นักโบราณคดีตรวจสอบ โครงกระดูกมนุษย์-เครื่องปั้นดินเผา คาดอายุ 1,500 – 3,000 ปี

กรมศิลป์ฯ ตรวจสอบโครงกระดูกมนุษย์ที่ถูกน้ำป่าไหลเซาะดินโผล่ขึ้นมาในพื้นที่ อ.ครบุรี เป็นโครงการดูกมนุษย์โบราณ คาดอายุราว 1,500 – 3,000 ปี

วันที่ 21 พฤษภาคม 2568 สำนักศิลปากรที่ 10 นครราชสีมา ได้มอบหมายให้เจ้าหน้าที่นำทีมงานเข้าตรวจสอบโครงกระดูกโบราณและภาชนะดินเผา ที่ถูกพบภายในร่องน้ำริมถนนลูกรัง ลึกประมาณ 1.5 เมตร ที่ถูกแรงน้ำหลากกัดเซาะจากฝนที่ตกลงมาอย่างหนักติดต่อกันหลายวัน ติดพื้นที่การเกษตรท้ายหมู่บ้านไร่แหลมทองพัฒนาหมู่ที่ 12 ตำบลลำเพียก อ.ครบุรี จ.นครราชสีมา ซึ่งมีชาวบ้านผ่านมาพบและทางอำเภอครบุรี แจ้งไปยังทางสำนักศิลปากรที่ 10 นครราชสีมาตั้งแต่เมื่อวันที่ 19 พฤษภาคมที่ผ่านมา

ดูจากการตรวจสอบเบื้องต้นพบโครงกระดูกและเศษชิ้นส่วน ทั้งส่วนที่เป็นชิ้นส่วนกระดูกและเครื่องปั้นดินเผากระจัดกระจายอยู่ทั่วบริเวณในรัศมี 50 เมตร ในจำนวนนั้นมีโครงกระดูกที่อยู่ในสภาพท่อนล่างสมบูรณ์ พร้อมกับมีหม้อปั้นดินเผาหลายใบกองอยู่บริเวณปลายเท้า เจ้าหน้าที่จึงทำการขุดเก็บรายละเอียดโครงนี้เป็นพิเศษ 1 ร่าง ก่อนที่จะเก็บรวบรวมกระดูกชิ้นส่วนทั้งหมดพร้อมกับภาชนะดินเผา ซึ่งเป็นของอุทิศให้กับศพพบบริเวณปลายเท้า จำนวน 5 ใบ

และใกล้เคียงกันยังพบโบราณวัตถุ อาทิ ขวานหินขัด กระสุนดินเผา กลับไปตรวจสอบรายละเอียดเพื่อระบุอายุและสมัยของโครงกระดูกดังกล่าว และใช้เป็นหลักฐานในการพิสูจน์ว่ามีความสำคัญทางโบราณคดีมากน้อยขนาดไหน

ในเบื้องต้นทางนายวรรณพงษ์ ปาละกะวงษ์ ณ อยุธยา นักโบราณคดีชำนาญการ สำนักศิลปากรที่ 10 นครราชสีมา สันนิษฐานว่าโครงกระดูกดังกล่าวน่าจะเป็นโครงกระดูกมนุษย์เพศชาย เนื่องจากกระดูกเชิงกรานแคบ กระดูกต้นขาและหน้าแข้งใหญ่ นอนหันหัวไปทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือ

นายวรรณพงษ์ ปาละกะวงษ์ ณ อยุธยา นักโบราณคดีชำนาญการ สำนักศิลปากรที่ 10 นครราชสีมา เปิดเผยว่า จากการตรวจสอบพื้นที่ที่พบโครงกระดูกมนุษย์ลักษณะนอนหงายฝังร่วมกับภาชนะดินเผา ถือเป็นร่องรอยของมนุษย์ยุคก่อนประวัติศาสตร์ สำคัญของจังหวัดนครราชสีมา จากหลักฐานทางโบราณคดีที่พบเชื่อว่าน่าจะอยู่ในช่วงอายุประมาณ 1,500 - 3,000 ปี ซึ่งเป็นช่วงก่อนการรับพุทธศาสนาในดินแดนประเทศไทย

ก่อนหน้านี้บริเวณแห่งนี้ยังไม่ได้เคยขุดค้นพบหลักฐานทางโบราณคดีมาก่อน จากการสำรวจชั้นดินพบชิ้นส่วนของกระดูกมนุษย์ ภาชนะเครื่องปั้นดินเผา และกระดูกสัตว์กระจายตัวอยู่ในระยะ 50 เมตร พิจารณาจากลักษณะภูมิประเทศ พบว่าเป็นเนินดินขนาดใหญ่ ซึ่งสัมพันธ์กับร่องรอยหลักฐานทางโบราณคดี พบว่าพื้นที่เนินดินขนาดใหญ่เช่นนี้ ถูกใช้เป็นแหล่งฝังศพมนุษย์ยุคก่อนประวัติศาสตร์