พนักงานแผงกั้นรถไฟดับคาป้อม รถไฟข้ามไม่ได้บีบหวูดเรียกนานกว่าชั่วโมง

วันนี้ (18 มิ.ย.66) เวลา 07.00 น. ร.ต.อ สุขอินทร์ ราจันทร์แก้ว รอง สว. (สอบสวน) สภ.นาข่า อ.เมือง จ.อุดรธานี รับแจ้งมีพนักงานรถไฟเสียชีวิตคาป้อมทางพาดรถไฟหนองแด ถนนสายอุดรธานี-หนองคาย ขณะเดียวกันช่วง 06.00 น.มีรถไฟต้องผ่านทางพาดถนนสายอุดร-หนองคาย แต่ไม่มีพนักงานเอาแผงกั้นรถไฟลง


รถไฟต้องชะลอความเร็วและบีบหวูดนานกว่าชั่วโมง ก็ยังไม่มีใครเอาแผงกั้นลง จนคนขับรถไฟต้องโทรให้พนักงานแผงกั้นอีกคนรีบมาเอาแผงกั้นถนนลงให้รถไฟผ่าน จึงผ่านไปได้ โชคดีที่ไม่มีอุบัติเหตุเกิดขึ้น


ต่อมา เจ้าหน้าที่ฯ ได้เข้าไปตรวจสอบภายในป้อม พบศพนายสุธิธรรม อายุ 58 ปี เป็นพนักงานรถไฟและเป็นอาสาสมัครของมูลนิธิเสียชีวิตในเตียงที่นอนของป้อม ข้างเตียงพบยารักษาโรคความดันโลหิตอยู่ในห่อ ตำรวจชันสูตรศพคาดว่าผู้เสียชีวิตใหลตายเนื่องจากโรคประจำตัว


นายบุญเพ็ง อายุ 57 ปี ชาวบ้านบ้านดงสระพัง บอกว่า เมื่อเช้าตนเองขับจักรยานผ่านมาตรงนี้เพื่อไปยามตาข่ายดักปลาไว้ เห็นรถไฟจอดอยู่ไกลบีบแตรหรือหวูดเสียงดังกว่าชั่วโมง เพราะไม่มีคนนำแผงกั้นลง จากนั้นก็เห็นคนขับรถไฟโทรหาพนักงานอีกคนให้รีบมาดูและรีบนำแผงกันรถไฟจึงผ่านไปได้


ตนเองจึงเดินเข้าไปในป้อมจับแขนดูแล้วก็เย็นพบว่าเสียชีวิตแล้ว ตนเองรู้จักกับผู้ตายมานานหลายปี เพราะทำงานเอาแผงมากั้นเวลารถไฟผ่านที่ตรงนี้ เขามีคนนิสัยดีมาก เวลาตนเองมาหาจะพูดจากันเองทั้งที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อนทำให้สนิทกัน เวลามาหาผู้ตายก็จะเปิดเพลงยอดรัก และสายัณห์ให้ฟังตลอด คอเพลงเดียวกันเลย


นายทองดี พนักงานแผงกั้นรถไฟเพื่อนผู้ตาย บอกว่า ผู้ตายเข้าเวรตั้งแต่หกโมงเย็นวานนี้จนถึงหกโมงเช้าวันนี้ ตอนเช้ามีคนขับรถไฟโทรไปหาตนว่า ใครเข้าเวรอยู่ป้อมทำไมไม่เอาแผงกั้นลง ตนเองจึงรีบมาเอาแผงกั้นให้รถไฟผ่านไปได้ และเข้าไปดูในป้อมก็พบว่านายสุธิธรรมเสียชีวิตแล้ว สาเหตุเสียชีวิตคาดเกิดจากโรคความดันฯ และเมื่อหลายวันก่อนผู้ตายเหมือนพูดเป็นลางบ่นว่าคงอยู่ไม่นาน และคงไม่อยู่ถึงเกษียณ เพราะเหนื่อย จะลาออก ผมก็ให้กำลังใจว่า ทำมาอยู่แล้วปีแล้วอย่าลาออกเลย อยู่ด้วยกันนี่แหละ


ขณะเพื่อนอาสาสมัครมูลนิธิ บอกว่า ผู้ตายเป็นพนักงานของรถไฟตรงจุดแยกหนองแดแห่งนี้ และทำงานเป็นอาสาของมูลนิธิฯ มาเป็นสิบ ๆ ปีแล้ว เป็นคนดี เพื่อนรักทุกคน ชอบช่วยเหลือสังคมตลอดมา ขอแสดงความเสียใจกับพี่ด้วย คนดีๆ ต้องจากไปก่อนวัยอันควร