เรื่องราวดีๆคนบนโลกออนไลน์แห่ชื่นชมน้ำใจ ความดี ของคุณป้ายูโกะ อายุ 61 ปี ที่ ขับรถสองแถวเหลือคันสุดท้ายของปราจีนบุรี เส้น เนินหอม-ในเมือง กว่า 10 ปี โดยไม่ขอหยุดวิ่ง แม้กำไรน้อย เพื่ออนาคตการศึกษาของเด็กนักเรียน รวมถึง ผู้สูงอายุ ลำบากแค่ไหน เหลือคนเดียว ป้าก็ไปรับ-ส่ง ขอแค่โทรบอก นั่น คือ ความสุข เมื่อเห็นเด็กถึงฝั่ง มีวิชาติดตัวเลี้ยงชีพ



หลังจาก เพจ ปราจีนไทม์ แชร์เรื่องราวของเธอ พร้อมระบุข้อความว่า “ป้ายูโกะ หญิงแกร่ง วิ่งสองแถว เนินหอม-ในเมือง คันสุดท้ายของปราจีนบุรี ทุกวันนี้อยู่ตัวคนเดียว วิ่งรถไม่ค่อยได้กำไรอะไรมากมาย แต่ก็ต้องทำต่อไปด้วยความรับผิดชอบ เพราะยังมีลูกค้าที่ไม่มีรถส่วนตัวและเด็กๆ นักเรียนที่มา รร.โดยรถไฟ เป็นความหวังสุดท้ายของเด็กนักเรียนขารถไฟ ป.ร.อ. ป.ก.ณ. เทคนิค สารพัดช่าง พาณิชย์ บางท่านถ้าจะไปโรงพยาบาลก็ขอให้บอกป้า ป้าแกไปส่งให้ถึงที่ หรือใครจะไปไหนก็ให้โทรบอกป้าได้ 089-0891050 ป้าแกเป็นขวัญใจเด็ก มจพ.เลยนะ เด็กๆโทรให้ไปรับที่มหาวิทยาลัยบ่อยอยู่ สู้ๆ นะคะป้า ทำเพื่อเด็กๆ อย่าหยุดวิ่งรถ”



พอเรื่องราวนี้ถูกแชร์บนโลกออนไลน์ ชาวเน็ตหลายคนต่างเข้าไปคอมเม้นต์ ชื่นชมน้ำใจ ความดีของคุณป้าโกะเป็นจำนวนมาก



ทีมข่าวได้ติดต่อสอบถาม น.ส.นารี พรมศีร หรือป้ายูโกะ อายุ 61 ปี ขับรถสองแถว เล่าว่า หลังจากย้ายมาอยู่กับแฟน อยู่พื้น บางน้ำเปรี้ยว แล้วเลิกลาไปนาน ตอนนั้น หลานของพ่อมาอยู่ด้วย แล้วไม่ได้ทำงานอะไร ตนเองจึงซื้อรถสองแถวให้ขับรับจ้าง พอหลานมีครอบครัว จึงเลิกขับแล้วทำธุระกิจส่วนตัว คุณป้าจึงมาขับรถสองแถวรับจ้างแทน อยู่ประมาณ 10 กว่าปี กำลังใจในการทำหน้าที่รับผิดชอบขับรถสองแถวคันสุดท้ายปราจีนบุรี ตนเองทำเพื่อเด็กนักเรียน ที่ไม่มีผู้ปกครองมาส่ง



บางครั้งเด็กนักเรียนก็จะโทรอ้อนให้ออกมารับนะ เพราะไม่มีรถไปโรงเรียน ถ้าป้าไม่วิ่งหนูจะได้เรียนยังไง จึงกลายเป็นหน้าที่ความรับผิดชอบของคนขับรถสองแถว ต่อผู้โดยสาร ซึ่งต้องดูแลลูกค้า เพราะมันเข้าในสายเลือดแล้ว บางทีเด็กนักเรียนที่เดินทางด้วยรถไฟกลับจากวิทยาลัย 2 คน เที่ยวประมาณ บ่าย 15.30 – 16.00 น. คุณป้าโกะก็จะขับรถสองแถวไปรับ ถ้าไม่รับเด็กก็ไม่มีรถกลับบ้าน เสมือนเป็นลูก มันคือความห่วงใยต่อเด็กนักเรียน



หากเป็นเด็กผู้หญิง เขาตกรถไม่มีรถกลับ ตนเองก็ห่วงเรื่องความปลอดภัย เขาจะอยู่ตรงไหน จะทำอย่างไรถ้าเป็นลูกสาวเราเอง นอกจากคุณป้าโกะรับส่งเด็กนักเรียนแล้ว ยังรับส่ง ผู้สูงอายุ ที่ไม่มีลูกหลานพาไปโรงพยาบาล หรือไปทำธุระที่ธนาคาร ไปเอาเงินผู้สูงอายุ อีกอย่าง เพื่อตัวเอง จะได้ไม่ว่าง และกลัวอยู่เหมือนกัน คือ โรคซึมเศร้า เพราะตัวเองอาศัยอยู่คนเดียว



คนขับรถสองแถวหลายคัน เลิกขับเมื่อช่วงแรกของการแพร่ระบาดโควิด เพราะไม่คุ้มค่าน้ำมัน ไม่รู้จะขับไปทำไม ไปหารับจ้างดีกว่า แต่สำหรับคุณป้าโกะเอง คิดว่า ตนเองส่งเด็กไปเรียน เหมือนส่งพวกเขาได้ข้ามฝั่ง ทำให้ตนเองรู้สึกดีใจ มีความสุข ที่เห็นเด็กนักเรียนที่เรารับส่งทุกวันนั้นไปได้ดี ส่วนวันหนึ่ง ต้นทุนเติมก๊าซรถสองแถว ประมาณ 300 – 400 บาท กำไรได้อยู่ประมาณ 200 บาท บางวันก็ไม่มีกำไร



อย่างไรก็ตาม คุณป้าโกะ มีลูกสาวอยู่ 1 คน แต่อยู่กับพ่อ หลังแยกย้ายเลิกลากันไปนานแล้ว ส่วนลูกชาย 1 คน ได้เสียชีวิตไปแล้ว ตอนนี้คุณป้าโกะ อาศัยอยู่เพียงคนเดียว และหน้าที่ขับรถสองแถว เป็นอาชีพที่อยู่ในสายเลือด ที่ยังมีกำลังใจทำต่อ เพื่ออนาคตการศึกษาของเด็กนักเรียน ให้มีความรู้ มีวิชาเลี้ยงชีพของตัวพวกเขาเอง รวมถึงผู้สูงอายุ ที่ลูกหลานไม่มีเวลา หรือไม่มีญาติ รับ-ส่ง ไปโรงพยาบาล