ผิดซ้ำเมาแล้วขับ! 2 เหยื่อพิการ นอนติดเตียง ครอบครัวตั้งคำถามกฎหมาย-บทลงโทษเบาไปหรือไม่

เรื่องต่อไปนี้ บางคนอาจมองว่า เป็นความบังเอิญที่ไม่น่าจะเกิดขึ้นได้ แต่บางคนอาจมองว่า นี่คือการกระทำผิดซ้ำซาก เรื่องมีอยู่ว่า เมื่อเดือนมกราคม ปี 2564 มีคนขับรถกระบะ ที่ตำรวจระบุว่า เมาแล้วขับรถชนชายอายุ 41 ปี ที่ขับขี่รถจักรยานยนต์ จนพิการกลายเป็นเจ้าชายนิทรา หลังจากนั้นอีก 8 เดือนต่อมา คือในเดือนกันยายนปีเดียวกัน ได้เกิดอุบัติเหตุรถกระบะชนรถจักรยานยนต์ จนผู้หญิงอายุ 29 ปีคนหนึ่ง ต้องพิการตลอดชีวิตอีกคน โดยรถกระบะที่ชน และคนขับเป็นคนเดียวกับคดีแรก ที่สำคัญคือ คนขับคนเดิม ยังเมาแล้วขับเหมือนเดิม ครอบครัวของผู้พิการทั้งสองคน ได้ร้องเรียนมาที่ข่าว 3 มิติ เพื่อตั้งคำถามกับระบบกฎหมาย และการทำงานของเจ้าหน้าที่ที่เกี่ยวข้องว่า ทำไม คนเมาแล้วขับ จึงได้รับอนุญาตให้นำรถออกมาขับง่ายเหลือเกิน ทำไมคนเมาแล้วขับ ที่ก่อเหตุซ้ำซาก ยังคงไม่ถูกเพิกถอนใบขับขี่ รวมไปถึงบทลงโทษตามกฎหมาย เบาไปหรือไม่



ผู้หญิงที่นั่งอยู่บนรถวีลแชร์ เธอต้องอยู่ในสภาพขาพิการมาครบ 2 ปีแล้ว วันนี้เธอได้เดินทางมาเยี่ยม ชายผู้พิการติดเตียง ในลักษณะไม่ต่างอะไรกับเจ้าชายนิทรา ทั้งสองเพิ่งมารู้จักกันหลังทราบข้อมูลว่า ชายเมาแล้วขับ ที่ชนเธอ เคยก่อคดีชนผู้ที่นอนพิการอยู่บนเตียงก่อนเธอถึง 8 เดือน



นี่คือนายมนตรี ปร่ำนาค ซึ่งมีอาชีพรับติดตั้งเครื่องมือรูปผลิตผลทางการเกษตร ก่อนที่จะถูกรถกระบะขับชน บนถนนสายหนึ่ง ในอำเภอสองพี่น้อง จังหวัดสุพรรณบุรี หลังจากนั้นเขาต้องอยู่ในการดูแลของน้องสาวมากว่า 2 ปีแล้ว



น้องสาวเหยื่อเมาแล้วขับ ได้เก็บรวบรวมหลักฐานต่างๆ เพื่อใช้ต่อสู้คดี ซึ่งเธอมองว่า ดำเนินไปอย่างล่าช้า เพราะตำรวจได้สั่งฟ้องหลังจากเกิดเหตุคดีที่สองแล้ว นั่นหมายความว่า รถของกลางที่ขับชน ได้ถูกถอนอายัดจากตำรวจ จนมาเกิดเหตุกับเหยื่อรายที่สอง



คดีแรกศาลตัดสินให้จำคุก 2 ปี แต่โทษจำคุกให้รอลงอาญา และให้ชดใช้ค่าเสียหาย 3 แสน แต่จนถึงวันนี้ ครอบครัวผู้ที่ต้องเป็นเจ้าชายนิทราตลอดชีวิต เพิ่งได้เงินที่ผู้ต้องหาวางศาลไว้เพียง 5 หมื่นบาท เหยื่อเมาแล้วขับคนที่สอง เหตุเกิดหลังคนแรก 8 เดือน บนถนนสายเดียวกันห่างกันประมาณ 1 กิโลเมตร โดยรถกระบะ และคนขับคนเดิม ในพื้นที่รับผิดชอบของ สภ.บางตาเถร จ.สุพรรณบุรี ที่เดิม



ครอบครัวนี้ มีอาชีพเดินเร่ขายสลากกินแบ่งรัฐบาล ทั้งพ่อ แม่ และผู้พิการคนนี้ ซึ่งเธอมีลูกที่ต้องเลี้ยงอีก 1 คน ภาระทั้งหมดจึงตกอยู่กับพ่อของเธอ ทั้งสองครอบครัวที่ต้องพิการตลอดชีวิต ได้เรียกร้องให้สังคมร่วมกันหาทางแก้ เพื่อไม่ให้เหตุการณ์ในลักษณะนี้ ไปเกิดกับครอบครัวอื่นอีก