การแข่งขันโอลิมปิก เป็นที่รู้กันว่าจะมีนักกีฬาจากชาติต่างๆ มาชิงชัยกัน และคนในประเทศต่างก็เชียร์นักกีฬาในประเทศอย่างสนุกสนาน

จะเกิดอะไรขึ้นถ้านักกีฬาคนนั้นไม่มีชาติ ?

การไร้ชาติ อาจฟังดูโหดร้าย แต่ไม่ใช่เรื่องใหม่ เพราะทุกวันนี้ในโลกของเรามีคนไร้ชาติในนาม “ผู้ลี้ภัย” หรือ “Refugee” มากขึ้นจากความขัดแย้ง สงคราม การไล่ล่าในชาติของตัวเอง

จากสถิติทั่วโลกเมื่อปี 2562 มีผู้ลี้ภัยทั่วโลก 79.5 ล้านคน

ในเมื่อโอลิมปิกเกมส์ เป็นกีฬาแห่งมวลมนุษยชาติ เราจะทิ้งพวกเขาไปได้อย่างไร

ภาพ : Olympics

ความเป็นมาของ “ทีมชาติผู้ลี้ภัย” ย้อนกลับไปเมื่อโอลิมปิกเกมส์ 2012 ที่ลอนดอน กูออร์ มาเรียล นักวิ่งมาราธอน ลงแข่งขันในนามนักกีฬาอิสระ เนื่องจากทำเวลาผ่านเกณฑ์รอบคัดเลือกมาได้

“มาเรียล” เป็นผู้ลี้ภัยจาก “ซูดาน” เข้ามาอยู่ในสหรัฐอเมริกา แต่ไม่สามารถแข่งในทีมชาติสหรัฐฯ เพราะไม่ได้สัญชาติ ขณะที่ “ซูดาน” ก็ไม่ได้เป็นสมาชิกโอลิมปิกเช่นกัน

“โธมัส บัก” ประธานกรรมการโอลิมปิกสากล OIC จึงตัดสินใจประกาศให้มีทีมนักกีฬาผู้ลี้ภัยเกิดขึ้นเมื่อปี 2015 และเปิดตัวแข่งขันในโอลิมปิกเกมส์ครั้งแรกปี 2016 ที่บราซิล มีนักกีฬาทั้งหมด 19 คน

โดยผู้เข้าแข่งขัน จะแข่งภายใต้ธงโอลิมปิก หากได้รับเหรียญจะชัดธงโอลิมปิก แทนธงชาติ และหากเป็นเหรียญทองก็จะบรรเลงเพลงโอลิมปิกแทน

ชื่อย่อทีมจะใช้ EOR หรือซึ่งย่อมาจากภาษาฝรั่งเศสว่า Equipe Olympique des Refugies

ในพิธีเปิด ทีมนักกีฬาผู้ลี้ภัยจะเดินเข้าสู่สนามเป็นลำดับที่ 2 ต่อจากกรีซ ซึ่งเป็นชาติต้นกำเนิดโอลิมปิก คนที่จะร่วมทีมได้ต้องผ่านการรับรองความเป็นผู้ลี้ภัยโดยสหประชาช สำหรับนักกีฬาที่เป็นตัวแทนของทีมนี้ จะคัดเลือกด้วยผลงานทางด้านกีฬาตามเกณฑ์ปกติ และต้องเป็นผู้ลี้ภัยที่รับรองโดยสหประชาชาติ

ภาพ : AFP

โดยทีมผู้ลี้ภัยนี้เคยได้เหรียญทองแดงมาแล้ว ในปี 2016 ที่ โอลิมปิกเกมส์ ที่บราซิลเป็นเจ้าภาพ จาก คิเมีย อลิซาเดห์ นักกีฬาเทควันโด

โดย “คิเมีย อลิซานเดห์” เป็นนักกีฬาชาวอิหร่านที่ลี้ภัยไปอยู่ที่เยอรมัน

สำหรับโอลิมปิก 2020 ที่โตเกียว ครั้งนี้มีนักกีฬาเข้าร่วม 56 คน จาก 21 ประเทศที่รับผู้ลี้ภัย ใน 12 ชนิดกีฬา

ก็กีฬามันไร้พรมแดนนี่นา