2 เด็กชายยากจน ไม่มีโทรศัพท์เรียนออนไลน์ สุดรันทดอยู่กับยายทวดในบ้านโทรม ๆ ช่วยกันตัดไม้เผาถ่านขายหาเงินประทังชีวิต ไร้เงินซื้ออาหารดี ๆ กินแต่น้ำพริก ปลากระป๋อง หนูน้อยบอกอยากกินไก่เคเอฟซี เฟรนช์ฟรายสักครั้ง ยายร่ำไห้ท้อแท้ "ถ้าไม่มีเงินก็ไม่ต้องเรียน ให้ไปเลี้ยงวัวเลี้ยงควาย"

ทีมข่าวได้รับแจ้งเรื่องราวของยายคนหนึ่ง อาศัยอยู่บ้านพักกับหลานชาย 2 คน และหลานสาวฝาแฝด รวม 5 คน ใน ต.เกาะพลับพลา อ.เมือง จ.ราชบุรี มีความเป็นอยู่ที่ลำบาก ยายมีอาชีพเผาถ่านขาย รายได้ไม่พอจุนเจือครอบครัว หลานชายทั้งสองเห็นยายทำงานหนัก จึงสงสารยายออกไปช่วยเผาถ่านทุกวัน

โดยทุกวันนี้เด็กชายทั้งสองต้องเรียนหนังสือแบบ On-hand (เรียนที่บ้านด้วยเอกสาร ใบงาน แบบฝึกหัด) แต่แทบไม่ส่งงาน ยายไม่มีเวลาสอนเพราะต้องออกไปเก็บไม้มาเผาถ่านขายหาเงินไว้ใช้ อีกทั้งเด็กไม่สามารถเรียน On-line และเรียน On-demand ได้ เพราะไม่มีโทรศัพท์มือถือหรืออุปกรณ์ประกอบการเรียนการสอนเหมือนเพื่อนคนอื่น ๆ ครูสงสัยว่าทำไมทั้งคู่ถึงไม่เข้าเรียน ไม่ส่งใบงาน จึงได้เดินทางไปดูที่บ้านก็พบสภาพความเป็นอยู่ที่แท้จริง

ผู้สื่อข่าวลงพื้นที่ไปดูความเป็นอยู่ของครอบครัวนี้ สภาพบ้านซอมซ่อ ได้พูดคุยกับ นางสำราญ ชื่นอร่าม อายุ 64 ปี กำลังนั่งสอนหนังสือให้หลานอยู่บนบ้าน เล่าว่า หลานสาวฝาแฝดชั้น ม.2 พอแบ่งเบาภาระได้ ช่วยเหลือตัวเองโดยการขายของออนไลน์ แต่หลานชาย 2 คน อายุ 6 ขวบ กับ 8 ขวบ เป็นลูกของหลานชาย ซึ่งพ่อแม่ของเด็กทั้งสอง นำมาให้ตนเลี้ยงมาตั้งแต่เล็ก ๆ ตนเองมีศักดิ์เป็นทวด

และเล่าทั้งน้ำตาว่า ทุกวันนี้ใช้ชีวิตยากลำบาก จะกินอะไรก็ลำบาก เผาถ่านขายกว่าจะได้เงินแต่ละบาท ทุกวันต้องออกจากบ้านตี 4 เดินไปเฝ้าหลุมเผาถ่าน ห่างจากบ้านครึ่งกิโล จากนั้น 10 โมง กลับมาหุงข้าวให้หลานกิน วันไหนออกไปตัดไม้มาเผาตี 2 ตี 3 ก็จะหุงข้าวทิ้งไว้ ถ้าตอนกลางวันไปเฝ้าหลุมเผาถ่าน หลานชายทั้งสองก็จะไปด้วย ไปช่วยเลื่อยไม้และตักดินกลบหลุม โดยมีหมาสองตัวชื่อไอ้โจ กับไอ้โม่ ไปอยู่เป็นเพื่อนเล่น

หากวันไหนไม่ได้เผาถ่านขายก็ไม่มีเงินใช้ เงินที่พอมีก็แบ่งให้หลานคนละ 5-10 บาท ไปซื้อขนมกิน เผาถ่าน 4-5 วัน ถึงจะได้เงิน 1 ครั้ง ขายกระสอบละ 150 บาท ครั้งละ 7-8 กระสอบ ได้เงิน 1,000 กว่าบาทต่อครั้ง บางครั้งขายขายได้ครั้งละ 1-2 กระสอบ ช่วงโควิดไม่มีคนซื้อ ก็จ้างเขาขนมากองไว้ที่บ้าน เงินที่ได้จากการขายถ่านก็นำมาซื้อข้างสารกรอกหม้อ ซื้อขนมให้หลานกิน

นางสำราญ เล่าต่อว่า วันไหนไม่มีเงินซื้ออะไรกิน ก็หุงข้าวให้หลานกินกับทอดปลาเค็ม บางมื้อกินปลากระป๋อง มื้อละ 1 กระป๋อง นำมายำใส่พริก แบ่งกันกินกับหลาน บางมื้อตำน้ำพริกกะปิ น้ำพริกปลาป่นกินกับยอดกระถิน บางมื้อซื้อเกาเหลา 1 ถุง 30 บาท ให้หลานแบ่งกันกิน ตนเองกินข้าวคลุกซอสคลุกน้ำปลา ไม่อิ่มไม่เป็นไรขอให้หลานได้กินอิ่ม มีเท่าไหร่ก็กินเท่านั้น น้อยครั้งจะได้กินเนื้อหมู กินเดือนละ 1-2 ครั้ง หลาน ๆ กินได้หมดทั้งมะเขือ มะระ ผักริมรั้ว

นานทีจะซื้อหมูมาผัดกะเพราให้หลานกิน จนหลานชายวัย 8 ขวบ ถามว่า "ยายคิดดีแล้วเหรอ" เพราะหลานเห็นยายไม่มีเงิน และไม่ค่อยได้กินอาหารดี ๆ เพราะที่ผ่านมากินแต่ปลากระป๋องและน้ำพริก บางวันขายถ่ายได้ก็ซื้อข้าวเหนียว ไก่ย่างให้หลานกินคนละไม้ และบอกหลานว่า "ถ้าเรายังมีชีวิตอยู่ จะกินอะไรก็ได้ถ้ามีตังค์ ถ้าไม่มีตังค์ก็อดเอา สักวันเราต้องมีตังค์ วันไหนย่ามีตังค์จะพาไปกินไก่ KFC"

นางสำราญ เผยว่า คิดน้อยใจ เลี้ยงลูกเลี้ยงหลานให้อดอยาก ตัวเองอดกินไม่เป็นไรแต่เป็นห่วงหลาน ไม่ได้กินอะไรดี ๆ เหมือนลูกคนอื่น ลูกหลานคนอื่นกินแต่ของดี ๆ วัน ๆ นั่งคิดจะเอาอะไรมาให้หลานกิน ตนได้แต่บอกหลานเห็นเขากินอะไรอย่าไปมองเขา เดี๋ยวมีเมื่อไหร่ก็ได้กิน วันไหนขายถ่านได้ก็ซื้อก๋วยเตี๋ยวกินคนละถุง บอกหลานถ้าไม่มีกินก็อย่าเพิ่งกิน บางครั้งเพื่อนบ้านแบ่งอะไรมาให้ ตนก็เก็บไว้ให้หลานกิน

พร้อมระบุว่า หลานชายทั้งสองคนพ่อแม่นำมาทิ้งให้เลี้ยง ไม่รู้ตอนนี้อยู่ที่ไหน ตนเองลำบากไม่เท่าไหร่ แต่หลานต้องมาลำบากด้วย บางวันตัดไม้เหนื่อยนั่งพักน้ำตาก็ไหลท้อแท้ชีวิต แต่ไม่ถอยต้องสู้ คิดว่าถ้าไม่มีลูกหลานคงไม่เหนื่อยขนาดนี้ ไม่เผาถ่านขายหลานก็ไม่มีกิน บางคืนนอนไม่หลับ นอนร้องไห้ ตนบอกกับหลานว่า "ถ้ายายตายไม่มีใครเลี้ยงให้ไปอยู่วัด" ตนเองใส่บาตรเคยพูดกับพระว่า ฝากหลานชายทั้งสองคนด้วย

ทั้งนี้ มีหน่วยงานหนึ่งให้เยียวยาหลานชาย คนละ 2,000 บาท นางสำราญ ก็แบ่งไปซื้อโทรศัพท์มือถือเครื่องเก่า ๆ ราคา 2,600 บาท มาให้หลานแบ่งกันใช้เรียนออนไลน์ เวลานี้เด็กทั้งสองได้เรียนออนไลน์พร้อมเพื่อนแล้ว โดยเฉพาะพี่ชายคนโตดีใจมาก ที่ผ่านมาไม่เคยได้เรียนออนไลน์ ครูสั่งงานผ่านกลุ่มไลน์ก็ไม่รู้เรื่อง เรียนผ่านแอปพลิเคชั่นก็เรียนไม่ได้

ถ้าว่างตนก็สอนหนังสือหลาน แต่ถ้าจะให้สอนวิชายาก ๆ อย่างภาษาอังกฤษ ก็สอนไม่เป็น หลานถามภาษาอังกฤษคำนี้อ่านว่าอะไร ตนก็อ่านไม่ออก ยอมรับมันยุ่งยากสำหรับเด็กที่ต้องเรียนหนังสืออยู่บ้าน โดยเฉพาะครอบครัวของตนต้องมานั่งสอนนั่งทำการบ้านแทนหลาน บางวิชาพอจะสอนได้ เช่น ภาษาไทยคัดลายมือ เด็กเรียนไม่รู้เรื่อง ตนทำงานเหนื่อยก็ต้องมาเหนื่อยสอนหนังสือหลานอีก บางครอบครัวเขาอาจไม่มีปัญหา

นางสำราญ บอกว่า อยากให้หลานได้เรียนหนังสือเหมือนเด็กคนอื่น แต่ตนไม่มีเงินซื้ออุปกรณ์ประกอบการเรียนให้ก่อนโควิดจะระบาด เงินให้หลานไปโรงเรียนจะไม่มี ตนบอกกับหลานว่า "ถ้าไม่มีเงินก็ไม่ต้องเรียน ให้ไปเลี้ยงวัวเลี้ยงควาย" แต่หลานบอกว่า "หนูอยากเรียน" แต่ย่าไม่มีเงินซื้อเสื้อผ้าให้ หลานบอกว่า "ใส่เสื้อผ้าเก่า ๆ ก็ได้" ครูก็อยากให้เด็กได้เรียนพร้อมให้การช่วยเหลือ

เด็กชายอายุ 8 ขวบ บอกกับผู้สื่อข่าวว่า ดีใจได้โทรศัพท์มือถือมาเรียนออนไลน์ ครูบอกวิชาไหนเรียนไม่รู้เรื่องให้ถามครูหรือเปิดยูทูปดู ตนเองไม่มีอุปกรณ์ประกอบการเรียน ก็ให้พี่สาวฝาแฝดช่วยสอน บางครั้งเรียนไม่รู้เรื่องก็ไม่ได้ทำใบงานแบบฝึกหัดส่งครู ก่อนหน้านี้เคยมีโทรศัพท์มือถือไว้เรียนออนไลน์ แต่ละแวกบ้านมีลิง มันเข้ามาในบ้านแล้วหยิบโทรศัพท์หายไป อยากไปโรงเรียนเพราะได้เจอเพื่อน ได้เล่นกับเพื่อน

บางวันตนเองกับน้องชายวัย 6 ขวบ จะออกไปช่วยยายทวดตัดไม้เผาถ่านขายและช่วยวางฟางตักดินกลบหลุมเผาถ่าน ที่ทำเพราะสงสารทวดอยากมีเงินไปซื้อของดี ๆ กิน อยากกินไก่ KFC เฟรนช์ฟราย น้ำโค้กมาก ๆ ที่บ้านกินแต่น้ำฝนเพราะไม่มีตังค์ไปซื้อน้ำแพ็คกิน แต่น้ำฝนมันก็เย็นชื่นใจ ถ้ามีโอกาสอยากไปนั่งกินไก่ KFC ที่ร้านสักครั้ง ส่วนน้องวัย 6 ขวบ อยากกินขนม

ทีมข่าวเห็นว่าเด็ก ๆ อยากกินไก่ KFC และขนม จึงได้ไปหาซื้อมาให้กิน และซื้อไข่ไก่ น่องไก่ ให้ยายไว้ทำอาหารให้หลานกิน เด็ก ๆ ยิ้มด้วยความดีใจรีบแกะนั่งกินไก่ KFC อย่างเอร็ดอร่อย เพราะไม่ค่อยได้กินอาหารดี ๆ นอกจากปลาทู น้ำพริก ปลากระป๋อง ยายทวดก็นั่งยิ้มที่เห็นหลานได้กินของดี ๆ เพราะที่ผ่านมาไม่มีเงินซื้อ นอกจากนี้ทีมข่าวได้นำข้าวสาร ถุงยังชีพ ที่ได้รับบริจาคผ่านรายการเรื่องเล่าเช้านี้ ไปมอบให้กับครอบครัวนี้ด้วย

รับชมทางยูทูปที่ : https://youtu.be/kWuo9OxTRiw