"น้องแบ๋ว" หมาแสนรู้หายตัวไป 51 วัน เดินกลับบ้านเอง 71 กม. เจ้าของดีใจกอดร่ำไห้

5 ตุลาคม 2567 ผู้ใช้เฟสบุ๊ครายหนึ่งชื่อว่า “Niraya Wilje” ได้โพสต์คลิปภาพสุดประทับใจ เป็นภาพช่วงเวลาชายสูงวัย เข้าสวมกอดสุนัขพันทาง สีน้ำตาลแดง เพศเมีย ชื่อว่า “แบ๋ว” แสดงให้เห็นถึงความรักความห่วงใยอย่างสุดซึ้ง โดยมีเสียงผู้หญิงบรรยายเหตุการณ์ทั้งที่กำลังร้องไห้ด้วยความตื้นตัน จับใจความได้ว่า “สุนัขตัวนี้เพิ่งเดินทางกลับมาถึงบ้านที่ บ้านมาบพิมาน ต.ครบุรีใต้ อ.ครบุรี จ.นครราชสีมา หลังจากหลงทางหายจากตัวเมืองจังหวัดนครราชสีมา นานกว่า 50 วัน รวมระยะทางกว่า 71 กิโลเมตร สร้างความตื้นตันและความประทับใจให้กับผู้คนในโลกโซเซียลเป็นอย่างมาก

ซึ่งหลังจากตรวจสอบ พบว่า ได้มีการโพสต์ข้อความ ภาพ และคลิปประกาศตามหาสุนัขตัวนี้ทุกวัน ตั้งแต่วันที่ 14 สิงหาคม 2567 เป็นต้นมาอย่างไม่ลดละ ผู้สื่อข่าวจึงลงพื้นที่ไปพบผู้โพสต์ชื่อว่า น.ส.ณิรญา อายุ 36 ปี บ้านมาบพิมาน ต.ครบุรีใต้ อ.ครบุรี จ.นครราชสีมา และได้พบกับน้องแบ๋ว สุนัขที่อยู่ในคลิปอยู่ภายในบริเวณบ้านด้วยสภาพร่างกายที่เห็นได้ชัดว่า มีอาการอ่อนแรงอย่างมาก และขาหลังด้านขวาได้รับบาดเจ็บ ต้องเดินเขย่ง โดยมีนายจำลอง อายุ 67 ปี บิดาของ น.ส.ณิรญาฯ ที่เป็นเจ้าของสุนัขตัวจริง ดูแลอยู่ไม่ห่าง

น.ส.ณิรญา เล่าให้ฟังว่า เมื่อวันที่ 13 สิงหาคม 2567 ที่ผ่านมา ตนได้ขออนุญาตพ่อนำ น้องแบ๋ว ซึ่งมีอาการป่วยขึ้นรถยนต์กระบะ ไปรับการรักษาที่โรงพยาบาลสัตว์แห่งหนึ่งในตัวเมืองจังหวัดนครราชสีมา และทางสัตวแพทย์ได้ทำการเจาะตัวอย่างเลือด เพื่อหาสาเหตุของอาการป่วย และต้องรอผล 1 วัน แต่ด้วยระยะทางระหว่างบ้านมาบพิมาน อ.ครบุรี และตัวเมืองนครราชสีมา ห่างกันกว่า 71 กิโลเมตร จึงได้ฝากน้องแป๋ว เอาไว้ที่บ้านน้องสาว ซึ่งอยู่ที่อยู่ ต.หัวทะเล อ.เมืองนครราชสีมา แต่พอมาช่วงสายวันที่ 14 สิงหาคม 2567 น้องแบ๋วเกิดหายตัวไปจากบ้าน จากนั้น ก็ได้พากันออกตามหา แม้จะพอมีเบาะเสบ้างในตอนแรก แต่เมื่อไปถึงก็ไม่พบตัว พอพ่อของตนทราบข่าว ก็รู้สึกเสียใจอย่างมากและเดินทางไปตามหาด้วยตัวเอง พร้อมๆ กับตน น้องสาว และคนในครอบครัว ต่างช่วยกันออกตามหาอยู่หลายวันก็ยังไม่พบ จึงพากันปิดประกาศตามจุดต่างๆ ที่คาดว่า น้องแบ๋วจะเดินทางผ่าน พร้อมกับประกาศให้รางวัลแก่ผู้ที่ให้เบาะแสจนสามารถตามหาน้องแบ๋วได้ เป็นเงิน 3,000 บาท รวมถึง โพสต์รูปภาพลงในสื่อโซเซียลที่พอจะรู้จักทุกช่องทาง เพื่อให้ชาวโซเซียลช่วยตามหาอีกทางหนึ่ง

ซึ่งตลอดช่วงเวลาที่น้องแป๋วหายไป ตนและครอบครัวยังมีความหวัง ออกตามหาหมดเงินไปกว่าหมื่นบาท ทั้งเดินหา ตะโกนหา เอารูปให้คนดู รวมถึง ลองถามหาแม้กับสุนัขจร พยายามทำทุกวิถีทาง หวังว่าจะมีสักวิธีที่จะได้พบตัวน้อง จนผ่านไปนานกว่า 50 วันก็ยังไม่มีใครพบเห็น แต่ตนยังลงโพสต์อัพเดตเหตุการณ์ทุกวันว่า ยังไม่เจอตัวน้อง ตอนนั้นรู้สึกเสียใจมาก เพราะรู้สึกว่า ตนเป็นคนที่ทำให้หัวใจของพ่อสลาย เพราะพ่อรัก “น้องแบ๋ว” อย่างมาก เสมือนเป็นลูกสาวคนหนึ่ง หากตนไม่พา “น้องแบ๋ว” ไปหาหมอ ก็คงไม่ต้องหายตัวไป และพ่อคงไม่ต้องมาเสียใจอย่างนี้ กระทั่งเวลาประมาณ 19.00 น. วันที่ 3 ตุลาคม 2567 รวมระยะเวลา 51 วัน “น้องแป๋ว” ก็เดินกลับเข้ามาบ้านด้วยสภาพร่างกายที่อิดโรยอย่างมาก พร้อมกับตรงเข้าไปหาพ่อด้วยความดีใจ จนเกิดเป็นภาพความประทับใจอย่างที่เห็น”

น.ส.ณิรญา บอกอีกว่า ระยะทางจากจุดที่น้องแบ๋วหายตัวไปที่ ต.หัวทะเล อ.เมืองนครราชสีมา จนมาถึงที่บ้านมาบพิมาน ต.ครบุรีใต้ อ.ครบุรี ไกลถึง 71 กิโลเมตร ก็ไม่รู้ว่าน้องแบ๋วเดินทางกลับมาได้ยังไง ต้องผ่านพบเจออะไรมาบ้าง ทั้งสุนัขเจ้าถิ่นที่ชอบรุมทำร้าย รวมถึง อาจจะมีคนไม่หวังดี จะได้อะไรกินประทังชีวิต ทุกอย่างนี้ยังเป็นเรื่องที่ตนสงสัยอยู่ทั้งสิ้น ส่วนหนึ่งก็เชื่อว่า อาจจะเกิดจากสายใยความรักความผูกพันระหว่างน้องแบ๋วและพ่อ ที่ต่างคนต่างคิดถึงและห่วงใยกัน เหมือนเช่นพ่อที่คอยนั่งมองทาง กินไม่ได้นอนไม่หลับ เพื่อรอคอยน้องแบ๋วด้วยความหวัง ที่นำทางให้น้องแบ๋วเดินทางกลับมาบ้านด้วยความปลอดภัยในที่สุด

ด้วยเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนี้ ตนจึงอยากฝากให้กำลังใจทุกๆ คนที่อาจจะเจอกับเหตุการณ์ในลักษณะเดียวกัน ว่า อย่างท้อแท้ อย่าหมดหวัง หากตนพบเจอโพสต์ตามหาสัตว์เลี้ยง ตนจะไม่ยอมอยู่เฉย จะช่วยโพสต์แชร์ต่อ และช่วยตามหาเท่าที่จะทำได้ รวมถึง จะช่วยดูแลหากพบสุนัขหรือสัตว์เลี้ยงใดที่ผ่านมาอย่างแน่นอน อีกทั้งยังต้องขอขอบคุณทุกคนที่มีส่วนช่วยเหลือในการตามหา รวมถึง ผู้ที่พบเจอและช่วยให้อาหารดูแลน้องแบ๋ว จนทำให้มีชีวิตรอดมาจนถึงทุกวันนี้ จากใจจริงด้วย

นายจำลอง พ่อของ น.ส.ณิรญาฯ เจ้าของน้องแบ๋ว เล่าว่า “น้องแบ๋ว เป็นสุนัขที่ลูกสาวเก็บมาให้เลี้ยงตั้งแต่เล็กๆ มีความผูกพันกันมาก เพราะมองเห็นว่า น้องแบ๋วเป็นเหมือนลูก และเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัว โดยน้องแบ๋วเป็นสุนัขแสนรู้ สามารถช่วยต้อนวัวได้ด้วย ผ่านมาตอนนี้ อายุน้องแบ๋วก็ประมาณ 13 ปีได้แล้ว ก็เริ่มจะแก่และป่วยจึงต้องพาไปรักษาจนหายตัวไป ตลอดระยะเวลาที่น้องแบ๋วหายตัวไปนั้น รู้สึกทรมานใจ เป็นห่วงอย่างมาก เพราะน้องแป๋วก็ยังมีอาการป่วยติดตัว ทุกวันก็จะนั่งคอยฟังข่าว สวดมนต์ไหว้พระ พร้อมก็ขอพรหวังว่า ผลบุญจะทำให้ได้พบน้องแบ๋วอีกสักครั้ง ในวันที่น้องแบ๋วกลับมาถึงบ้าน ตนแทบไม่เชื่อสายตา ความรู้สึกอัดอั้นตันใจ น้ำตาไหลพรั่งพรูออกมาด้วยความดีใจอย่างที่สุด และหลังจากนั้น ก็สามารถนอนหลับเต็มอิ่มได้เสียที ตอนนี้ก็มีหลายเรื่องที่สงสัยว่า น้องแบ๋วสามารถเดินกลับมาถึงบ้านเองได้อย่างไร เพราะทั้งไกล ไม่เคยไป รวมถึง ยังแก่และมีอาการป่วย แต่สุดท้ายกลับมาถึงบ้านอย่างปลอดภัยด้วยระยะเวลานานถึง 51 วัน ทั้งนี้อาจจะมาจากความรู้สึกของตนที่อาจจะสื่อไปถึงและนำทางน้องแบ๋วกลับมาบ้านสำเร็จก็เป็นได้