การระบาดของโควิด-19 ระลอกนี้ถือว่ามีผู้ได้รับผลกระทบมากที่สุด และเมื่อบวกกับ2รอบที่ผ่านมา ทำให้ครั้งนี้หนักที่สุด ในหลายสาขาอาชีพมีคนตกงานมากขึ้น จากกิจการที่ต้องปิดตัว หลายคนก็เริ่มมีความเป็นอยู่ยากลำบาก แต่ก็พบว่ายังมีผู้แบ่งปันน้ำใจให้ความช่วยเหลืออยู่เสมอ

"น้ำใจไทยไม่เคยแห้ง" คำนี้ยังใช้ได้และอยู่กับคนไทยมาทุกยุคทุกสมัย ข้าวสารอาหารแห้ง ข้าวของเครื่องใช้ ไปจนถึงอุปกรณ์ทางการแพทย์ แม้ไม่มากเหมือนครั้งก่อน แต่เท่าที่มีแรงมีกำลัง เราจึงยังเห็นภาพความห่วงใยของคนไทย ส่งถึงกันเสมอ

อย่างเช่น คู่รักนักสู้ บอย อนุวัฒน์ และ เจี๊ยบ พิจิตตรา เป็นอีกหนึ่งคู่จิตอาสาที่ร่วมแบ่งปัน แจกจ่ายวัตถุดิบกับข้าวผ่านรถพุ่มพวง ออกตระเวนแจกจ่ายตามชุมชน อาจไม่มากมาย แต่อย่างน้อยก็ช่วยแบ่งเบาค่ากับข้าวได้หลายมื้อ

ขณะที่ ตู้ปันสุข เป็นอีกหนึ่งแคมเปญ ที่ดูเหมือนว่าการระบาดระลอกนี้ ดูบางตากว่าครั้งก่อนๆ แต่เท่าที่ข่าว 3 มิติ สำรวจรอบพื้นที่ กทม. พบว่ายังพอมีให้เห็นอยู่บ้าง ทั้งในซอย ริมถนน และป้ายรถเมล์

รวมทั้งตู้ปันสุขที่วางอยู่หน้าคาเฟ่ในหมู่บ้านสัมมากร ย่านรามคำแหง ข้าวสารอาหารแห้ง น้ำดื่ม จัดเป็นชุดเติมไว้เต็มตู้ ซึ่งตู้หลังนี้มาจากแนวคิดของ จอห์น รัตนเวโรจน์ หรือที่รู้จักกันดีในชื่อ จอห์น นูโว ร่วมกับครอบครัวและเพื่อ ๆ ทำต่อเนื่องมาตั้งแต่การระบาดครั้งแรก

จอห์น บอกว่า ตู้ปันสุขนี้ เป็นเหมือนสะพานบุญ ทุกๆวันจะมีคนในหมู่บ้าน เอาผักผลไม้ หรือแม้แต่มะนาว น้ำมันพืช ร่วมด้วยช่วยแบ่งปัน

ทั้งนี้ ในยุคที่โควิด-19 ระบาดหนัก น้ำใจไทยมีแค่ประชาชน ศิลปิน-ดารา หรือนักธุรกิจ พระสงฆ์ก็เป็นอีกหนึ่งกลุ่ม ที่ร่วมแบ่งปันกันยามยาก อย่างเช่น วัดจากแดง ในอำเภอพระประแดง สมุทรปราการ ร่วมกับลูกศิษย์และฆาราวาส ผลิตน้ำยาฆ่าเชื้อโรคที่ผ่านกระบวนการตามมาตรฐาน แจกจ่ายให้โรงพยาบาลและชุมชนได้ใช้ฟรี ไม่มีค่าใช้จ่าย

ซึ่งผู้ใหญ่บ้านและคนในชุมชน ใครว่างก็จะมาช่วยกันรีไซเคิลขวดน้ำ และบรรจุ ตระเวนแจกจ่ายกันตามบ้าน เป็นกิจกรรมที่ทุกคนบอกว่า ต้องช่วยกันเท่าที่ทำได้ นอกจากยังน้ำยาฆ่าเชื้อ ในคุ้งบางกระเจ้ายังฝากสิ่งของ-ข้าวปลา-อาหาร ให้บ้านที่ตกงาน หรือขาดรายได้

อย่างไรก็ดี ทั้งหมดที่กล่าวมาเป็นเพียงบางส่วนของน้ำใจคนไทย ที่แสดงให้เห็นว่าไม่ว่าภัยธรรมชาติ โรคระบาด หรือวิกฤตการณ์ใด สิ่งที่ไม่เคยหายไปก็คือน้ำใจและรอยยิ้ม