โซเชียลแห่ชื่นชม หญิงวัย 96 ปี ขึ้นเขาเก็บเศษยางหาเลี้ยงชีพไม่ง้อลูกหลาน

จากกรณีผู้ใช้เฟซบุ๊กชื่อ กอเฉ็ม หมีนเหม ได้โพสต์เรื่องราวของหญิงคนหนึ่ง ชื่อโต๊ะเขียด (ย่าหรือยาย) เป็นหญิงชราสู้ชีวิตเดินขึ้นเนินเขาทุกวันเพื่อเก็บเศษยางหรือขี้ยางของชาวบ้านมาขาย เพื่อนำเงินมาเลี้ยงชีวิตตัวเอง โดยที่ไม่รบกวนลูกหลานหรือเพื่อนบ้าน


ผู้สื่อข่าวลงพื้นที่ไปยังบ้านหมู่ที่ 8 ต.ทุ่งหว้า อ.ทุ่งหว้า จ.สตูล ซึ่งเป็นบ้านของนางเขียด แต่บ้านปิดเงียบ สอบถามชาวบ้านทราบว่า โต๊ะเขียดได้เดินออกจากบ้านไปตั้งแต่เช้า คาดว่าน่าจะเดินขึ้นไปบนเนินเขา เพื่อหาเศษยางเหมือนทุกวัน จึงได้ตามไป


โดยระยะทางจากบ้านโต๊ะเขียดไปถึงสวนยางกว่า 4-5 กิโลเมตร ซึ่งเส้นทางจะเป็นเนินเขาค่อนข้างชัน โต๊ะเขียดต้องใช้เวลาในการเดินทางประมาณเกือบ 1 ชั่วโมง เมื่อได้พบกับโต๊ะเขียดที่กำลังเดินทางขึ้นเนินเขาไปหาเศษยาง โต๊ะเขียดเล่าให้ผู้สื่อข่าวฟังว่า ตอนนี้มีอายุ 96 ปี มีลูก 3 คน สามีเสียชีวิตตั้งแต่ลูกยังเล็กๆ ตนเองได้เลี้ยงลูกมาโดยลำพัง จนลูกเติบโตได้มีครอบครัวก็อาศัยกรีดยางจ้างและหาเศษยางบนเนินเขาแห่งนี้ เดินขึ้นเขามาเป็นเวลากว่า 60 ปี เมื่อหลายปีก่อนลูกสาวได้เสียชีวิตจากอุบัติเหตุรถชน ทิ้งลูกเอาไว้ให้ตนเลี้ยงดู จำนวน 5 คน ตนก็อาศัยการเก็บเศษยางขายเพื่อเลี้ยงดูและส่งให้เรียนจนจบการศึกษารับราชการตำรวจอยู่ต่างจังหวัด และอีกคนได้ทำงานบริษัท ส่วนที่เหลือได้มีครอบครัวและแยกย้ายกันไป


โต๊ะเขียด เล่าว่า ทุกวันนี้ตนเองไม่เคยเรียกร้องอะไรจากลูกหลาน แค่เห็นลูกหลานมีความสุขตนเองก็พอใจ ไม่อยากเป็นภาระ ทุกวันนี้มีรายได้จากเงินผู้สูงอายุและ อาศัยเก็บเศษยางที่ชาวบ้านอนุญาตให้เก็บนำไปขายได้เงิน 20-30 บาทก็พอใจโดยไม่หวังอะไรมากมาย โชคดีที่มีผู้ใจบุญยื่นมือเข้ามาช่วยบ้าง


ด้านนายกอเฉ็ม หมีนเหม เจ้าของโพสต์ กล่าวว่าตนพบกับโต๊ะเขียดด้วยความบังเอิญตอนที่เดินทางเข้าสวน ซึ่งเป็นเส้นทางเดียวกันกับโต๊ะเขียดที่กำลังเดินไปหาเศษยาง โดยตนสังเกตเห็นว่าผู้หญิงที่กำลังหาเศษยางอยู่อายุมากยิ่งนัก จึงเป็นห่วงความปลอดภัยเลยเดินเข้าไปทักทาย และถามข่าว เมื่อได้รู้ว่าหญิงชราคนนี้ มีอายุถึง 96 ปี และเป็นคนสู้ชีวิตจึงได้นำเรื่องราวของโต๊ะเขียดมาโพสต์ลงเฟซบุ๊กส่วนตัว ได้มีผู้เข้ามาชมและแสดงความคิดเห็นมากมายจนมีการแชร์ไปกว่า 1,290 กว่าแชร์ และมีผู้ใจบุญอยากช่วยเหลือโต๊ะเขียดเข้ามามากมาย


นายกอเฉ็มกล่าวต่อว่าจากที่ตนได้โพสต์ เล่าเรื่องราวของโต๊ะเขียดไปในครั้งนี้ได้สร้างแรงบันดาลใจให้กับตนเองและผู้ที่เข้าชมในครั้งนี้เป็นแบบอย่างในการสู้ชีวิตไม่งอมืองอเท้า ไม่รบกวนคนอื่นในการดำรงชีวิต เป็นเรื่องราวที่ดีที่ควรนำมาเป็นแบบอย่าง