ปลื้มปริ่ม หนุ่มตามหาแม่กว่า 20 ปี จนพบ สุดดีใจ รักที่ไม่ต้องการครอบครอง

วันนี้ ( 1 กุมภาพันธ์ 2566 ) ผู้สื่อข่าวได้ลงพื้นที่บ้านแฮะ ม.5 ต.แม่ลาว อ.เชียงคำ จ.พะเยา เพื่อพบกับ “ น้องพีท “ นายพนัชกร มีสุข ที่พยายามติดตามหาแม่มากว่า 20 ปี จนได้พบโดยบังเอิญและตัดสินใจเดินทางกว่า 700 กม.จากพะเยา ไปสกลนคร เพื่อไปเจอแม่

น้องพีท เปิดเผยว่า ไม่เคยเจอคุณแม่จอย หรือนางกันยากร สีทาไข อายุ 45 ปี ชาวสกลนคร มาตั้งแต่อายุไม่ถึงขวบ แม้จะพยายามสอบถามคุณพ่อมาตลอดว่าแม่เป็นใคร ชื่ออะไร อยู่ที่ไหน ก็ไม่เคยได้รับคำตอบ จึงพยายามสอบถามจากญาติๆทราบเพียงแต่ว่าคุณแม่เป็นชาวสกลนคร จนกระทั่งอายุได้ประมาณ 8 ขวบ ขณะเก็บกวาดทำความสะอาดบ้าน ได้พบกับสมุดบันทึกเล่มเล็กๆของคุณพ่อก็เปิดอ่านไปเรื่อยๆ จนกระทั่งถึงตรงกลางเล่ม ก็มีที่ชื่อ ที่อยู่บ้านหนองสะไน ต.นาม่อง อ.กุดบาก จ.สกลนคร ของใครก็ไม่รู้ รู้แต่ว่ามันน่าจะเป็นที่อยู่ของแม่ เพราะเป็นที่อยู่ที่สกลนคร จึงแอบเก็บสมุดบันทึกไว้กับตัวตลอด จนกระทั่งเรียนอยู่ปี 2 ที่มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย จึงตัดสินใจเขียนจดหมายไปตามที่อยู่ในสมุดโน้ต และพยายามติดต่อจนในที่สุดติดต่อกันได้และคุยกันผ่านระบบแมสเซนเจอร์ชื่อ “อมรรัตน์ สีทาไข” เป็นประจำ จนมั่นใจว่าแม่รักและคิดถึงเราเหมือนกันจึงตัดสินใจเดินทางไปตามหาแม่ทันที

ตลอดระยะทางกว่า 700 กม.ใช้เวลาเกือบ 10ชั่วโมง ในใจก็คิดไปต่างๆนานา สารพัดความรู้สึก ทั้งดีใจ อบอุ่นใจ แต่ก็ยังคิดว่า แม่และครอบครัวของแม่ที่สกลนครจะดีใจ ตื่นเต้นแบบตนเองไหม หลายความรู้สึกประเดประดังเข้ามา แต่เมื่อได้เจอกับแม่ ได้กอดให้หายคิดถึง ได้พูดในสิ่งที่อยากพูดมาตลอด ความรู้สึกข้อสงสัยต่างๆมันก็หายไปหมด มีแต่ความสุขใจ ปลื้มปริ่มใจที่ได้เจอแม่และครอบครัว

ตลอดเวลา 7 วันที่ได้อยู่กับแม่ที่สกลนคร ได้ทำกิจกรรมร่วมกับญาติๆ จึงรู้ว่าทุกคนในวงญาติต่างรู้สึกยินดีและมีความสุขที่ได้เจอกัน ในทุกวันนี้ก็ยังคงโทร.คุยผ่านระบบแมสเซนเจอร์กับแม่และญาติๆทุกๆครั้งเมื่อมีโอกาส สัปดาห์ละครั้ง 1-2 ครั้ง ทำให้รู้สึกดี อบอุ่น มากกว่าขึ้นกว่าเดิม และในเร็วๆวันนี้อาจจะได้ไปกราบแม่และญาติๆที่สกลนครอีกครั้ง หลังสอบเพื่อบรรจุรับราชการได้สำเร็จและเอาเป็นของขวัญให้แม่