มีเหตุสงครามมาคร่าชีวิตของสามี หลังสู้รบกันก็ปรึกษากันอยู่ว่าจะกลับบ้าน เพราะรู้สึกไม่ปลอดภัยแล้ว



เหตุการณ์สู้รบเริ่มวันที่ 7 ต.ค. วันที่ 8-9 นายจ้างไม่ให้ทำงาน แต่วันที่ 10 ต.ค. นายจ้างบังคับเราไปทำงาน ทั้งที่มีการสู้รบกัน ประมาณ 10 โมงเช้า ก่อนเกิดเหตุในตอนเช้านายจ้างโทรมาบอกสามี ให้คนงานออกไปทำงาน เพราะว่าสามีเป็นหัวหน้า และบอกให้สามีออกไปฉีดยาไร่บวบซูกินีก่อน โดยนายจ้างออกไปเฝ้าด้วย ซึ่งก่อนไปก็ไปบอกคนงานว่าถ้าไม่ไปนายจ้างจะไล่ออกจากแคมป์ ไม่ให้อยู่ ก็จำเป็นต้องไป ซึ่งไร่ก็อยู่นอกแคมป์ ไม่มีโดมหรือที่หลบภัยให้อาศัย เป็นที่โล่งแจ้ง ตอนเกิดเหตุทำงานอยู่คนละฝั่งกับสามีห่างกันประมาณ 200-300 เมตร เวลาเกิดเหตุ 14.30 น. พอดี ได้ยินแต่เสียงเตือน ชะวะอะโดมๆ 2 ครั้ง อยู่ในบ้านพัก สักพักระเบิดลง ลูกชายนายจ้างก็ตะโกนเรียกให้เข้าไปหลบใต้ท้องรถฉีดยา กระวนกระวายรีบโทรหาสามี แต่ไม่ติด เห็นแต่เพื่อนที่ทำงานด้วยกันวิ่งกลับมาก็เลยถามว่าเห็นสามีหนูไหม เป็นยังไงบ้าง แต่ไม่มีคนตอบ ทั้งที่ทุกคนรู้แล้วแต่ไม่มีใครตอบ คงกลัวตนช็อค ตั้งแต่ระเบิดลงลูกแรกก็สติแตกเลย โทรหาสามีกี่ครั้งก็ไม่ติด เพื่อนที่ทำงานด้วยกันก็เลยดึงขึ้นรถกลับแคมป์ก่อนค่อยว่ากัน หลังเกิดเหตุก็มีทหาร พร้อมรถพยาบาลวิ่งมารับสามี และคนเจ็บ แต่เขาไม่ให้คนไทยเข้าไปใกล้ จากนั้นเพื่อนก็พาทำเรื่องยื่นเอกสารขอกลับบ้าน เพราะนายจ้างก็หนีหายไป ไม่ทำเรื่องอะไรให้ จนค่ำกว่าจะตั้งสติได้ ก็พากันส่งรูปไปกงสุล กงสุลก็ติดต่อมาผ่านล่าม ใช้เวลานานกว่า 3-4 วันกว่าจะได้มาอยู่ในที่ปลอดภัยและกลับมาไทยได้



อยากวอนรัฐบาลช่วยหาศพสามีให้เจอและรับรีบนำร่างกลับมาประกอบพิธีทางศาสนา เพราะว่าศพที่ตายพร้อมกันก็ถูกนำกลับมาแล้ววันนี้ (20 ต.ค.) ส่วนศพสามียังไม่มีความคืบหน้าอะไรเลย ส่วนค่าสินไหมต่าง ๆ ก็คงให้พ่อแม่ฝั่งสามีเป็นคนจัดการเพราะตนกับสามีไม่ได้จดทะเบียนสมรสกัน ซึ่งหากได้ศพสามีกลับมาก็จะตั้งทำบุญตามประเพณีอยู่ที่บ้านในจังหวัดอุดรธานี และจะไปรับศพสามีด้วย



ส่วนคลิปที่ได้มาก็มีแต่คนที่อยู่ใกล้และประสบเหตุถ่ายเอาไว้ นายจ้างไม่ให้เข้าไปใกล้เลย เมื่อถามว่าค่าแรงที่ได้มันคุ้มไหม มันก็คุ้มอยู่ 50,000-60,000 บาท แต่มันไม่คุ้มเมื่อเจอเหตุการณ์สู้รบ และยิ่งนายจ้างไม่รับผิดชอบอะไร โดยขากลับให้ล่ามจองตั๋วเครื่องบินให้ในวันที่ 11 ต.ค. ในราคา 850 ดอลลาร์ ได้เที่ยวบินวันที่ 15 ต.ค. เวลา 21.45 น. ถึงไทยเวลา 10.30 น. ของวันที่ 16 ต.ค. ต่อเครื่องมาลงอุดรธานี และไปนอนพักที่บ้านสามีเพื่อเป็นกำลังใจให้ครอบครัวสามี ก่อนจะเดินทางกลับมาบึงกาฬ