เมื่อปี 2547 ลูกสาวสอบเข้า ม.ธรรมศาสตร์ได้ ขอเลี้ยงหมาพันธุ์เล็ก ขยายเติบโตจนซื้อที่มวกเหล็กสระบุรี ปัจจุบันดูแลหมา เกือบ 2 พันตัว แมว 5-600 ตัว หมู 2 ตัว ประกาศขายบบ้านทรงรีสอร์ทที่ชลบุรีมาใช้หนี้ธนาคาร

บ้านนางฟ้าของสัตว์จร ประกาศขายบ้านทรงรีสอร์ต ที่ชลบุรี ใช้หนี้ธนาคาร ประกาศขาย #บ้านหลังที่3 สู้วิกฤติ (ชลบุรี) เพื่อให้สามารถดูแลหมาแมวจรจัดกว่า 1,900 ชีวิตที่บ้านนางฟ้าของสัตว์จร ต่อไปได้ เก็บไว้ก็ไม่มีเงินผ่อนธนาคารกลายเป็นดอกเบี้ยกินหัวเรื่อยๆไปเท่านั้นครับ

ติ๋ม กวิพร อายุ 73 ปี ผู้ก่อตั้งบ้านนางฟ้าของสัตว์จร ประกาศขายบ้านเพื่อนำเงินไปปลดหนี้ส่วนอื่นๆ และเพื่อให้สามารถดูแลสัตว์จรจัดกว่า 1,900 ชีวิตที่ดูแลอยู่ต่อไปได้ ฝากบอกบุญแชร์ต่อหน่อยนะครับ มีค่านายหน้า 3%

ที่เดือดร้อนไม่มีเงินผ่อนบ้านกับธนาคารเป็นหนี้เสีย ก็เพราะถ้าผ่อนก็จะหาเงินได้ไม่พอดูแลน้องๆ จรจัด 1,900 ชีวิตในสถานสงเคราะห์ น้องๆ ก็จะอด หลังจากสามีป้าติ๋ม คุณลุงอณัฐชัย หัวหน้าครอบครัว เสียไปเมื่อสองปีก่อน ก็ประสบความยากลำบากอย่างยิ่ง ทำให้ตอนนี้ธนาคารได้ส่งจดหมายแจ้งความจะยึดบ้านครับ บ้านทรงรีสอร์ตพร้อมสวนและที่ดิน 10 ไร่ 3 งาน 6 ตรว. ที่เนินหิน อ.พนัสนิคม จ.ชลบุรี



ทั้งนี้ “บ้านนางฟ้าของสัตว์จร” ตั้งอยู่ที่ ต.มวกเหล็ก อ.มวกเหล็ก จ.สระบุรี เป็นสถานสงเคราะห์ที่ขึ้นทะเบียนอย่างถูกต้องกับกรมปศุสัตว์ ดูและหมาและแมวจรจัด กว่า 1,900 ตัว หมู่อีก 2 ตัว นางกวิพร หรือป้าติ๋ม เล่าว่า ลูกสาวสอบเข้าธรรมศาตร์ได้ก็ขอเลี้ยงหมาน้อยพันธ์ุเล็กๆ ตัวหนึ่งไปซื้อที่ร้านเพทชอป ขายหมา แห่งหนึ่ง นำหมาพันธุ์มาเลี้ยงในบ้านอย่างดี หมามีตัวเดียวเหมือนมันจะเล่นตัว จึงไปซื้อหมาพันธุ์เล็กมาเป็นเพื่อนอีก และก็ซื้อไป ซื้อมา ได้ เห็นว่าร้านเพทช้อป เย็นมาก็ปิดร้านกลับบ้าน ปิดแอร์ปิดไฟ ทิ้งหมาพันธุ์เล็ก ปล่อยทิ้งไว้ในกรงในร้าน ก็สงสาร จึงซื้อหมามาอีกซื้อไปเรื่อยๆ ได้นับร้อยกว่าตัว นอน เลี้ยงในบ้านนอนห้องแอร์ กินอย่างดี

มีวันหนึ่งขับรถไปตลาดผ่านวัดพุฒิปรางค์ปราโมทย์ อ.เมืองนนทบุรี เห็นหมาวัดมาอยู่ข้างทาง อยู่ริมถนน ลูกหมา บางตัวก็เป็นขี้เรื้อน ผอมโซ ผิดกับหมาที่เราเลี้ยงที่บ้าน อยู่ดี กินดี นอนห้องแอร์ ก็เกิดความสงสาร คิดว่า จะเอาอาหารมาเลี้ยงหมาเหล่านี้ และจะจับไปทำหมัน ก็จะฉีดยาวัดซีน กำจัดเห็บหมาให้เขาด้วย ก็เริ่มจากตรงนี้มาเรื่อยๆ มีคนเห็นว่าเราช่วยหมาก็แห่กันนำหมามา ทั้งหมาจร หมาไม่มีเจ้าของมีเจ้าของบ้าง ตามสถานที่ราชการบ้างทราบก็นำสุนัขมา หมาที่ต่างๆ ก็มา กันมากมาย ป้าติ๋ว มีบริษัททำธุรกิจรถโม่ปูนคอนกรีตผสมเสร็จ มีคนงาน มีรถโม่ปูน มีอู่ ก็เอาเมียคนงานมาช่วยเลี้ยงหมาดูแลหมา มีประมาณ 700 ตัว เพราะมีพื้นที่กว่า 3 ไร่ เป็นทั้งบริษัท บ้านพักคนงาน อู่ ทั้งบ้านพักตัวเองอยู่ในพื้นที่เดียวกัน ดูแลเลี้ยงหมากว่า 700 ตัว เรื่องความสะอาด กลิ่น ต่างๆ ไม่มีปัญหา แต่ เสียงเห่าของหมาเราบังคับเขาไม่ได้ อีกทั้งชุมชนก็มีผู้คนมาอยู่อาศัยมากขึ้น ชุมชนใหญ่ขึ้น ธุรกิจรถโม่ผสมคอนกรีตสำเร็จก็ไม่ค่อยดี

ปี 2554 เกิดน้ำท่วมใหญ่ น้ำไม่ลงน้ำแช่ขังอยู่นานกว่า 3 เดือน คิดว่าตัวเราอายุก็มากแล้ว ประมาณ 53 ปี ถ้าเกิดน้ำท่วมเข้าอีกเราก็อายุมากจะดูแลไม่ไหว จึงขายกิจการ หาที่อยู่ใหม่ ต้นมกราคม ปี 2555 ก็มาได้ตรงนี้ทรี่มวกเหล็กนี้ ไม่ติดถนน อยู่หลังเขา ไม่ไกลจาก กทม. ซื้อ 5 ครั้ง ครั้งแรก 3 ไร่ และซื้อมาเรื่อยๆ จนตอนนี้ ประมาณ 40 ไร่ ดูแลหมา 1,900 กว่าตัว แมวอีก 5-600 ตัว หมู 2 ตัวหมูตัวหนึ่งตกรถที่เขาจะเอาเข้าโรงเชือด มีคนงานดูแล ประมาณ 20 คน เข้าๆ ออกๆ มีบ้านพัก มีข้าวให้ น้ำไฟฟรี

ป้าติ๋ม บอกถึงตรงนี้แล้วเลิกไม่ได้ ถ้าเลิกจะเอาเขาหมาเหล่านี้ไปไว้ที่ไหน สั่งอาหารหมา 3 ครั้งๆ ละ 2 ตัน ตกเดือนหนึ่งใช้อาหารหมา 6 ตัน หรือ 6,000 กิโลกรัม คนงานตื่น 05.00 น.มาต้มข้าวให้หมา ถ้าเราไม่ให้ไม่สั่งอาหารหมามา หมาก็จะกินอย่างอดๆ อยากๆ หมารุ่นเก่าๆ ตายหมดแล้วเหลือไม่กี่ตัวที่อยู่ทน นอกนั้นก็เป็นหมาใหม่ ก็รับบริจาค ทั้งเศษกระดาษด้วยมารองที่อยู่ของน้องแมว ไม่พอค่าใช้จ่าย ค่าแรงคนงาน ค่าอาหารหมา แมว หมู ค่ายา ค่าน้ำมันนำสัตว์ไปหาสัตวแพทย์ ไปฉีดยา ไม่พอค่าใช้จ่าย

จึงต้องประกาศขายบ้าน ที่ต่างจังหวัดมาใช้หนี้ธนาคาร