เด็กชาย 10 ขวบถูกแม่ทำร้าย เดินร้องไห้ริมถนน ชาวบ้านเห็นเข้าช่วย แม่ตามมาเจออ้างลูกดื้อจึงตี

ชาวบ้านเห็น ด.ช.10 ขวบเดินริมถนน เด็กน้ำตาไหลบอกแม่ทำร้าย หนูหนีมา พูดไปน้ำตาไหลไปพร้อมกับให้ดูร่องรอยบาดแผล

แม่เด็กตามมาเจอสารภาพตีลูกจริงเพราะดื้อ ตำรวจเชิญไปโรงพักดำเนินการตามกฎหมาย



อ.แกลง จ.ระยอง วันที่ 21 มีนาคม 2567 เมื่อเวลา 21.00 น. ตำรวจ สภ.แกลง จ.ระยองรับแจ้ง พบ ด.ช. อายุ10 ขวบถูกแม่ทำร้ายร่างกายแล้วหนีออกมาจากบ้านเดินอยู่ริมถนน 344 บ้านบึง-แกลง

ในตัวอำเภอแกลง จ.ระยอง สภาพเด็กตอนที่ ตำรวจไปถึงคือเอาแต่ร้องไห้ และบอกว่าหนีแม่มา แม่ทำร้ายร่างกาย



ขณะตำรวจประสานข้อมูลเพื่อให้ พม.ระยอง ลงพื้นที่มาช่วยรับเด็กไปดูแล จู่ๆ นางสุรัมพร อายุ 35 ปี ได้เดินทางมายังที่เกิดเหตุแสดงตัวว่าเป็นแม่เด็ก

นางสุรัมพร ยอมรับว่าได้ใช้มือตบไป 1 ครั้งเพราะลูกดื้อมาก แต่รอยบาดแผลต่างๆไม่รู้ไปโดนอะไรมาตนเองไม่ได้เป็นคนทำ

ตำรวจจึงเชิญตัวแม่เด็ก ตัวเด็กไปสอบสวนที่ สภ.แกลง ลงบันทึกประจำวันไว้เป็นหลักฐาน



น.ส.ปรียามาศ อายุ 35 ปี คนที่ช่วยเด็กไว้ให้สัมภาษณ์ว่า เวลา 17.30 น. เห็นน้องเดินอยู่ริมถนน หมาก็จะกัด ตนเองเลยเรียกมาถามว่าจะไปไหน

น้องบอกว่าถูกแม่ทำร้ายร่างกายจะเดินไปเรื่อยๆ ตนเองเลยโพสต์ตามหาผู้ปกครองทางเฟซบุ๊ก จนต่อมามีตำรวจมาติดตามเรื่องที่เกิดขึ้น



ผู้สื่อข่าวได้ติดตามข้อมูลไปยัง พม.ระยอง จนท พม.ระยอง เผยว่าจากการคุยกับแม่เด็ก เขาเป็นคนสัญชาติลาว มาทำงานงานก่อสร้าง เขายอมรับว่าตีลูกจริงเพราะลูกดื้อ แต่ไม่ได้ตีหนักถึงขนาดทำร้ายร่างกาย

เบื้องต้นได้ให้ตำรวจ สภ.แกลงลงบันทึกประจำวันไว้และตักเตือนแม่เด็กว่า กฎหมายประเทศไทยห้ามกระทำต่อเด็กเพราะเด็กมีกฎหมายควบคุม หลังจากนั้นจึงให้ผู้ปกครองรับเด็กกลับบ้าน

โดยแม่เด็กรับปากว่าจะไม่ตีลูกอีก โดยในวันที่ 22 มีนาคม 2567 จนท.พม.ระยอง จะลงพื้นที่ติดตามอย่างใกล้ชิดเพื่ออธิบายให้แม่เด็กเข้าใจ และจะหาลู่ทางให้เด็กได้เรียนหนังสือ

รวมถึงป้องปรามไม่ให้มีเหตุการณ์ทำร้ายเด็กเกิดขึ้นอีก



เหตุการณ์นี้ต้องฝากไปถึงผู้ใช้แรงงานต่างชาติ ที่มาทำงานในประเทศไทย การกระทำต่อเด็กนั้นในประเทศไทยมีกฎหมายคุ้มครองเด็กควบคุมอยู่ จะมาตี หรือทำร้ายร่างกายเด็กไม่ได้ เพราะอาจเข้าข่ายความผิดกฎหมายคุ้มครองเด็กตรงนี้ต้องระมัดระวังด้วย