ชาวบ้านแห่ร่อนทองคำในแม่น้ำโขง นำไปขายช่วยค่าใช้จ่ายช่วงฤดูแล้ง

ชาวบ้านหลายหมู่บ้านในอ.ปากชม จ.เลย เดินทางมาที่บริเวณแม่น้ำโขง เพื่อมาทำมาหากินในรูปแบบการขุดทอง การร่อนทองคำ ซึ่งเป็นอีกอาชีพหนึ่งของชาวบ้านที่อาศัยอยู่ริมแม่น้ำโขงในหลายจังหวัด อาชีพนี้มีชาวบ้านทำมาหลายสิบปีในช่วงฤดูแล้ง แต่ระยะหลังมีคนลงน้ำโขงร่อนหาเศษทองแทบจะนับคนได้ เนื่องจากโอกาสที่จะร่อนได้ทองไม่มากเหมือนแต่ก่อน เช่นเดียวกับชาวบ้านนาค้อ บ้านศรีภูธร ใน อ.ปากชม จ.เลย ปัจจุบันมีคนร่อนทองเป็นอาชีพเลี้ยงปากเลี้ยงท้องเหลืออยู่ไม่กี่คน



ชาวบ้านนาค้อ เดินทางกว่า 9 กิโลเมตร เพื่อมาขุดทองร่อนทอง โดยบอกว่า ในช่วงฤดูแล้งจะเดินทางมาร่อนทองในลำน้ำโขง เป็นอาชีพหลังฤดูเก็บเกี่ยวหมดไป การร่อนหาทองคำในแม่น้ำโขงไม่ได้ง่ายเหมือนแต่ก่อน ในแต่ละวันหาร่อนทองได้เท่าหัวไม้ขีดไฟ หรือน้อยกว่านั้น จะได้มากน้อย แล้วแต่โชคและโอกาสที่จะได้มา หากได้มากพอสมควรก็จะรวบรวมไปขายให้ร้านทองในตัว อ.เชียงคาน และหากได้มาก บางครั้งร้านทองจะมารับซื้อถึงหมู่บ้าน



สำหรับการร่อนทอง เริ่มจากการนำหินแห่ หรือก้อนหินที่อยู่ริมน้ำ ใช้จอบเล็กๆ ขุดขึ้นมาจากธารน้ำ เอามาใส่ถังและตะกร้า จากนั้นก็นำไปร่อนแยกในน้ำก่อน 1 รอบ และก็นำไปร่อนในน้ำไปเรื่อย ร่อนไปจนกว่าจะได้เศษหินที่มีแร่ทองคำผสมอยู่สังเกตเป็นประกาย จากนั้นก็นำปรอทมาคัดแยก มาจับทองให้เป็นก้อน ภาษาท้องถิ่นจะเรียกว่า การนำบามาล่อ หรือมารวมทองกับปรอท นำไปเก็บไว้ในขวดเล็กๆรอขาย โดยพ่อค้าร้านทองจะรับซื้อในราคากรัมละประมาณ 700-950 บาท ราคาสูงต่ำแล้วแต่ราคาทองคำในขนาดนั้น



นางดัส ชาวบ้านยึดอาชีพร่อนทอง กล่าวว่า ในฤดูแล้งจะเดินทางมาร่อนทองในลำน้ำโขงเป็นอาชีพ หลังฤดูเก็บเกี่ยวหมดไป การร่อนหาทองคำในแม่น้ำโขงไม่ได้ง่ายๆ เหมือนแต่ก่อน ในแต่ละวันหาร่อนทองได้เท่าหัวเม็ดไม้ขีดไฟ หรือน้อยกว่านั้น แล้วแต่โชคและโอกาส วันไหนร่อนทองได้มากก็เหมือนถูกหวย นำไปขายได้เงินเยอะ ยิ่งกว่าถูกหวยรางวัลใหญ่เสียอีก ทุกคนแถบนี้พูดแบบเดียวกัน โอกาสวาสนาที่ได้ทองในแม่น้ำโขงจากการร่อนทองหรือเล่นคำนั้น อยู่ที่บุญและวาสนาของใครของมัน เพราะความจนมันน่ากลัว ต้องอดทน