สตูล-ขนมโกยตะเลาะ ขนมสีขาวรูปดอกไม้ มีกลิ่นหอม รสชาติอร่อย เป็นขนมอีกชนิดหนึ่งที่ไม่มีให้ได้กินบ่อยนัก จะมีให้กินเฉพาะช่วงฮารีรายา ปีละ 2 ครั้งเท่านั้น สาเหตุที่ไม่ได้ทำบ่อยเนื่องจากขั้นตอนการทำที่ยุ่งยาก โดยเฉพาะการทอดที่แตกต่างจากขนมอื่น เพราะขนมโกยตะเลาะ ต้องใช้น้ำมันอุ่นค่อนไปทางเย็นเท่านั้น ขนมจึงจะเรียบสวยและอร่อย

นางสาแลหา ตาเอ็น ชาวบ้าน ม.4 บ้านตะโล๊ะใส ต.ปากน้ำ อ.ละงู จ.สตูล พร้อมด้วยนางสุภา องศ์ศารา ซึ่งเป็นญาติพี่น้องกัน ได้ช่วยกันทำขนมโบราณหลายชนิด เพื่อส่งให้ลูกค้าตามออเดอร์ในช่วงฮารีรายา หรือตรุษอีดิ้ลฟิตรี้ ซึ่งจะมีขึ้นหลังถือศีลอดของพี่น้องชาวมุสลิม ซึ่งขนมที่ใช้เวลาทำนานที่สุดคือ โกยตะเลาะ ซึ่งเป็นขนมที่มีความหอมของไข่เป็นพิเศษ เพราะใส่ไข่เยอะมาก

ชื่อขนมจึงตั้งชื่อตามวัตถุดิบ โกยตะเลาะ ภาษามลายูแปลว่าขนมไข่ โกยคือขนม และตะเลาะคือไข่ วิธีทำคือใช้แป้งข้าวเหนียวกับไข่ในสัดส่วนที่แป้งครึ่งก.ก.ต่อไข่ไก่ 10 ฟอง จากนั้นใส่ผงฟูและนวดให้เข้ากัน และพับเป็นรูปดอกไม้แช่ในน้ำมันเย็น เทคนิคสำคัญของขนมชนิดนี้คือขั้นตอนการทอด เพราะเมื่อนำกระทะตั้งไฟแล้วใส่น้ำมันลงไป ก็ใส่ขนมลงไปทอดในน้ำมันเย็นเลย จากนั้นคอยตะล่อมขนมจนกระทั่งน้ำมันเริ่มอุ่นและขนมจะเริ่มลอยขึ้นมา จนพองตัว

ซึ่งขนมจะพองขึ้นหลายเท่าตัวมากจนเต็มกระทะ จะต้องพยายามกดขนมให้ลงไปอยู่ใต้น้ำมัน เพราะหากโผล่ขึ้นมาขนมจะไม่สวยผิวจะเป็นตะปุ่มตะปั่มไม่เรียบเนียน เมื่อขนมสุกตักพักไว้ให้เย็น ก่อนจะนำใส่ถุงขายหรือรับประทานโรยด้วยน้ำตาลไอซิ่ง ขนมจะมีความหอม ด้านนอกจะแข็งแต่ด้านในนุ่ม หวานอร่อย ขั้นตอนที่ใช้เวลาของขนมชนิดนี้คือเมื่อน้ำมันร้อนต้องรอให้น้ำมันเย็นก่อนจึงจะทอดขนมได้

นางสาแลหา ตาเอ็น แม่ค้าขนม กล่าวว่า ขนมชนิดนี้เป็นขนมโบราณที่ชาว อ.ละงู ทำกินกันมานานแล้ว เหตุที่ไม่แพร่หลายเนื่องจากขั้นตอนต้องใช้เวลา คนสมัยก่อนพิถีพิถันการทำขนม จึงได้ขนมที่มีรสชาติอร่อย โดยโกยตะเลาะต้องใช้เวลานานเพราะทอดในน้ำมันอุ่นค่อนไปทางเย็น แม้ขั้นตอนจะนานและทำยาก แต่ก็ขายชิ้นละ 5 บาทเท่านั้น เป็นชิ้นที่ใหญ่และกินอิ่มเลยทีเดียว

สำหรับตนนั้นทำขนมหลายชนิด เช่น โกยหยา โกยจะไบ โกยตะเลาะ ซึ่งทำเฉพาะช่วงฮารีรายา ส่วนเวลาปกติตนก็จะทำขนมกลีบลำดวน กระหรี่พับ เต้าซ้อ โรตีกรอบ โดยจะมีลูกค้าประจำแวะเวียนมาซื้อตลอด เนื่องจากร้านอยู่ริมถนน ส่วนขนมโบราณที่ทำนอกจากรับตามออเดอร์แล้ว ยังทำวางจำหน่ายหน้าบ้านซึ่งมีลูกค้าที่ไม่ได้จองเห็นขนมโบราณต่าง ๆ ก็แวะซื้อ เพราะหากินได้ยาก 1 ปีได้กินเฉพาะฮารีรายา 2 ครั้งเท่านั้น