เปาบุ้นจิ้น ตอน แก้วมังกร

กลางดึกคืนหนึ่งเนี่ยเสี่ยวหงผู้ซึ่งพ่อนางถูกพิษลอบเข้าวังหลวงเพื่อขโมยแก้วมังกร ซึ่งก็คือดีงูจงอางพันปีที่สามารถรักษาพิษได้ทุกชนิดจากห้องพระคลัง แน่นอนคลังหลวงย่อมไม่ใช่กระจอกนอกจากเวรยาม แน่นหนาแล้ว ก็ยังมีค่ายกลวางไว้ นางจึงต้องอาวุธเข้าให้ เธอหนีไปหลบที่อารามร้างแห่งหนึ่ง แต่ได้พบชายผู้หนึ่งจึงประมือกันขึ้น แต่ทันใดนั้นพิษที่ต้องจากอาวุธก็กำเริบทำให้นางสลบไป วันรุ่งขึ้น ไทเฮาเสด็จไปไหว้พระที่วัด ระหว่างทางโดนแมงมุมพิษต่อย หมอหลวงทูลว่าต้องใช้แก้วมังกรแช่น้ำให้ดื่มจะถอนพิษได้ เมื่อฮ่องเต้รับสั่งให้ไปเบิกแก้วมังกรจากท้องพระคลังแต่ก็พบว่าแก้วมังกรหายไปแล้ว ตัดกลับมาที่อารามร้าง เมื่อเนี่ยเสี่ยวหงส์ฟื้นขึ้นมา จึงพบว่าชายหนุ่มที่แต่แรกคิดว่ามุ่งร้ายนั้นที่แท้ได้ช่วยถอนพิษให้ นางกล่าวของคุณแล้วบอกว่าถูกคนร้ายไล่ตาม เลยหนีมาที่นี่ ชายหนุ่มก็ขัดคอว่า องครักษ์วังหลวงกลาย เป็นคนร้ายไปแล้วหรือ เพราะอาวุธที่ซัดเจ้าหน่ะ มีตราประทับอยู่นะ ทำให้นางพูดไม่ออกชายหนุ่มตัดบทว่า ช่างเถอะเขาไม่สนใจว่านางเป็นใครไปทำอะไรมาถึงได้ถูกองครักษไล่ล่าเขาช่วยก็คือช่วย ในวังหวังก้านหัวหน้าองค์รักษ์ให้ความเห็นว่า คนร้ายมีวิชาตัวเบาเยี่ยมยอดแบบนี้ต้องเป็นโดดเดี่ยวพันลี้ เยี่ยเทียนโฉวผู้มีวิชาจิ้งจกแน่ซึ่งจั่นเจาก็ค้านว่า เยี่ยเทียนโฉวเป็นจอมยุทธฝ่ายคุณธรรม ไม่น่าที่จะทำเรื่องแบบนี้ซึ่งหวังก้านก็ค้านคนเราสร้างภาพเยอะไป ฝ่ายเนี่ยเสี่ยวหงผู้ขโมยแก้วมังกร พอชายหนุ่มที่ช่วยเธอเผลอหลับเธอก็แอบหนีออกมา แต่ก็มาพบเขาดักอยู่กลางทางเขาเตือนว่ารีบร้อนเดินทางไปไม่ลาสักคำเลยนะวิ่งอ้าวๆแบบนี้เกิดแผลปริขึ้นมา ที่ข้าช่วยเจ้าก็เสียแรงเปล่า เสี่ยวหงอึกอัก ชายหนุ่มเลยดักคอว่า เจ้าคิดมากไปได้หากข้าคิดล่วงเกินเจ้า ตอนเจ้าสลบคงทำไปแล้วอีกอย่าง เจ้ายังไม่สวยหยาดเยิ้มถึงขนาดข้าอยากเป็นองค์รักษ์พิทักษ์หรอก แต่เมื่อข้าช่วยเจ้าแล้วก็อยากช่วยให้ตลอด ทั้งสองไม่สามารถออกจากเมืองได้เพราะทหาร ตรวจตราแน่นหนาทุกประตู จึงไปหาโรงเตี้ยมพักก่อน ขณะที่จั่นเจามาตรวจตราพบเข้า จึงเข้าไปสอบถามชายหนุ่มก็ยอมรับว่าเขาคือโดดเดี่ยวพันลี้เยี่ยเทียนโฉวจริงจั่นเจาบอกว่ามีคดีเกิดขึ้นเรื่องหนึ่ง ขอเชิญเขาไปให้ปากคำหน่อยซึ่งเขาก็ยอมตามไปแต่โดยดี และบอกให้เนี่ยเสี่ยวหง รออยู่ที่นี่ ที่โรงเตี้ยมหวังก้าน พาทหารเข้ามาค้นแล้วพบกับเนี่ยเสี่ยวหงเข้า จึงคิดจะกุมตัวไปสอบสวนแต่พอดีกับจั่นเจาและเยี่ยเทียนโฉวกลับมาเสียก่อน จั่นเจายืนยันว่าจากการเชิญเยี่ยเถียนโฉวไปสอบถามเขาไม่ใช่คนร้ายแน่นอน อีกอย่างคนร้ายโดนอาวุธ แต่ตามตัวเยี่ยเถียนโฉวไม่มีบาดแผล ซึ่งหวังก้านก็ไม่ฟังเสียงจะจับท่าเดียว จึงเกิดปะทะกันขึ้นซึ่งจั่นเจาก็ช่วยเยี่ยเถียนโฉวหนีไปได้ หวังก้านไปกราบทูลฟ้องว่าเขากำลังจะจับคนร้ายได้แล้วแต่คนของศาลไคฟงมาขัดขวาง ทำให้ฮ่องเต้พระราชทานหยกให้แทนพระองค์โดยถือหยกเสมือนตัวฮ่องเต้ใครขัดขวางประหารได้ทันที เยี่ยเทียนโฉวชิงแก้วมังกรจากตัวเนี่ยเสี่ยวหง บีบให้นางพูดความจริงว่าทำไมต้องทำอย่างนี้เพราะข้าซวยไปด้วย โดนเขาหาว่าเป็นขโมยเสียเอง นางขอร้องเขาโดยบอกว่านางต้องใช้แก้วมังกรถอนพิษให้พ่อเยี่ยเทียนโฉว จึงบอกว่าจะช่วยพานางเอาลูกแก้วไปช่วยพ่อ จากนั้นจะเอาลูกแก้วมาคืนวังหลวงเพราะเขาจะได้พ้นข้อหา หวังก้านเริ่มวางก้ามใช้หยกพระราชทานข่มขู่ไปทั่ว ไม่เว้นแม้แต่คนของศาลไคฟง ที่อารามเหอเสี้ยนบัณฑิตฉายาหนอนหนังสือ ซึ่งเห็นเหตุการณ์ที่หวังก้านจับกุมที่โรงเตี้ยมตามทั้งสองมารับรู้เรื่องราว จึงอาสาช่วยออกอุบาย เพื่อที่จะพาเนี่ยเสี่ยวหงออกจากเมืองด้วยอีกคน โดยปลอมแก้วมังกรนั้นเป็นลูกเหล็กบริหารมือ แล้วให้เสี่ยวหงปลอมเป็นเด็กหนุ่มติดตามรับใช้ส่วนเยี่ยเทียนโฉวก็ล่อทหารไปอีกทาง ทำให้ทั้งสองออกจากประตูเมืองได้ หวังก้านใช้อำนาจจับกุมชาวยุทธไปทั่ว เยี่ยเทียนโฉวไปเตือนจั่นเจาว่าจับไปก็ไร้ประโยชน์เพราะเสี่ยวหงออกจากเมืองไปแล้ว เขารับปากว่าเมื่อนางใช้แก้วมังกรรักษาพ่อแล้ว เขาจะนำมาคืนเอง ขณะนั้นเองหวังก้านนำทหารมาพบเข้าจึงล้อมจับทำให้จั่นเจาต้องช่วยให้เทียนโฉวหนีไปก่อน ที่นอกเมือง เทียนโฉวมาสมทบกับเสี่ยวหงและเหอเสี้ยนเสี่ยวหงดีใจมากที่เขาปลอดภัย จนเหอเสี้ยนอดหมั่นไส้กิริยาของนางแล้วแขวะไม่ได้ จั่นเจากลับมารายงานท่านเปา เขาแจ้งว่าเทียนโฉวกับหวังก้านนั้นแท้จริงแล้วเป็นศิษย์พี่ศิษย์น้องกัน แต่หวังก้านไม่ยินดีนับเทียนโฉวเป็นศิษย์น้องนัก หนำซ้ำยังดูเหมือนพยายามกำจัดเขาอีก ไม่มีใครรู้เหตุผลที่แท้จริง แต่ตั้งข้อสังเกตว่า ทั้งสองคนเคยเข้าสอบบู๊จอหงวนพร้อมกันมาก่อน แต่เทียนโฉวถอนตัวทำให้ครั้งนั้นหวังก้านได้รับตำแหน่งแทน เสี่ยวหงถามเทียนโฉวว่าเหตุใดหวังก้านศิษย์พี่ของท่าน ถึงได้ดูเกลียดชังท่านนัก เทียนโฉวจึงเล่าให้ฟังว่าอาจารย์เขาเห็นว่าหวังก้านเป็นคนใจร้อนวู่วามไม่เหมาะกับตำแหน่งเจ้าสำนัก ดังนั้นจึงมอบตำแหน่งเจ้าสำนักพร้อมทั้งสอนสุดยอดเคล็ดวิชากระบี่ซ่อนใจให้ ทำให้หวังก้านอาฆาตแค้นเขามาตลอด จั่นเจากับจางหลง-เจ้าหู่ ปลอมตัวเป็นหมอมาสืบเรื่องที่พ่อของเสี่ยวหงถูกพิษที่บ้านของนางที่อำเภอไป๋เหอ ที่อำเภอไป๋เหอหวังก้านใช้อำนาจสั่งนายอำเภอให้เกณฑ์ชาวบ้านที่ป่วยได้รับพิษทั้งหมดมาสอบสวนอย่างเข้มงวดเขาขู่จะฆ่าชาวบ้านทีละคนจนกว่าเยี่ยเทียนโฉวจะปรากฏตัว นั่นทำให้จั่นเจาทนไม่ได้จึงเข้าขัดขวาง หวังก้านส่งข่าวไปฟ้องราชครูว่าถูกจั่นเจาขัดขวางการทำงานทำให้ราชครูแจ้นไปฟ้องฮ่องเต้ ทำให้ฮ่องเต้ทรงพิโรธมาก เพราะไทเฮาเหลือเวลาอีกแค่ 7 วัน จึงเรียกท่านเปามาสั่งว่าจั่นเจาขัดขวางขุนพลหวังซึ่งถือป้ายหยกแทนพระองค์จึงถือเป็นการขัดราชโองการด้วย ต้องมีโทษประหารทำให้ท่านเปาต้องแจ้นตามไปที่อำเภอไป๋เหอด้วยเพื่อสืบเรื่อง จั่นเจาและหวังก้านมาดักรอเสี่ยวหงที่บ้าน โดยหวังก้านเอาหยกพระราชทานออกมาบีบบังคับให้เขาทำตามคำสั่งเมื่อเสี่ยวหงมาถึงบ้านก็พบว่าหวังก้านจับพ่อแม่และน้องสาวเป็นตัวประกันเพื่อบีบให้คืนแก้วมังกร เทียนโฉวก็เกทับโดยขู่ว่าหากหวังก้านตวัดดาบทำร้ายคนเขาจะทำลายแก้วมังกรเช่นกัน แก้วมังกรอาจสำคัญกับหวังก้านแต่กับเขาไม่มีความหมายใดๆ ทำให้หวังก้านยอมอ่อนลง เขาถามว่าหากเขายอมปล่อยน้องสาวของเสี่ยวหงจะมีอะไรรับประกันว่าเขาจะได้แก้วมังกรคืนเทียนโฉวจึงเอากระบี่เจ้าสำนักออกมาแลกไว้บอกว่าพรุ่งนี้เมื่อใช้แก้วมังกรรักษาพ่อของเสี่ยวหงเสร็จแล้วจะเอามาแลกกระบี่คืน ทั้งหมดหนีไปหลบที่ร้านขายยา หวังให้เถ้าแก่ร้านทำยาถอนพิษจากแก้วมังกร แต่เถ้าแก่กลับโลภวางยานอนหลับทุกคน แล้วขโมยแก้วมังกรไปให้หวังก้านเพื่อรับเงินรางวัล ซึ่งก็แน่นอนจากนั้นเถ้าแก่ก็ได้รางวัลเป็นความตาย เทียนโฉวมาเห็นทุกคนสลบ จึงช่วยแก้ไขให้ฟื้นแล้วบอกให้ทุกคนกลับไปบ้านเพราะทางการต้องนึก ไม่ถึงแน่ว่าพวกเขาจะย้อนกลับไปบ้านส่วนตัวเขาจะไปชิงแก้วมังกรคืน ขณะที่หวังก้านควบม้าเพื่อจะนำแก้วมังกรกลับเมืองหลวงนั้นเทียนโฉวก็มาชิงคืน หวังก้านเอาหยกพระราชทานออกมาข่มขู่ให้เทียนโฉวคือแก้วมังกร แต่เทียนโฉวบอกว่า เขาเป็นชาวยุทธ ไม่ใช่ข้าราชการดังนั้นของในวังเนี่ย ข่มขู่เขาไม่ได้หรอก แต่เมื่อหวังก้านเอากระบี่เจ้าสำนักออกมา ก็เทียนโฉวเคยให้ไว้เป็นของประกันว่าจะเอาแก้วมังกร มาคืนเมื่อเสร็จงาน บังคับทำให้เทียนโฉวต้องยอมคุกเข่าให้แต่โดยดี ในฐานะชาวยุทธเป็นศิษย์สำนัก เมื่อเห็นสัญลักษณ์เจ้าสำนักต้องยอมทุกอย่าง ขณะนั้นเองก็มีสตรีลึกลับผู้นึงออกมาช่วยเทียนโฉวชิงทั้งแก้วมังกร-กระบี่เจ้าสำนัก รวมทั้งหยกพระราชทาน คนผู้นี้กล่าวสำทับว่ามิน่าอาจารย์เจ้าถึงเลือกเทียนโฉว ซึ่งเป็นศิษย์ผู้น้องเป็นเจ้าสำนักแทนเจ้า เพราะถ้าขืนเลือกคนมักใหญ่ใฝ่สูงอย่างเจ้า ยุทธภพคงต้องเดือดร้อนแน่ เทียนโฉวกล่าวขอบคุณสตรีลึกลับที่ช่วยตนแต่นางกลับบอกว่า นางเองต่างหากที่ต้องเป็น ฝ่ายขอบคุณเขา เมื่อนางเปิดหน้าออกเทียนโฉวก็ต้องแปลกใจ เพราะนางคือแม่ของเสี่ยงหงนั่นเอง เมื่อสอบถามเทียนโฉวจึงได้ทราบว่าแม่ของเสี่ยวหงที่แท้เป็นชาวยุทธคนนึง นามว่านางแอ่นดั้นเมฆ ซึ่งหลังจากแต่งงานกับพ่อเสี่ยวหง นางก็ล้างมือไม่ยุ่งเกี่ยวกับยุทธภพอีกเลย ลูกสาวนางมอบหยกพระราชทาน ที่ชิงมาจากหวังก้านให้เทียนโฉวเพื่อไม่ให้หวังก้านเอาหยกนี้ไปเที่ยวข่มขู่ใครได้อีก แต่เมื่อทั้งหมดมาถึงบ้านก็พบว่าจั่นเจารออยู่แล้ว แกยอมรอให้เอาแก้วมังกรกลั่นยารักษาพ่อของเสี่ยวหงก่อน แล้วถึงจะจับกุมซึ่งวิธีกลั่นยาก็คือ เอาแก้วมังกรแช่น้ำ แล้วใช้เทียนลนข้างใต้ไว้สองชั่วยาม แล้วเอาน้ำที่แช่นั้นมาดื่มก็จะถอนพิษได้ แต่มีข้อแม้ว่าตลอดสองชั่วยามนี้ห้ามเทียนดับเด็ดขาด จั่นเจาชักชวนว่าฝีมืออย่างเทียนโฉวน่าจะเข้ารับราชการแต่เขาปฏิเสธบอกว่านิสัยเขาไม่เหมาะที่จะรับราชการจั่นเจาก็ดักคอว่า เมื่อสองปีที่แล้วเขาก็เคยเข้าสอบบู๊จอหงวนนี่นา แถมยังชนะหวังก้านอีกด้วย แล้วทำไมถอนตัวกะทันหันเทียนโฉวได้แต่ถอนใจแล้วกล่าวว่าเรื่องมันแล้วไปแล้วไม่อยากพูดถึงอีก ระหว่างนั้น อีกแค่ครึ่งชั่วยามก็จะได้ยา หวังก้านก็นำทหารบุกมาล้อมพร้อมพลธนูไฟซึ่งเขาสั่งให้ยิงธนูไฟเผาบ้านเสีย แต่ท่านเปาก็มาเสียก่อน จั่นเจา-จางหลง-เจ้าหู่ พร้อมใจกันคุกเข่า ถอดหมวกออก แล้วบอกว่าพวกเขาขัดราชโองการ ที่ไม่จับกุมพวกสกุลเนี่ยโดยทันที ขอให้ท่านเปาลงโทษ เจ้าหนอนหนังสือบัณฑิตเหอเสี้ยน ออกมากล่าวโทษหวังก้านว่าเป็นผู้ฆ่าพ่อเขาเพราะเมื่อสองปีก่อนนั้น พ่อเขาเป็นผู้คุมสอบบู๊จอหงวน หวังก้านใช้เงินให้พ่อเขาช่วยทุจริตให้สอบได้ หลังจากนั้นหวังก้านก็ฆ่าพ่อและครอบครัวเขาปิดปากเหลือเขาหนีมาได้คนเดียว แต่คำกล่าวหาลอยๆไม่มีหลักฐาน จึงยากจะเอาผิดได้ เสี่ยวหงขอร้องท่านเปาให้ช่วยพ่อนางก่อนนางเป็นผู้ขโมยแก้วมังกร นางยินดีรับโทษ หวังก้านเห็นท่านเปาเริ่มจะใจอ่อน จึงข่มขู่ว่าหากละเว้นเท่ากับขัดราชโองการ หรือท่านต้องการให้ข้าแสดงหยกพระราชทานถึงจะยอม ท่านเปาเลยงัดกระบี่อาญาสิทธิ์ออกมาก่อนเลย ท่านเปาบอกว่าตัดสินใจที่จะช่วยเนี่ยฉางเกิน ก่อนเพราะยาใกล้จะได้แล้ว หลังจากนั้นจึงจะนำแก้วมังกร กลับไปช่วยไทเฮา หากขุนพลหวังข้องใจก็กลับเมืองหลวงไปฟ้องได้เลยเจ้าหน้าที่ศาลไคฟงทุกคน คุ้มกันโถยา ท่านเปาสั่งเสียงเข้ม ถึงตาขุนพลหวังงัดราชโองการกล่าวว่า ให้หยกพระราชทานมีความศักดิ์สิทธิ์เหนือของพระราชทานก่อนหน้านี้ทุกชิ้น รวมถึงกระบี่อาญาสิทธิ์ของท่านเปาด้วย ดังนั้นเห็นหยกเหมือนเห็นองค์ฮ่องเต้ ทุกคนต้องทำตาม ท่านเปาบอกว่าได้ แต่ไหนหละ หยกพระราชทานก็ล้วงแต่ไม่เจอ จะเจอได้ไงหล่ะก็สองคนนี้เอามาแล้ว นั่นทำให้ท่านเปาจับหวังก้านขังคุกเพราะข้อหา ทำหยกพระราชทานหาย ขณะเดียวกันก็ต้องจับ จั่นเจา-จางหลง-เจ้าหู่ขังด้วยข้อหาขัดราชโองการเช่นกัน แต่ขณะเดียวกัน ก็ต้องหาม้าเร็วไปส่งแก้วมังกรที่วัง แล้วเมื่อจั่นเจาต้องขังคุกดังนั้น เขาจึงแนะนำท่านเปา ให้ใช้เยี่ยเทียนโฉวไปส่งแก้วมังกร เพราะนอกจากฝีมือแล้วด้วยอุปนิสัยก็ไว้ใจได้ ซึ่งท่านเปาก็สั่งทั้งคู่ว่าแก้วมังกรต้องถือวังก่อนรุ่งสางวันพรุ่งนี้ และต้องมอบให้ฮ่องเต้หรืออ๋องแปดเท่านั้น คนอื่นไม่ไว้ใจ โจวซานลูกน้องขุนพลหวังแหกคุกมาช่วยนายออกไป หวังก้านรีบไปสกัดเทียนโฉวกับเสี่ยวหงที่กำลังเข้าวังโดยแจ้งไปทางราชครูว่าทั้งสองเป็นคนร้ายที่กำลังจะบุกเข้าวัง ดังนั้นเมื่อทั้งสองมาถึงเมืองหลวงจึงได้รับการล้อมจับจากเหล่าทหาร ทั้งสองพยายามฝ่าเหล่าทหารเข้าไป แต่ขณะที่ทั้งสองกำลังจะแย่ ถูกฟันถูกยิงทั้งคู่ อ๋องแปดก็มาพอดี เทียนโฉวจึงมอบแก้วมังกรให้กับอ๋องแปด ไทเฮาพ้นพิษ เนี่ยเสี่ยวหงได้เข้าเฝ้า นางจึงกราบทูลเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้น ทำให้ไทเฮาเห็นใจในความกตัญญู ของนางยิ่งนัก จึงรับปากจะช่วยเรื่องโทษทัณฑ์ ท่านเปาเปิดศาลตัดสินคดีเรื่องจั่นเจา-จางหลง-เจ้าหู่ขัดราชโองการ ซึ่งแน่นอนราชครูผังขอเข้าฟังการตัดสินด้วย หน้าราชครูแขวะเนื่องจากเห็น ท่านเปาลังเลไม่ลงโทษเสียทีราชครูถามว่า ต้องหาฤกษ์มงคลก่อนรึไง ถึงค่อยเปิดมีดประหารได้ท่านเปาฉุนกึ๊กเลยสั่งพักการพิจารณาคดี เล่นเอาราชครูนิ่งไปเลย ในวังขณะที่เทียนโฉวพักรักษาตัวอยู่ ฝ่ายหวังก้านก็คิดวางยาเทียนโฉวระหว่างทางที่นางกำนัลนำรังนกตุ๋นไปให้เทียนโฉวเขาก็แอบใส่ยาพิษ แต่เทียนโฉวจมูกไว ผิดสังเกตเสียก่อน จึงถามนางกำนัลซึ่งนาง ก็บอกว่าระหว่างทางเจอขุนพลหวังจริงๆ ทำให้เทียนโฉวปฏิเสธไม่กินรังนก ขณะนั้นเองลูกน้องหวังก้านก็ซัดอาวุธลับฆ่านางกำนัลปิดปากแล้วป่าวร้องว่าเทียนโฉวเป็นคนฆ่านางกำนัล ทำให้เทียนโฉวต้องเผ่นหนีไปก่อน ซึ่งหวังก้านก็ฆ่าลูกน้องปิดปากเช่นกัน ในศาลหนอนหนังสือเหอเสี้ยนยังคงยืนยันฟ้องร้องเรื่องหวังก้านฆ่าครอบครัว แต่คำให้การย่อมเอาผิดไม่ได้จนกระทั่งเทียนโฉว มาเป็นพยานยืนยันเรื่องหวังก้านเคยติดสินบนพ่อของเหอเสี้ยนเพราะเขามีจดหมายที่ทั้งสองใช้ติดต่อกันมายืนยัน แน่นอนท่านเปายังคงเอาผิดเรื่องฆ่าครอบครัวเหอไม่ได้ แต่สามารถเอาผิดเรื่องทุจริตสอบได้ดังนั้นจึงถอดยศหัวหน้าองค์รักษ์ออกได้ ราชครูเห็นดังนั้นจึงเร่งท่านเปาว่ายังไงก็ยังพิสูจน์ไม่ได้ว่าหวังก้านฆ่าคนตาย แต่จั่นเจาขัดราชโองการอันนี้หลักฐานชัดเจน ทำไมไม่เร่งตัดสิน ทำให้ท่านเปาต้องเบิกตัวนักโทษทุกคนออกมา เมื่อถึงเวลาที่ยกมีดประหารหัวพยัฆค์ออกมาท่านเปาเจ็บปวดยิ่งนัก เทียนโฉววิ่งเข้ามาขวาง แต่จั่นเจาขอร้องว่าอย่าทำอย่างนี้เลย จั่นเจารู้ว่าเทียนโฉวไม่ยอมให้เขาถูกประหารแน่ จึงให้จางหลงเจ้าหู่ สกัดจับตัวไว้เพื่อไม่ให้ขวางอีกต่อไป จั่นเจากล่าวว่า ความหวังดีของท่าน ข้าขอรับไว้ด้วยใจ พร้อมกับเดินเข้าเอาคอพาดเครื่องประหาร ในขณะนั้นเองนายอำเภอเกณฑ์ชาวบ้านมาช่วย ชาวบ้านที่ครั้งหนึ่งเคยเกือบถูกหวังก้านฆ่าพอรู้ว่าจั่นเจาที่เคยช่วยพวกตนไว้กำลังจะถูกประหาร จึงขอร้องนายอำเภอให้ช่วยพาพวกตนมาร้องขอความเป็นธรรมให้กับจั่นเจา นายอำเภอกับชาวบ้านบอกว่าหากจั่นเจาถูกประหารพวกตนก็จะขอตายด้วย อ๋องแปดเอาราชโองการอภัยโทษจั่นเจาและพวกมาช่วยได้ทันเวลาพอดี พร้อมกันนี้อ๋องแปดยังกล่าวโทษหวังก้านเรื่องฆ่านางกำนัลด้วย เพราะนางกำนัลที่โดนฆ่านั้นไม่ตาย หมอหลวงช่วยไว้ได้และกลับมากล่าวโทษหวังก้าน ทำให้หวังก้านซึ่งจนตรอก จึงจับราชครูเป็นตัวประกันโดยตั้งเงื่อนไขให้จัดม้าเร็วให้เมื่อเขานำราชครูพ้นตัวเมืองแล้วเขาจะปล่อยตัวราชครูกลับมาเอง ไม่งั้น ซึ่งราชครูก็เจ็บใจที่สนับสนุนคนผิดเช่นกัน จึงร้องบอกท่านเปาว่าอย่าทำตาม ข้าไม่รับน้ำใจจากท่านหรอกข้าผังจี๋ดูคนผิดก็สมควรตาย แต่ไม่ยอมเป็นหนี้บุญคุณเจ้าหน้าดำมันหรอก ขณะที่กำลังยื้อยุดฉุดกระชากกันอยู่นั้น สองคนนี่ก็ฉวยโอกาส คนนึงกระโดดถีบหวังก้าน คนนึงดึงราชครูออกมา แล้วจับตัวหวังก้านได้ แน่นอนผลสุดท้ายคนผิดก็ไม่พ้นมีดประหาร