เปาบุ้นจิ้น ตอน ดวงใจแม่

เปิดฉากมาที่ อำเภอจงโหมว หยางเซี่ยจู่ ส่งหวังชุนเซียงพี่สะใภ้ขึ้นไปไหว้พระบนเขา แต่นางหายไปจึงไปแจ้งความกับนายอำเภอต้วนชิงเหอ แต่กลับกลายเป็นว่านายอำเภอสงสัยว่าหยางเซี่ยจู่คือผู้ที่ฆ่าพี่สะใภ้เสียเอง นางหยางหลี่ซื่อผู้เป็นแม่ ย่อมไม่ยอมให้ลูกถูกใส่ความได้ง่ายๆแน่แล้วด้วยนางเอง เคยเป็นเมียของอดีตนายอำเภอมาก่อน จึงรู้ข้อกฎหมายไม่น้อยสามารถโต้เถียงกับนายอำเภอได้ ทางการค้นพบศพหญิงสาวคนหนึ่งซึ่งแต่งกายเหมือนพี่สะใภ้เซี่ยจู่ทุกอย่าง อีกทั้งยังพบดาบที่ด้ามดาบสลักชื่อเซี่ยจู่ด้วย ที่เมืองไคฟง จู่ๆก็มีฟ้าผ่าลงเกี้ยวท่านเปา มีคนร้ายลักพาตัวหญิงสาวขี่ม้าผ่านมา แล้วทำหญิงสาว ที่อยู่ในกระสอบ หล่น ท่านเปาจึงให้บรรดาเหล่าองค์รักษ์ให้ความช่วยเหลือ หญิงคนนี้เป็นใบ้ หนำซ้ำยังไม่รู้หนังสือ จึงร้องเรียนกับท่านเปาไม่ได้ว่าเรื่องเป็นมายังไง สุดท้ายจึงให้จางหลงช่วยพานางกลับบ้าน เพื่อให้คนในบ้านยืนยันว่านางเป็นใคร ที่อำเภอ นายอำเภอต้วนชิงเหอ พยายามจะหาทางเอาผิดกับเซี่ยจู่ให้ได้ในขณะที่แม่ของเซี่ยจู่ก็พยามช่วยลูกชายสุดชีวิต นางหยางหลี่ซื่อเถียงนายอำเภอว่า ศพที่เห็นเป็นศพไร้หัว ดังนั้นจะเหมาเอาว่า เป็นลูกสะใภ้นางที่ถูกฆ่าตายได้ยังไง เมื่อนางซึ่งเป็นญาติ ไม่ยอมรับศพ ดังนั้น เซี่ยจู่จึงยังไม่มีความผิดชัดเจนว่าฆ่าคน นายอำเภอจะตัดสินลงโทษไม่ได้ เลยต้องพักการสอบสวนไว้ก่อน แล้วให้ไปเชิญแม่ของหวังชุนเซียง เพื่อมายืนยันว่าเป็นศพลูกสาวตน ระหว่างทางที่จางหลงพาหวังชุนเซียงไปส่งบ้าน คนร้ายก็กลับมาลักพาตัวนางกลับไปอีกจนได้ ฝีมือคนร้ายนั้น ถ้าแค่จางหลงคนเดียวเอาไม่อยู่ นางหยางหลี่ซื่อ มารอดักพบจางฉิงผู้คุมเรือนจำเพื่อขอให้ช่วยเรื่องลูกชาย โดยบอกว่าถ้านายอำเภอเปิดศาลอีกเมื่อไรให้ไปบอกด้วย ที่บ้าน นางหยางหลี่ซื่อนั่งทุกข์ใจ รำลึกถึงความหลังเมื่อครั้งครอบครัวยังอยู่กัน พร้อมหน้าพร้อมตา แต่มาตอนนี้ลูกชายคนโตก็ถูกเกณท์ไปรบ ลูกสะใภ้ก็หาย ลูกชายคนเล็กก็มาต้องโทษคดีฆ่าคนตาย หัวอกแม่ตอนนี้จึงช้ำใจยิ่งนัก ตอนที่ซิ่งจู่จะไปรบ เมียต่อว่า ว่าทำไมไม่ให้เซี่ยจู่ผู้เป็นน้องไปแทน เพราะพี่เรียนบุ๋นจะไปรบได้ยังไง ส่วนน้องเรียนบู๊ สมควรไปมากกว่า ซึ่งซิ่งจู่ก็เถียงแทนว่า น้องยังเด็กเกินไป เขาเป็นพี่ควรไปมากกว่า นางก็ตัดพ้อว่าเขาไม่ห่วงนางบ้างหรือไร นางกำลังตั้งท้องด้วยนะ แล้วต่อว่า ว่าแม่ของเขารักลูกไม่เท่ากัน อะไรที่ลำบากๆก็ให้แต่ ซิ่งจู่ที่เป็นพี่ทำ อะไรที่สบายๆเซี่ยจู่ได้สบายอยู่คนเดียว อาหารดีๆเสื้อผ้าใหม่ๆก็ให้แต่เซี่ยจู่หมด ในขณะที่ซิ่งจู่ต้องทำงานหนักอยู่คนเดียว จางฉิงมาแจ้งต่อนางหลี่ซื่อว่านายอำเภอจะเปิดศาลกลางดึก นางจึงฝ่าสายฝนไป แม่ของชุนเซียงมายืนยันศพลูกสาว เนื่องจากจำเสื้อผ้ากับกำไลที่ข้อมือได้ นางหยางหลี่ซื่อย่อมไม่ยอมให้ตัดสินง่ายๆ ขู่นายอำเภอว่าจะไปฟ้องเปาบุ้นจิ้น นายอำเภอโกรธ สั่งให้พักการพิจารณาคดีไว้ก่อน คนร้ายที่จับตัวชุนเซียงไป เอายาพิษให้นางกิน ด้วยเพราะคนร้ายกำลังฝึกวิชามาร ต้องหาหญิงท้องมาจับกรอกยาพิษ แล้วเมื่อหญิงนั้นครบกำหนดคลอด ก็จะผ่าเอา สมองของทารกมากิน ซึ่งผลยาทำให้หญิงนั้นเป็นใบ้ นางหลี่ซื่อมาเยี่ยมลูกที่คุก ถึงได้รู้ว่า ลูกโดนทรมาณจนรับสารภาพ และถูกนายอำเภอตัดสินโทษประหาร เปาบุ้นจิ้นตามรอยหญิงใบ้มาถึงอำเภอจงโหมว ได้มาพบกับนายอำเภอต้วนชิงเหอ ซึ่งเขาก็ให้การต้อนรับเป็นอย่างดีเพราะ เขานั้นเป็นศิษย์เอก ของเปาบุ้นจิ้นทีเดียว นางหลี่ซื่อ เมื่อรู้ว่าท่านเปามาอำเภอนี้ จึงมาตีกลองร้องทุกข์ขอพบท่านเปา แน่นอนทหารย่อมไม่ให้พบ ยึดไม้ตีกลองคืน นางก็ยังไม่หยุด ใช้มือเปล่าๆทุบกลอง ทหารเห็นนางยังไม่หยุด จึงลากตัวนางมากระทืบเหยียบมือที่ตีกลองทั้งสองข้าง เลขามารายงานนายอำเภอว่ายายแก่แซ่หยางมาอาละวาดที่หน้าประตู จะขอพบท่านเปาให้ได้ นายอำเภอบอกให้เลขาไปหาทางไล่นางไปให้ได้ ถึงจะถูกเหยียบจนมือแตก แต่นางก็ยังไม่ละความพยายาม เลขานายอำเภอจึงออกมา พูดข่มขู่นางว่า ท่านเปาเป็นอาจารย์ของนายอำเภอ ถึงเจ้าพบไป เขาก็ไม่ช่วยเจ้าหรอก เลขาให้เงินหวังให้นางยุติเรื่อง แกเอาเงินไปซื้อประทัดมาคันรถนึงเต็มๆเลย ตีกลองมันเบาไปท่านเปาไม่ได้ยิน ทหารจับนางมัดไว้ นางก็ตะโกนเรียกท่านเปา ทหารก็เอาผ้ายัดปากนาง เมื่อท่านเปาออกมา นายอำเภอก็โกหกว่านางเป็นบ้าอาละวาดเลยต้องจับมัด นางพยายามจะบอกท่านเปา แต่พูดไม่ได้มือก็ถูกมัด ระหว่างที่ทหารกำลังพยามลากตัวนางไปให้พ้นๆท่านเปานั้น นางได้ใช้เท้าเขียนตัวอักษรบนพื้น ท่านเปาเริ่มเหล่ศิษย์รัก ชักสงสัย หญิงบ้าไหงเขียนหนังสือได้ แล้วสั่งให้แก้มัดนางออก นางขอให้ท่านเปาให้ความเป็นธรรมด้วย ลูกนางไม่ผิดแต่กลับถูกนายอำเภอ ตัดสินส่งเดช นายอำเภอเองก็เอาหลักฐานพยานทุกอย่างมายืนยันว่าลูกนางเป็นฆาตกรแน่ๆ นางร้องเรียนว่านายอำเภอทรมาณจนลูกนางต้องยอมรับ ท่านเปาจึงให้คนไปเบิกตัวลูกชายนางมาให้ปากคำ แต่ก่อนหน้านั้นเลขาก็ไปดักพบก่อน แล้วข่มขู่ว่า หากเจ้าไม่ยอมรับ ท่านเปาจะตัดสินให้แม่เจ้าเป็นฆาตกร ดังนั้นเมื่อขึ้นศาล ต่อหน้าท่านเปา เซี่ยจู่ด้วยความห่วงแม่ จึงยอมรับว่าตัวเองเป็นผู้ฆ่าพี่สะใภ้แต่เพียงผู้เดียว ไม่เกี่ยวกับแม่ นางพยายามขอเข้าเยี่ยมลูก แต่ได้รับการปฏิเสธ ถึงแม้จะพยามติดสินบนทหารแต่ก็ไม่มีใครยอมช่วย ซ้ำยังบอกนางให้ปลงเพราะชาวบ้านสู้กับอิทธิพลของขุนนางอย่างนายอำเภอไม่ได้หรอก จางฉิง ทหารที่ดูแลเรือนจำแอบมาเล่าให้นางฟัง ถึงเรื่องที่เลขาไปข่มขู่ให้เซี่ยจู่ยอมรับ มิฉะนั้นจะลงโทษแม่ คืนนั้นท่านเปานอนไม่หลับ ออกมาเดินครุ่นคิด เนื่องจากยังรู้สึกแหม่งๆกับคดีของนางหยางหลี่ซื่ออยู่ คืนนั้นนางหลี่ซื่อยังไม่ละความพยายาม มาตีกลองขอพบท่านเปาอีก เมื่อพบทางหน้าประตูไม่ได้ มันก็ต้องหาทางอื่น ท่านเปาอึ้ง ในความพยายาม ขอให้ท่านเปาไปที่คุกเพื่อฟังลูกชายนางพูดความจริงสักครั้ง แน่นอนนายอำเภอกีดกันสุดฤทธิ์ ท่านเปายอมมาพบเซี่ยจู่ที่คุกเพื่อฟังเขาเล่าความจริงทั้งหมด พอสืบไปสืบมา พบว่าหญิงใบ้ที่ท่านเปาพบนั้น น่าจะเป็นลูกสะใภ้ที่หายไป จึงเอาภาพวาดให้ดู ซึ่งทั้งคู่ก็ยืนยันว่าเป็นคนเดียวกัน ฝ่ายจั่นเจา ตามจับคนร้ายมาถึงถ้ำแห่งหนึ่ง แต่ก็พลาดท่า โดนพิษของคนร้ายเข้าไป ที่แท้คนร้ายคือซ่านอี้ ศิษย์ผู้พี่ของจั่นเจา ที่เคยถูกอาจารย์ตัดเป็นตัดตายเนื่องจากหลงไหลในวิชามาร ป้ามาขอร้องให้จางเชียนพูดความจริงเรื่องที่เลขาไปข่มขู่ลูกชายกับท่านเปา โดยบอกให้รออยู่ตรงนี้ นางจะไปตามท่านเปามาพบ เพราะรู้ว่าจางเชียนเป็นทหารของนายอำเภอ ดังนั้นคงไม่กล้าพูดความจริงต่อหน้านายอำเภอแน่ ป้าแอบมุดรูเข้าไปพบท่านเปาเหมือนเดิม แต่นายอำเภอรู้แกวให้คนมาอุดรู้เสียก่อน ป้าบุกมาถึงห้องท่านเปาจนได้ ขอร้องให้ท่านเปาไปพบจางเชียนที่ข้างนอกหน่อย ซึ่งแน่นอน พอมาถึงจางเชียนก็ตายไปแล้ว เลขาส่งคนมาเก็บจางเชียนเรียบร้อยแล้ว จั่นเจาจับคนร้ายกลับมาได้ แต่หญิงใบ้หนีไปซะก่อน ซุนเชียงหนีกลับมาบ้าน แม่ผัวดีใจยิ่งนักที่สะใภ้ยังไม่ตาย แต่ก็เสียใจที่ลูกสะใภ้กลายเป็นใบ้ ทึ่คุกซ่านอี้ได้รับการไหว้วานจากเลขาให้ช่วยกำจัดเซี่ยจู่ โดยให้แหกคุกแล้วพา เขาไปฆ่าที่อื่น นางหลี่ซื่อพาลูกสะใภ้เพื่อไปยืนยันกับท่านเปา แต่โดนเลขาเหอกีดกันไม่ให้เข้าพบ จนจั่นเจาออกมาเจอ จึงรับนางเข้าไป แต่ว่า ใครจะยืนยันว่าหญิงใบ้คนนี้คือหยางชุนเซียงจริงๆหล่ะ เพราะคำพูดของแม่ผัวก็ถูกนายอำเภอแย้งว่า ต้องการช่วยลูกชาย ไปหาใครก็ไม่รู้มาอ้างว่าเป็นสะใภ้ท่านเปาจึงให้คนไปรับแม่ของชุนเซียงเพื่อมายืนยันอีกคน ซ่านอี้ทำร้ายเซี่ยจู่บาดเจ็บสาหัส กำลังจะฆ่าอยู่แล้ว จั่นเจาตามมาช่วยทัน แม่ของชุนเซียงมาถึง นางหลี่ซื่อจึงพาไปบ้านเพื่อพบลูกสะใภ้ ให้ยืนยันฐานะแต่ระหว่างทางได้พบว่า ซิ่งจู่ลูกชายคนโตที่ไปรบ กลับมานอนสลบแขนขาดอยู่กลางถนน แม่ของชุนเซียงมาพบว่าลูกสาวยังมีชีวิตอยู่จึงคิดกลับไปยืนยันความจริง แต่เลขาเหอก็ส่งคนมาฆ่านางเสียก่อนเพื่อโยนความผิดให้คนสกุลหยาง เมื่อขึ้นศาลนางหลี่ซื่อให้ซิ่งจู่รับผิดว่าฆ่าแม่ของชุนเซียง เพราะไม่ว่ายังไง ก็ต้องทำตามคำสั่งพ่อ คือปกป้องเซี่ยจู่ไว้ให้ได้ชุนเซียงเสียใจกับการลำเอียงของแม่ผัวยิ่งนัก พอท่านเปาถามฐานะนาง อีกครั้งว่านางคือหยางชุนเซียงใช่หรือไม่ นางจึงส่ายหน้าปฏิเสธ เมื่อหญิงใบ้ปฏิเสธว่านางไม่ใช่ชุนเซียง ดังนั้นท่านเปาจึงตัดสิน เอาผิดทั้งสองคนคือ เซี่ยจู่ฆ่าพี่สะใภ้ ให้ประหาร ส่วนซิ่งจู่ก็ฆ่าแม่ยายก็ให้ประหารเช่นกัน เรื่องเริ่มเฉลย ว่าทำไมนายอำเภอต้วนถึงได้ตามจองล้างจองผลาญคนสกุลนี้นัก ทีแท้เมื่อ 20 ปีที่แล้ว พ่อของนายอำเภอ ได้ถูกนายอำเภอหยางสามีของนางหลี่ซื่อตัดสินประหารชีวิตทั้งๆที่ไม่มีความผิด ในตอนนั้นแม่ของนายอำเภอต้วนเสียใจมาก เลยพาลูกไปโดดน้ำตายตัวนายอำเภอต้วนสะบัดแขนหนีไปได้ แต่แม่กับน้องคนเล็กหล่นลงน้ำทั้งคู่ นายอำเภอต้วนไปตามเลขาเหอซึ่งตอนนั้นเป็นบัณฑิตที่พ่อนายอำเภอต้วนเคยช่วยชีวิตไว้ ให้มาช่วยแม่และน้อง แต่มาถึงก็ไม่พบอะไรแล้ว นายอำเภอหยางเสียใจมากที่ตัดสินคดีผิดพลาด ทำให้คนบริสุทธิ์ต้องตาย พอรู้เรื่องนางต้วนพาลูกไปโดดน้ำ ก็รีบตามไปหวังจะช่วย แต่ไปถึงก็ช่วยได้แต่ลูกชายคนเล็กที่ยังแบเบาะอยู่ ส่วนลูกชายคนโตที่บัณฑิตเหอช่วยไว้นั้นนายอำเภอไม่รู้ คิดว่าตายพร้อมแม่ คืนนั้นทั้งสองฝั่ง คือพี่ชายก็เล่าให้น้องชายฟังว่าเรื่องราวเป็นมายังไงส่วนแม่ผัวก็เล่าให้ลูกสะใภ้ฟังว่าทำไมถึงต้องปกป้องลูกคนเล็กซึ่งไม่ใช่เลือดเนื้อเชื้อใข โดยยอมให้ลูกคนโตที่เป็นลูกชายแท้ๆตายแทนนั่นเพราะสาเหตุที่พ่อของซิ่งจู่ได้ตัดสินผิดพลาด ทำให้สกุลต้วนต้องประสบเคราะห์กรรม นางได้แต่รำพันว่า สกุลหยางของเราติดค้างสกุลต้วนมากมายนัก ดังนั้นเราจึงต้องปกป้องเซี่ยจู่ ที่เป็นสายเลือด ของสกุลต้วนด้วยชีวิต ท่านเปาแกล้งทำเป็นกลับไคฟงในวันรุ่งขึ้น แต่ซ้อนแผนให้จั่นเจาแอบ ซ่อนอยู่ในเกี้ยว เพื่อล่อนักฆ่าให้มาดักลอบฆ่า นักฆ่าบอกว่าเลขาเหอเป็นผู้บงการเรื่องทั้งหมด(ที่ให้ฆ่าคนใส่ร้ายเซี่ยจู่) กงซุนเชอะมาพบเลขาเหอ เลขารู้ดีว่าความผิดต้องถูกเปิดโปงแน่ จึงดื่มสุราพิษฆ่าตัวตาย ต้วนชิงเหอเสียใจกับการตายของเลขามาก เพราะนับถือเหมือนพ่อคนที่สองจึงขาดสติ เอาเสื้อเปื้อนเลือดของพ่อตัวเองที่ใส่ในวันถูกประหารมาใส่แล้วคว้าดาบลงไปที่คุก เพื่อฆ่าสองพี่น้องเซี่ยจู่กับซิ่งจู่ ท่านเปาเจ็บใจยิ่งนัก ศิษย์รักทำไมเป็นอย่างนี้ ต้วนชิงเหอ เล่าความหลังให้เปาบุ้นจิ้นฟังว่าทำไมถึงต้องทำแบบนี้ ท่านเปาเรียก 3 แม่ลูกมาสอบถามถึงเรื่องที่สามีนางเคยประหารคนผิด นางบอกไม่อยากพูดถึงอีก ท่านเปาจึงสั่งให้ลงโทษเซี่ยจู่ แต่ซิ่งจู่ขอออกรับผิดแทนน้องท่านเปาบอกไม่ได้ เพราะเจ้าเป็นลูกเลี้ยง ลงโทษเจ้า นางไม่เสียใจหรอก ต้องลงโทษ เซี่ยจู่ที่เป็นลูกแท้ๆสิ ถึงจะเจ็บกว่า เซี่ยจู่จึงค้าน และบอกว่า เขาต่างหากที่เป็นลูกเลี้ยง รวมทั้งเล่าเรื่องแต่หนหลังที่พี่ชายเขาเล่าให้ฟังตอนอยู่ในคุกให้ท่านเปาฟัง แล้วตบท้ายว่า ถึงสามีนางจะเคยประหารพ่อเขา แต่การที่นางเลี้ยงเขาด้วยความรักเสมอลูกแท้ๆ และปกป้องเขามาตลอด ดังนั้นสกุลหยางไม่ได้ติดค้างอะไรกับสกุลต้วน ในทางตรงข้ามสกุลต้วนต่างหากที่เป็นหนี้สกุลหยาง นายอำเภอต้วนที่ท่านเปาให้แอบฟังอยู่ถึงกับช๊อค เกือบได้ฆ่าน้องชายแท้ๆของตัวซะแล้ว เซี่ยจู่เจ้าเป็นน้องข้านะ ผลสุดท้ายต้องให้นางหยางหลี่ซี่ยืนยัน หยางฮูหยิน ข้าทำร้ายท่านต่างๆนาๆ แต่ท่านกลับช่วยเลี้ยงดูปกป้องน้องชายข้าข้าละอายใจยิ่งนัก จึงขอกราบขมาท่าน เปาบุ้นจิ้นพยายามจะเอาผิดต้วนชิงเหอแต่ว่านางหยางหลี่ซื่อกลับแก้ตัวแทน ใต้เท้าข้ารู้ดีว่าควรทำไงกับตัวเอง แต่ขอไปไหว้พ่อแม่หน่อย พร้อมทั้งชวนน้องชาย(ที่ยอมรับพี่ชายแล้ว)ไปไหว้ด้วย จากนั้นก็กินยาฆ่าตัวตาย เล่นเอาน้องชายร้องไห้โฮ บอกว่าข้าพึ่งได้เจอพี่แล้วพี่ก็จะมาจากข้าไปหรือ จั่นเจาช่วยถอนพิษให้กับชุนเซียง แต่ก็ต้องผจญกับการขัดขวางของซ่านอี้แต่ก็ถูกกำราบจนได้ สุดท้ายก็แฮ้ปปี้เอนดิ้งค๊าบบบบบบชุนเซียงก็พ้นพิษคลอดลูกชายน่ารักอย่างปลอดภัย